منو
X

تصویر
زهرا حمزه لوی
مشاور کودک
(3)
آمار این متخصص
(3) رای
0%

دقت

100%

مفید بودن

0%

دانش و مهارت

100%

رفتار بالینی

60%

وقت شناسی

0%

هزینه اقتصادی

توضیحات پروفایل
  

زهرا حمزه لوی هستم، فارغ التحصیل روانشناسی کودکان استثنایی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی در سال ۱۳۹۰، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “بررسی تأثیر بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان پسر ۱۰-۹ ساله منطقه ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۰-۸۹” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه علامه طباطبایی

دانشکده رواننشاسی و علوم تربیتی

پایان نامه جهت اخذ درجه کارشناسی ارشد در رشته روان شناسی کودکان استثنایی

موضوع:

بررسی تأثیر بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان پسر ۱۰-۹ ساله منطقه ۱۵ شهر تهران

در سال تحصیلی ۹۰-۸۹

استاد راهنما:

دکتر مریم سیف نراقی

استاد مشاور:

دکتر اسماعیل سعدی پور

پژوهشگر:

زهرا حمزه لوی

تابستان ۱۳۹۰

فهرست مطالب

عنوان

چکیده

فصل اول: چارچوب تحقیق

مقدمه

بیان مساله

اهمیت و ضرورت موضوع

تحقیق هدف های کلی تحقیق

فرضیه های تحقیق

روش تحقیق

جامعه آماری

گروه نمونه و شیوه گزینش آن

روش گردآوری داده ها و ابزارهای آن

روش تجزیه و تحلیل آماری

تعریف واژگان اختصاصی پژوهش

الف) ۱- تعریف نظری اختلال سلوک

۲- تعریف عملیاتی اختلال سلوک

ب) ۱- تعریف نظری بازی درمانی

۲- تعریف عملیاتی بازی درمانی

محدودیت های دو گانه پژوهش

الف) محدودیت های در اختیار محقق

ب) محدودیتهای خارج از اختیار محقق

فصل دوم: ادبیات موضوع تحقیق

مقدمه

اختلال های دوران کودکی

اختلالات رفتاری

اختلال سلوک

همه گیری شناسی و شیوع اختلال سلوک

سن شرو

تفاوتهای جنسیتی

تشخیص های افتراقی و اختلالات همزمان

سبب شناسی

درمان های اختلال سلوک

بازی درمانی

رویکردهای بازی درمانی

روش های بازی درمانی و انواع آن

اهداف و فنون بازی درمانی گروهی

پژوهش های مرتبط با اختلال سلوک و بازی درمانی

فصل سوم: روش تحقیق

مقدمه

روش تحقیق

جامعه آماری

روش گزینش نمونه

روش گردآوری داده ها و ابزار آن

آزمون راتر فرم والدین و معلم

روش اجرای آزمون راتر

نمره گذاری آزمون راتر فرم والد و معلم

پایایی و روایی آزمون راتر

آزمون (۴-CSI)

دستورالعمل اجرای آزمون (۴-CSI)

پایایی و روایی آزمون (۴-CSI)

روش تجزیه و تحلیل آماری

فصل چهارم: یافته ها و تجزیه و تحلیل آنها

مقدمه

یافته های توصیفی

بافته های استنباطی

فصل پنجم ؛ خلاصه تحقیق، نتیجه گیری و پیشنهادها

مقدمه

خلاصه تحقیق

نتیجه گیری

پیشنهادها

منابع فارسی

منابع انگلیسی

پیوست ۱

پیوست ۲

چکیده :

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلای سلوک دانش آموزان پسر ۱۰ -۹ ساله منطقه ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۰-۸۹ می باشد. روش اجرای پژوهش، به صورت نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. بدین جهت، از میان ۱۶۰ نفر دانش آموز، ۲۴ کودک که دارای ملاک های اختلای سلوک تشخیص داده شدند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایشی به مدت یک ماه و نیم ، هفته ای دو بار در جلسه ۶۰ دقیقه ای در بازی درمانی گروهی با رهنمود شرکت نمودند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه رفتاری را تر- فرم والدین و معلم که از این آزمون جهت غربالگری استفاده شد و پرسشنامه اختلال سلوک اقتباس شده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (۴-CSI) بر اساس IV DSM- بود. جهت بررسی برابری واریانس ها ابتدا از آزمون F و پس از آزمون در موقعیت پیش آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شده نتیجه حاصل بیانگر آن بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه در موقعیت پیش آزمون وجود ندارد (۵ ۰/ ۰<P). فرضیه تحقیق مبنی بر اثر بخشی بازی درمانی گروهی بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک با استفاده از نفاضل نمرات در موقعیت های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل با بکارگیری آزمون پارامتریکا برای نمرات بدست آمده در سه پرسشنامه دو گروه به اثبات رسید و تفاوت در سطح ۰۱ / ۰>P معنی دار بود. همچنین داده های کیفی حاصل از مشاهدات والدین، معلمین و دو نفر مشاهده گر جلسه حاکی از مفید بودن بازی درمانی گروهی بر کاهش نشانگان اختلال سلوک بود. لذا پیشنهاد می شود، روان شناسان، مشاوران و مربیان برای کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک در میان دانش آموزان و کودکان از روش بازی درمانی گروهی کودک نحور با رهنمود بهره بگیرند.

کلید واژه ها: اختلال سلوک ، بازی درمانی گروهی کودک محور

مقدمه:

بررسی مشکلات روانشناختی کودکان و نوجوانان همواره مدنظر روانشناسان بوده است. حل مشکلات این گروه صنی نه تنها جنبه درمان دارد، بلکه نوعی پیشگیری محسوب میگردد (مک کارتی و فیلیپس، ۲۰۰۶). دربسیاری موارد مشکلات حل نشده ی آن ها به معضلات پیچیده تر در آینده تبدیل می شود و امید به درمان را کمرنگ می سازد (لبو، ۲۰۰۵). بنا بر بررسی های آماری متعدد، از عمده ترین اختلال های دوران کودکی که باعث مراجعه به متخصصان بهداشت روانی می شود، اختلال های رفتاری است و در این میان، شایع ترین نوع اختلالها رفتاری، اختلال سلوک است (ریچاردسون وجاگین ۲۰۰۲)، اختلال سلوک نوعی الگوی تکرار شونده و پایدار رفتار نامناسب است که از نظر شدت و تداوم • فراتر از آن چیزی است که از یک کودک، در سن معبی انتظار می رود و عنصر اصلی تشخیص، همان الگوی تکرار شونده ی رفتار است که به واسطه ی آن حقوق دیگران زیر پا گذاشته می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا ، (۲۰۱۰). معمولا این کودکان و نوجوانان، رفتارهابی را در خانه، مدرسه و جامعه از خود بروز می دهند که در عملکرد اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی آنها نقص و مشکل جدی ایجاد می کند (انجمن سلامت روان، ۲۰۰۱، به نقل از مک گینز، ۲۰۰۶). مشکلات سلوک در برگیرنده ی طیف وسیعی از رفتارها شامل لجبازی و بحث و جدل تا پرخاشگری و رفتارهای بزهکارانه شدید می باشد (فریک و همکاران، ۱۹۹۳، ترجمه علاقبند راد و سلطانی فر، ۱۳۸۲). که اغلب با شروع زود هنگام رفتار جنسی ، مشروب خواریء استعمال دخانیات، مصرف مواد غیر قانونی و اعمال توام با بی پروایی و خطر جویی همراه است، امکان دارد رفتارهای مرتبط با اختلال سلوک باعث تعلیق یا اخراج از مدرسه گردد و مشکلاتی در سازگاری شغلی، بیماری های جنسی، آسیبهای بدنی بر اثر تصادف با نزاع در پی داشته باشد. پیشرفت تحصیلی این کودکان، به خصوص خواندن و مهارتهای کلامی دیگر بر اساس سن و هوش فرد اغلب پایین تر از سطح مورد انتظار است. و تفسیر تعاملات اجتماعی ، فوائین اجتماعی، حل مساله درون فردی ضعیف، تفسیر نامناسب از عمل دیگران، آزار دادن و عزت نفس پایین در شکست های اجتماعی دارند. (هبل، ۲۰۰۵) فارینگتون و اسمیت (۲۰۰۴، به نقل از دیوسیون ۲۰۰۵) میزان شیوع این اختلال را در کودکان ۱۶-۸ ساله، ۵ تا ۱۰ درصد برآورد کرده اند. با توجه به گزارش های بعضی از مسئولان قضایی و مراکز نظامی و دست اندرکاران آموزشی و پرورشی و مطالب بعضی از جراید و کتاب ها در مورد کودکان و نوجوانانی که به اختلالات رفتاری همانند دزدی، انحراف جنسی، اعتیاد، و مشکلات سازگاری اجتماعی مبتلا می باشند نشان می دهد که روند ابتلا به این مشکلات و اختلال ها رو به افزونی است و نسبت نوجوانانی که طی سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۷۵ در دادگاه های مخصوص نوجوانان ظاهر شده اند بطور چشمگیر و نسبتا ثابتی بالا رفته اند و به حدود دو برابر رسیده است (ریتا ویکس نلسون، الن سی ایزرائل، ترجمه منشی طوی، ۱۳۶۷، ص ۲۸۵) برای اختلال سلوک علت واحدی وجود ندارد و حاصل علل در هم تنیده ی ژنتیکی، خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی ، اقتصادی، تربیتی و محیطی می باشد، که در زندگی کودک وجود داشته و بروی تأثیر گذاشته اند. وقتی به تاریخچه ی زندگی کودکان و نوجوانانی که با نشانه های اختلال سلوک به مراکز نگهداری نظیر کانون اصلاح و تربیت سپرده می شوند، نظر می اندازیم آشکارا مشاهده می کنیم که تاریخچه ی زندگی آنها مشکلات گوناگون روانشناختی را نشان می دهد و اکثر آنها به علت شرایط خاص زندگی خود، متحمل انواع سوء رفتارهای جسمی ، جنسی، هیجانی، عاطفی، و سایر عوامل موثر بر ایجاد اختلالات رفتاری شده اند. از آنجا که اختلال سلوک خطر ابتلا به بسیاری از آسیب های اجتماعی را افزایش می دهد مداخله های درمانی به موقع امری اساسی به شمار می رود. تلاش برای حذف و تعدیل خاطرات ناخوشایند از ذهن آنها و جایگزینی آن خاطرات در سامانه های ذهنی جدید از سوی دیگر، می تواند در دستور کار قرار گیرد. در قرن بیستم تغییرات شگرفی در درمان رفتارهای ناسازگارانه و اختلالات رفتاری به وقوع پیوسته و نیز در روانشناسی روش های متفاوتی برای تغییر رفتار و تقویت و روشهای ایجاد سازگاری بوجود آمده یکی از این روشهای درمانی، بازی درمانی می باشد؛ ثابت شده است که بازی درمانی بک رویکرد درمانی موثر برای کودکانی با مشکلات دلبستگی، آشفتگی های عاطفی، کودکان ناشنوا، کودکان با بیماریهای مزمن، کودکان اوتیستیک، کودکان – اسکیزوفرن، کودکان آزاردیده و مورد غفلت واقع شده؛ کودکان پرخاشگری کودکان بستری شده در بیمارستان، کودکان گوشه گیر کودکان با مشکلات یادگیری ، کودکان با لالی انتخابی و مشکلات زبانی می باشد، بازی درمانی، نوعی مداخله ی آموزشی، سلامت روائی با رشدی است که برای کمک به کودکان طراحی شده است تا امکان شادی و سازگاری آنها را فراهم کند. بازی، شیوه ای موثر برای کار با کودکان بین سنین ۲ تا ۱۲ ساله به شمار می رود زیرا در این ستین ، رشد شناختی کودکان و توانایی کلامی و ساختن افکار و اندیشه ها محدود است. بازی جزء سازنده زندگی کودک، شیوه طبیعی بادگیری و برقراری ارتباط با دیگران است. بازی درمانی شامل استفاده از بازی برای ارتباط برقرار کردن با کودکان و کمک کردن به کودکان است تا بیاموزند مشکلاتشان را حل کنند و رفتارهای منفی شان را تغییر بدهند (بازی درمانی و بهبود خانوادگی، ۲۰۰۷) بازی درمانی این امکان را به کودکان می دهد که در یک محیط امن روانشناختی از توانایی ها، محدودیتها، قوانین اجتماعی و تفاوت خیال و واقعیت آگاه شوند و مهارت های جدید را تمرین نمایند و راه حل های خلاقی پرانی چالش های خود کشف کنند تا بتوانند بر موقعیتهای سخت غلبه نمایند (برانو، ۲۰۰۵). از آنجاییکه بازی یک بخش لازم از زندگی کودک است به نظر می رسد که می تواند طبیعتا به عنوان یک روش مقابله با مشکلات کودکان در یک  موقعیت درمانی بکار رود (مولیناری، ۱۹۹۷). مشکلات کودکان اغلب به خاطر عدم توانایی بزرگسالان، برای آنها جهت ارتباط می باشد. این شکاف ارتباطی، زمانی عمیق تر می شود که، بزرگسالان اصرار می کنند تا کودکان، همان وسیله ی ارتباطی (پیان کلامی) که خود آنها (بزرگسالان) استفاده می کنند را بپذیرند. بازی برای کودکان همانند کلام برای بزرگسالان می باشد، بازی وسیله ای است برای بیان احساسات، برقراری روابط توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خود شکوفایی، برای درک بیشتر دنیای کودکان می باید آنها را در هنگام بازی مورد مشاهده قرار داد. آنها از طریق بازی احساسات، ناکامی ها و اضطراب های خود را بیان می دارند. در نتیجه بازی ها برای درمانگران وسیله مناسب هستند تا به دنیای کودکان وارد شوند و بدان طریق آنها را بیشتر و بهتر بشناسند و به مشکلات آنها پی ببرند. هیچ یک از فعالیتهای کودکانه دربازی، توسط بزرگسالان، کنترل نمی شود. در بازی درمانی به کودکان فرصت استفاده از قدرت، خلاقیت و تصمیم گیری داده می شود (پیتر هیوز، ۱۹۹۹، ترجمه گنجی ، ۱۳۸۴، ص ۹۵) بازی به کودکان اجازه می دهد تا آن دسته از تجربه های خاص زندگی را که بسیار تهدید آمیز و ناراحت کننده و درک و درون سازی آنها در نخستین بار برای کودکان دشوار است، تکرار کنند (پیتر هیوز، ۱۹۹۹، ترجمه گنجی، ۱۳۸۴، ص ۹۵) همانطور که گفته شد _یکی از دلایل اصلی استفاده از بازی، نیز بعنوان وسیله درمان، توانایی کلائی محدود کودکان است بازی و سایر فنون غیرکلامی این امکان را به کودکان می دهد که افکار و هیجانات خودشان را بیان نمایند؛ بدون اینکه به خاطر ناتوانی در بافت توصیف کلامی صحیح؛ دچار اضطراب و ناکامی شوند. از آنجاییکه بازی بک بخش لازم از زندگی کودک است به نظر می رسد می تواند طبیعتا به عنوان یک روش مقابله با مشکلات کودکان در یک موقعیت درمانی پکار رود (مولیناری، ۱۹۹۷).

بیان مسأله

با توجه به ماهیت موضوع این پژوهش، متغیر مستقل، بازی درمانی گروهی کودک محور و متغیر وابسته اختلال سلوک می باشد که محقق در پی آن است تا اثر متغییر مستقل پر وابسته را مشخص و تعیین کند. از این رو مسأله مورد پژوهش آن است که آیا بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان پسر ۱۰-۹ ساله منطقه ۱۵ شهر تهران اثربخش است یا خیر؟

اهمیت و ضرورت موضوع تحقیق

اختلال سلوک از جمله اختلال های رفتاری می باشد که شامل برخورد و دعوا با دیگران، صدمه بدنی، شکستن اشیاء خانه، سرپیچی مکرر از دستورات و قوانین خانه و مدرسه است، که در مراکز بهداشت روانی کودکان با فراوانی زیاد تشخیص داده می شود. میزان شیوع این اختلال ۴ الی ۱۵ درصد در مطالعات مختلف بوده است. و نسبت ابتلا مرد به زن ۴ بر ۱ تا  ۱۲ بر ۱ می باشد. رواج این اختلال در پسرها بیش از دختران و بالاترین میزان این اختلال در آنها در سن ۱۰ سالگی می باشد.و بعد از آن کاهش می یابد درمورد دخترها سن به اوج رسیدن این اختلال ۱۶ سالگی بوده و بعد از آن افت می کند، این اختلال ممکن است زود هنگام در حدود ۶-۵ سالگی شروع شود ولی بطور معمول در اواخر کودکی و با او ایل نوجوانی آغاز می شود. شروع این اختلال بعد از ۱۶ سالگی نادر است (پورافکاری، ۱۳۸۰، ص۱۰۵) . مطالعات بازنگرانه و آینده نگر، نشان می دهد که این اختلال در گذر زمان از ثبات بالایی برخوردار است و اغلب از دوران کودکی به نوجوانی کشیده شده و اختلال رفتار ضد اجتماعی را در دوران بزرگسالی رقم می زند، تقریبا ۳۵ تا ۴۰ درصد کودکان مبتلا به اختلال سلوک در بزرگسالی به اختلال شخصیت ضد اجتماعی مبتلا می شوند و نزدیک به ۷۵ تا ۸۵ درصد این کودکان به هنگام بزرگسالی دچار مشکلات زیادی در عملکرد اجتماعی می شوند. همچون بیکاری طولانی، روابط شخصی ناپایدار، پرخاشگری جسمانی، تکانشی بودن و بهره کشی جنسی، بررسی آماری در ایران نیز بیانگر شیوع بالای این اختلال است. بررسی محمدخانی و اسکندری (۱۳۸۴) در میان دانش آموزان دبستانی تهرانی نشان دهنده شیوع ۲/ ۱۰ درصد است. پیش آگهی این اختلال نیز چندان امیدوار کننده نیست، به ویژه آنکه تحقیقات نشان می دهد که هر چه شروع اختلال زودتر باشد، پیش آگهی آن بدتر است. بازی درمانی بهترین شکل مداخلهی مشاوره ای برای کودکان است (جوزفین ، ۲۰۰۷) بازی درمانی محیط امنی را برای کودک فراهم می کند تا افکار و احساسات او بدون قضاوت پذیرفته و تایید شود. بازی راه طبیعی برای کودکان است تا مشکلاتشان را نشان دهند و تا وقتی که در کودک تفکر انتزاعی رشد کند، بازی وسیله ای برای بیان کودک است (بازی درمانی، ۲۰۰۷) . از آنجاییکه بازی درمانی فرصتی را فراهم می کند تا کودک دنیای درونی اش را نشان دهد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با بهره گیری از شیوه بازی درمانی گروهی کودک محور به کمک کودکان برود و در صورت موثر واقع شدن به این روش مداخله می تواند به عنوان روشی کم هزینه و سرگرم کننده برای کودکان به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد.

هدف های کلی تحقیق

بررسی تأثیر بازی درمانی گروهی کودک محور پر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک در میان دانش آموزان پسر ۱۰-۹ ساله سوم و چهارم ابتدایی

۲- ارائه پیشنهاد با پیشنهادهایی بر اساس یافته های این پژوهش به مسئولان و دست اندرکاران فرضیه های تحقیق بکارگیری بازی درمانی گروهی کودک محور موجب کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک در میان دانش آموزان پسر ۱۰ -وساله می گردد.

روش تحقیق

با توجه به اینکه متغییر مستقل این تحقیق، بازی درمانی گروهی کودک محور، و متغیر وابسته، اختلال سلوک می باشد. لذا روش تحقیق نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد.

مشخصات
  • جنسیت زن
  • وابسته به کلینیک
  • تجارب / مهارت ها
  • دانشگاه دانشگاه علامه طباطبائی
  • رشته تحصیلی روانشناسی کودکان استثنایی
  • گواهینامه ها
  • پست های مدیریتی
  • مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد
  • کلمات کلیدی زهرا حمزه لوی روانشناس، زهرا حمزه لوی مشاور، زهرا حمزه لوی روان درمانگر، زهرا حمزه لوی روانپزشک، زهرا حمزه لوی متخصص اعصاب و روان، زهرا حمزه لوی روانسنج
تخصص ها
  • روان‌شناسی کودکان استثنایی
تصویر
زهرا حمزه لوی
مشاور کودک
(3)

E-Teb.com © Copyright 2016 روانشناس یا روانپزشک. تمامی حقوق محفوظ است.

دکتر - مشاوره خانواده - پزشک - مشاوره آنلاین - شماره دکتر