سمانه طاهری نیا هستم، فارغ التحصیل روانشناسی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۱، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “اثر بخشی آموزش فرزند پروری با رویکرد مثبت نگر بر خودکار آمدی مادران و بهبود رابطه ی مادر- کودک و مشکلات رفتاری کودکان” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه فردوسی مشهد

دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی

عنوان:

اثر بخشی آموزش فرزند پروری با رویکرد مثبت نگر بر خودکار آمدی مادران و بهبود رابطه ی مادر- کودک و مشکلات رفتاری کودکان

استاد راهنما:

دکتر حمید رضا آقا محمدیان شعر باف

استاد مشاور:

دکتر سید محسن اصغری نکاح

نگارنده:

سمانه طاهری نیا

تابستان ۱۳۹۱

فهرست مطالب

عنوان

چکیده

فهرست جداول

فهرست نمودارها

فصل اول: کلیات

مقدمه

بیان مسئله

ضرورت و اهمیت تحقیق

اهداف پژوهش

فرضیه های پژوهش

تعاریف نظری و عملیاتی

متغیرهای پژوهش

تعاریف نظری

تعاریف عملیاتی

فصل دوم: موضع گیری های نظری و یافته های پژوهشی در خصوص موضوع

موضع گیری های نظری و یافته های پژوهشی در خصوص موضوع

موضع گیری های نظری در خصوص فرزند پروری

تاریخچه فرزند پروری

سبک های فرزند پروری

تنوع فرهنگی در فرزند پروری

آموزش فرزند پروری

فرزند پروری مثبت نگر (Triple- p)

کودکان مناسب برنامه ی فرزندپروری مثبت

نتایج حاصل از فرزند پروری مثبت دنده

پیش بینی کننده های موفقیت و شکست فرزند پروری مثبت نگر

موضع گیری های نظری در خصوص رابطه مادر و کودک

رابطه مادر و کودک

اجزاء رابطه ی مادر و کودک

نظریه ی کردار شناختی دلبستگی

ارزیابی ایمنی دلبستگی

اهمیت رابطه مادر و کودک

عوامل تاثیر گذار بر رابطه ی مادر کودک

شرایط اقتصادی

خصوصیات مادر

خصوصیات کودک

موضع گیری های نظری در خصوص خودکارآمدی مادر

خودکارآمدی

خودکارآمدی

افزایش خودکارآمدی

رشد خودکارآمدی

خودکارآمدی مادر

نقش خودکارآمدی عادر پر رابطه مادر و کودک

موضع گیری های نظری در خصوص مشکلات رفتاری

مشکلات رفتاری

مشکلات رفتاری کودکان

علل مشکلات رفتاری کودک

شیوع مشکلات رفتاری  کودکان

تاثیرات مشکلات رفتاری کودکان بر کنش وری آنها

یافته های پژوهشی در خصوص موضوع

یافته های داخلی

یافته های خارجی

نتیجه گیری

فصل سوم: روش پژوهش

روش پژوهش

جامعه ی آماری

نمونه و روش نمونه گیری

ابزار اندازه گیری پژوهش و بررسی اعتبار و روایی آن

روش جمع آوری داده ها

روش تحلیل داده ها

فصل چهارم: یافته های پژوهشی

بررسی جمعیت شناختی

بررسی توصیفی دادهها

بررسی استنباطی دادهها

نتایج آزمون فرضیه های اصلی پژوهش

نتایج مربوط به فرضیه ی اصلی اول

نتایج مربوط به فرضیه ی اصلی دوم

نتایج آزمون فرضیه های فرعی پژوهش

نتایج مربوط به فرضیه ی فرعی اول

نتایج مربوط به فرضیه ی فرعی دوم

نتایج مربوط به فرضیه ی فرعی سوم

نتایج مربوط به فرضیه ی فرعی چهارم

نتایج به فرضیه فرعی دوم

نتایج مربوط به فرضیهی فرعی سوم

نتایج مربوطه به قرضیه فرعی چهارم

بحث و نتیجه گیری

نتیجه گیری نهایی

محدودیت های پژوهش

پیشنهادات پژوهش

منابع فارسی

منابع انگلیسی

پیوست ۱: برنامه ی آموزشی

پیوست ۲: پرسشنامه ها

چکیده:

کیفیت فرزند پروری عامل عمده ای در رشد و تکامل کودکان می باشد که نامناسب بودن آن در کنار تعارضات خانوادگی و فقدان رابطهی گرم و مثبت با والدین پیشگوی قوی برای ایجاد و باقی ماندن مشکلات رفتاری در کودکان محسوب می شود. همچنین خودکارآمدی مادر اشاره به باورها و تفاوتهای یک مادر از توانمندی هایش جهت نظم دهی و اجرای یک سری از تکالیف مربوط به فرزند پروری دارد. این مطالعه با هدف اثر بخشی آموزش فرزند پروری مثبت نگر بر رابطه ی مادر و کودک، خودکارآمدی مادر و مشکلات رفتاری کودکان صورت گرفته است روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پیش آزمون با گروه کنترل است. نمونه پژوهش شامل ۲۰ نفر از مادران کودکان دروهی پیش دبستانی مراجعه کننده به کلینیک سلامت کودک بودند، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اعضا گروه آزمایش به مدت ۵ هفته، هر هفته ۲ جلسه و هر جلسه ۲ ساعت در جلسات برنامه آموزشی قرار گرفتند. این در حالی بود که گروه آزمایش هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رابطهی مادر و کودک، خودکار آمدی مادر و مشکلات رفتاری کودکان بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه بعد از برنامه ی آموزشی در زیر مقیاس پذیرش و خودکارآمدی مادر افزایش معنادار و در زیر مقیاس طرد کاهش معناداری نشان داد. اما در زیر مقیاس های حمایت و آزادی افراطی و مشکلات رفتاری تفاوت معناداری مشاهده نشد.

واژه های کلیدی: فرزند پروری مثبت نگر – رابطه مادر و کودک – خودکارآمدی مشکلات رفتاری.

مقدمه:

اکثر پدر و مادرها به دنبال کسب اطلاعات علمی، تخصصی در زمینه ی چگونگی ارتباط با فرزندان خود هستند. برخی به دنبال کتاب و بعضی ها در جستجوی کلاس های فرزند پروری و عده ای نیز در پی برنامه های آموزشی رسانه های گروهی هستند تا بهترین راه برخورد با مشکلات و مسائل مربوط به کودکان را بدست آورند و آیندهای روشن برای فرزندانشان رقم بزنند اما به دلیل وجود خلاءهایی در آموزش های مذکور همهی والدین توانایی دسترسی به این امکانات را ندارند. عدم اطلاع صحیح از این مهارت ها باعث ایجاد مشکلات رفتاری در کودکان می شود و این امر باعث کاهش اعتماد بنفس والدین در امور والدگری خواهد شد. بنابراین تاثیر مستقیمی بر روابط والدین و فرزندان و احساس خود کار آمدی والدین را شاهد خواهیم بود. عامل اصلی در این معضل عدم اطلاع و آگاهی والدین از مهارت های فرزند پروری است. آنها با دخالتها و کمک های بی مورد و اشتباه خود به هنگام مواجهی فرزندشان با مسائل مختلف از یک طرف و ناتوانی در “نه” گفتن و تعیین مرز برای آنها از طرف دیگر بنای این مشکل را پی ریزی می کنند.بیان مسئله بسیاری از والدین در زمان و فضای مشترکی با فرزندانشان به سر می برند ولی آنها را نمی شناسند و با درک نمی کنند. تعهدات اقتصادی و اجتماعی سنگین باعث میشود والدین بصورت جمعی و هیجانی از فرزندانشان دور شوند و کودکان را در معرض فشار قرار می دهد چون والدین قادر نیستند نیازهای آنان را به برخوردار شدن از پرورش هیجانی برآورده سازند. هراس آور و مایوس کننده است که بسیاری از نیاز های هیجانی فرزندانشان بی اطلاع اند و فاقد مهارت لازم برای تعامل کارآمد با فرزندانشان در سطح هیجانی هستند. پدر و مادر شدن فراتر از یک پدیده ی زیستی است و آنها باید بدانند که برای برقرار شدن ارتباط لازم چگونه باید به شیوه های تسهیل گرانه پاسخ دهند (لندرت، ۱۳۹۰) تحقیقات در زمینه ی رشد کودک، اشاره به تاثیر تعاملی والدین و رفتارهای کودک و تاثیرات متقابل رفتاری دارد (مک لم ، ۲۰۰۷) محیط عاطفی که والدین در سال های اولیه زندگی کودک فراهم می آورند در رشد تنظیم هیجان و شایستگی کودک در تعاملات اجتماعی بسیار مهم است. در طول زمان این تجارب هیجانی بخشی از خزانه ی هیجانی و سبک عاطفی کودک می شود. گستردگی و انعطاف پذیری به همراه توانایی به کار گیری هیجان به منظور رسیدن به هدف در بافت های مختلف فعالیت کودک، بهترین توصیف کننده های واکنش هیجانی سالم هستند (دیاموند” و اوز پنیوال، ۲۰۰۳؛ مک لم، ۲۰۰۷) ماهیت ارتباط مادر- فرزند در سلامت کودکان در حال و آینده مهمترین نقش را دارد. پس روشن است اگر می خواهیم بر سلامت روان جمعیت بزرگسالان آینده تاثیر مثبتی بگذاریم باید برای ارتقاء سلامت روان تمامی کودکان نه صرفا آنهایی که به کمک حرفه ای نیاز دارند تلاش های بیشتری صورت دهیم. هر گاه در ارتباط والد- فرزندی مشکلی پیش بیاید و اوضاع رو به راه نباشد. والدین خود را سرزنش می کنند و کفایت خود را به عنوان والد مورد تردید قرار میدهند. پژوهش ها نشان می دهند که احساس کارایی در والدین بر تمامی ابعاد تحول کودکان اثر عمیقی بر جای می گذارد. پویایی ارتباط میان والد- فرزند به یقین بر تحول کودکان اثر می گذارد و عامل عمده ای در این ارتباط – نگرش پدر یا مادر در مورد خود و درک خود به لحاظ خواستگاه کنترل در پدر یا مادر بودن است (لتدرت، ۱۳۹۰). اساس روش جدید برقراری ارتباط با کودکان را در جیر تشکیل می دهد: احترام و مهارت: این روش جدید مستلزم اینست که الف) پیامها نباید به حس احترام کودک لطمه ای وارد سازد. همان گونه که به حس احترام والدین نباید لطمه بزند ب) ابتدا بایستی تفاهمی متقابل بین والدین و کودک ایجاد شود و فقط پس از این تفاهم است که پند و اندرز و راهنمایی و آموزش مطرح می شود (گینات”، ۱۳۶۸) برنامه های آموزش والدین، حاوی مطالبی پیرامون نیازهای کودک، رابطه ی همتای والد- کودک، بررسی ویژگی های ساختار خانواده و ماهیت مشکل حاضر است. تمامی این مداخله ها والدین را در فرایندهای درمانی درگیر می سازد (براسول ، ۱۹۹۱؛ خدابخشی کولایی، ۱۳۸۶) والدین در یاد گرفتن مهارت هایی که به ارتباط والد- فرزندی مثبت می انجامد به کمک نیاز دارند. این فرض نادرست است که بیشتر والدین این مهارت ها را می شناسد و می دانند آنها را چگونه به کار ببرند. زیرا در جامعه ی ما تلاش اندکی به عمل آمده تا چگونگی تعامل با فرزندان به صورت هایی کار آمد به والدین آموزش داده شود. از آنجا که تابحال فعالیت های کمی به صورت تخصصی روی آموزش مهارتهای فرزندپروی به والدین شده در اینکه این مهارت ها تا چه اندازه می تواند راهگشای مشکلات والدین با فرزندانشان باشد، جای سوال دارد. باید دید که این مهارت ها تا چه اندازه می توانند بر احساس شایستگی مادران در فعالیت فرزند پروری و روابط آنها با کودکانشان موثر باشند

ضرورت و اهمیت تحقیق

همه ی والدین خواستار خوشبختی و رفاه و امنیت کودکانشان هستند. هیچکس عمدا کودکش را ترسو، کمرو، سهل انگار یا پیتزاکت بار می آورد. با این حال، بسیاری از کودکان در مرحلهی رشدشان خصوصیاتی نامطلوب کسب می کنند و از داشتن احساس اطمینان و امنیت باز می مانند و نمی توانند برای خودشان و برای دیگران احترامی قائل شوند. ما می خواهیم کودکان مودب باشند اما آنها بی ادب می شوند؛ می خواهیم مرتب و پاکیزیه باشند، اما درهم و برهم و شلخته می شوند؛ می خواهیم اعتماد به نفس داشته باشند، اما نامطمئن بار می آیند؛ می خواهیم شاد و خرم باشند اما می بینیم نیستند.

اهداف پژوهش

هدف از آموزش فرزند پروری کمک به والدین است تا اهدافی را که در مورد کودکانشان دارند بشناسند و روش هایی برای جامه عمل پوشاندن به این اهداف بدست آورند، والدین با مشکلات معینی روبرو می شوند که برای از میان برداشتن این مشکلات راهها و روش های ویژه ای وجود دارد؛ پند و اندرزهای پیش پا افتاده و قدیمی هیچ کمکی به والدین نمی کنند. پند و اندرزهایی همچون «جهات را بیشتر دوست داشته باش»، «بیشتر به او توجه نشان بده» و «فرصت بیشتری به او بده اهداف فرزند پروری عبارتست از تقویت و تحکیم ارتباط میان والد و فرزند از طریق کمک به والدین در الف) درک و پذیرش فرزندان خود ب) حساس شدن به احساسات فرزندان خود ج) آموختن ترغیب به هدایت خود، مسئولیت شخصی و انکا به خود فرزندان د) پیدا کردن بیتش درباره خود در ارتباط خوبش با فرزندان هم تغییر تصور از فرزندان خود

۵ – ۱- فرضیه های پژوهش

فرضیه های اصلی پژوهش

-آموزش گروهی فرزند پروری مثبت نگر باعث بهبود خودکارآمدی مادر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود.

– آموزش گروهی فرزندپروری مثبت نگر باعث کاهش مشکلات رفتاری کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود.

فرضیه های فرعی پژوهش

آموزش گروهی فرزندپروری مثبت نگر در پذیرش صادران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را ایجاد می کند.

آموزش گروهی فرزندپروری مثبت نگر در حمایت افراطی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را ایجاد می کند.

آموزش گروهی فرزند پروری مثبت نگر در آزادی افراطی مادران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را ایجاد می کند.

آموزش گروهی فرزندپروری مثبت نگر در طرد مادران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را ایجاد می کند.

تعاریف نظری و عملیاتی متغیرهای پژوهش

تعاریف نظری

متغیر مستقل، متغیری که به آن متغیر محرک، درون داد با عامل نیز گفته می شود. متغیری است که بوسیلهی پژوهشگر دست کاری با اندازه گیری می شود تا رابطه ی آن با متغیر دیگر تعیین شود. متغیر مستقل: فرزند پروری مثبت نگر (Triple- p) فرزند پروری مثبت نگر که به اختصار “Triple – p نامیده می شود یکی از مداخلات رفتاری در خانواده است که به شکل جامع در چند سطح و با رویکردی پیشگیرانه طراحی شده است. این برنامه که توسط ساندرز – روانشناس استرالیایی و همکاران در دانشگاه کوئیزلند استرالیا معرفی شده. روش های مثبت و غیر تهاجمی جهت مدیرت رفتار کودکان و نوجوانان پیشنهاد می کند که می تواند جانشین رفتارهای نامناسب والدین با فرزندانشان شود (ترمز و ساندرز، ۲۰۰۶).

متغیر وابسته: که از آن به متغیر پاسخ با بردن داد تیز تعبیر می شود. متغیری است که تحت تاثیر متغیر مستقل قرار گرفته و به منظور تعیین اثر متغیر مستقل مشاهده اندازه گیری می شود.

متغیر وابسته: رابطه مادر و کودک ارتباط دارای ماهیتی التقاطی است. برای برقراری ارتباط میان فردی هر شخص باید الگوهای رفتار قابل مشاهدهی وابسته به الگوهای نوعی و بنیادین سایرین را متاثر سازد. در مطالعه ی رفتار تعاملی مادر و کودک توجه محققان مستقیما به تاثیر در جانبههای قابل مشاهده معطوف می سازد. (استافورد، ۱۳۷۷). کاپلا به نقل از استافورد، ۱۳۷۷) از کاوش در زمینه ماهیت تاثیر دو جانبه و رفتار آشکار به عنوان مسائل ثانویه باد می کند. این مسائل با تکیه بر الگوهای تعاملی افراد، قلب ارتباطات میان فردی محسوب می شوند. ارتباط تعاملی الزاما شامل پدیده هایی فراتر از رفتار قابل مشاهده می شود. کاملا از مسایل اولیه به عنوان عوامل موثر در فرآیندهای رمزگذاری و رمزگشایی یاد می کند. باور ها یکی از نمونه های مسائل اولیه اند. باورها انتظارات و برداشتهای والدین از کودک بر تعامل آنها تاثیر می گذارد. این امر در مورد باورهای کودک نیز صادق است. متغیر وابسته: خودکارآمدی مادر چگونگی احساس مادر در باره خود حس کار آمدی خویش به منزله ی یک شخص به عنوان مادر، پر تعاملات او با فرزندانش در نتیجه بر تحول فرزندان تاثیر شگرفی می گذارد. هر گاه در ارتباط مادر – فرزندی مشکلی پیش بیاید و اوضاع روبه راه نباشد، مادر، خود را سرزنش می کند و کفایت خود را به عنوان مادر در مورد تردید قرار می دهند. (لندرث، ۱۹۳۷) متغیر وابسته: مشکلات رفتاری مشکلات رفتاری به رفتاری اطلاق می شود که از نظر شدت»، «فراوانی» و «تداوم با دیگر رفتارهای همسان متفاوت باشد، به شرطی که با رشد فرد تأهمخوان باشد و ادامهی آن در آینده بهزیستی فرد را به مخاطره بیندازد ( لطفی کاشانی، وزیری، ۱۳۸۵).

تعاریف عملیاتی

متغیر مستقل: فرزند پروری مثبت نگر در پژوهش حاضر آموزش فرزند پروری مثبت به صورت گروهی برای مادران انجام می شود. مادران طی ۱۰ جلسه ی ۲ ساعته به مدت ۵ هفته تحت آموزش قرار می گیرند.

متغیر وابسته: رابطهی مادر و کودک با پرسشنامهی child Relationship profile- The Mother مورد سنجش قرار می گیرد. متغیر وابسته: خود کار آمدی مادر با پرسشنامه خود کار آمدی مادر ارزیابی می شود. این آزمون حس کلی والدین از اطمینان را در نقش والد، توانایی حل تعارضات والد- کودک و مقاومت والد ارزیابی می کنند. متغیر وابسته: مشکلات رفتاری توسط پرسشنامهی مشکلات رفتاری را سنجیده میشود. این پرسشنامه جهت تمایز گذاشتن بین کودکان بهنجار و کودکان دارای مشکلات رفتاری تنظیم شده است.

موضع گیری های نظری و یافته های پژوهشی در خصوص موضوع

موضع گیری های نظری در خصوص فرزند پروری

فرزند پروری فعالیتی است پیچیده و در بر گیرنده رفتارهای خاصی است که به طور مجزا و یا با هم رفتارهای کودک را تحت تاثیر قرار می دهند. سبک های فرزند پروری والدین با بعضی از رفتارها در سنین بزرگسالی رابطه نشان داده است. از قبیل اعتماد به نفس کودک، قضاوت اخلاقی، شایستگی شناختی و اجتماعی و استقلال (الدر، ۱۳۶۳؛ بامر نید، ۱۹۹۷ و بایس و آلن، ۱۹۹۳؛ لمبورن و همکاران، ۱۹۹۱ استینبرگ و همکاران، ۱۹۹۲؛ کلین، ابر یانت و هپکنیس، ۱۹۹۶).

تاریخچه فرزند پروری

شیوه ی فرزند پروری والدین یکی از سازه های جهانی است که بیانگر روابط عاطفی و نحوه ی ارتباط کلی والدین با فرزندان است. در هر دوره به نگرش های اجتماعی و فرهنگی رایج شیوه تربیتی خاص نسبت به کودکان اعمال شده است. در سه دهه ی نخست قرن ۲۰ در آمریکا روش های فرزندپروری خشک و خشن بودند در آن زمان به والدین توصیه می شد که با آغوش گرفتن کودک در حال گریه او را لوس نکنند، طبق برنامهی ثابتی به او غذا بدهند و آداب توالت رفتن را از همان سال اول زندگی به او آموزش دهند. احمدی، ۱۳۸۹، امیر، ۱۳۹۱) در دههی ۱۳۴۰ روند شیوه های فرزند پروری در جهت سهل گیری و انعطاف بیشتر دگرگون شد. در این دهه نظریه فرزند پروری زیر تفوڈ مکتب روانکاری قرار گرفت، مکتبی که در آن بر امنیت عاطفی کودک و زبان های ناشی از کنترل شدید تکانه های طبیعی کودک و تاخیر محدودیت های سنین پایین تر بر رفتارهای بعدی کودک تاکید داشت. در سال ۱۹۴۰ تفوڈ مکتب روانکاوی فروید، شیوه های تربیتی براساس نظریات بنیامین اسپاگ خود که معتقد است والدین باید از شم طبیعی خود پیروی کنند و از برنامه های انعطاف پذیری که هم با نیازهای خود آنان و هم با نیازهای کودک سازگاری دارد پیروی می کنند. این نگرش های آزادانه در مورد تربیت کودک که در سال ۱۹۴۰ پدیدار شده با تاثیر مداوم مربیان چون جان دیویی و نوشته های فراو، را جزر محرک بیشتری یافت (هترینگتون و پارک’، ۱۳۷۲)، پترسون از اولین پیشگامانی بود که به آموزش والدین بیشتر جهت بالینی داد و به طور اخص به درمان با استفاده از الگوی غیر تحلیلی یادگیری اجتماعی که به منظور خاموش سازی رفتار نامطلوب فرزندان اجرا می شد بسیار موثر عمل کرده است ( خوئی فر، محب راد، ۱۳۸۶).

سبک های فرزند پروری

پژوهش های متمرکز به عوامل والدینی، عموما فرزند پروری را هم در پرتو سیکهای فرزند پروری جهاتیبرای مثال مفندر، مستبد و سهل گیری) و هم رفتارهای خاص والدین (مانند شیوه های برقراری منظم) مفهوم سازی نموده اند. بیشتر پژوهش های این حوزه براساس سازه های فرزند پروری معرفی شده توسط بامرئید انجام شد است. بأمرنید سه سبک فرزند پروری مستبدانه، مقتدرانه و سهل گیرانه را با در نظر گرفتن کنترل و صمیمیت والدینی ارائه کرده است (برک، ۱۳۸۵).پژوهش های انجام شده بر این سه سیک نشان داده است که این سبکها ممکن است پیامدهای مثبت و یا منفی را در کودکان افزایش یا کاهش دهند (دایز ،۲۰۰۵).

فرزند پروری مستبدانه

فرزند پروری مستبدانه با مهار گیری شدید، سطوح بالای جدیت انضباط بی ثبات و سخت گیرانه و سطوح نسبتاً پایینی از صمیمیت عاطفی مشخص می گردد. این سبک با پیامد های رفتاری منفی مانند اختلال های برونی سازی شده و دورن سازی شده و سطوح پایین تر کنش ورودی هیجانی ارتباط دارد (دایز، ۲۰۰۵).والدینی که از سبک مستبدانه استفاده می کنند متوقع هستند و برای پیروی کردن ارزش زیادی قائلند.همان کاری که گفتیم انجام بدها» نگرش این والدین است. در نتیجه چون انتظار اطاعت بی چون و چرای دستورات را از جانب فرزندانش دارند کمتر به گفتگو می پردازند. اگر کودک اطاعت نکند والدین مستبد به فشار و تنبیه متوسل می شوند (برک، ۱۳۸۵) بأمرید دریافت که کودکان پیش دبستانی دارای والدین مستند، مضطرب، گوشه گیر و ناخشنود بودند. وقتی که آنها با همسالانشان تعامل می کردند. در صورت ناکامی یا خصومت واکنش نشان می دادند. (بامرید، ۱۹۶۷؛ برک، ۱۳۸۵).

فرزند پروری مقتدرانه

مناسب ترین روش فرزند پروری است. فرزند پروری مقتدرانه با ترکیبی از مهار گیری، حمایت عاطفی بالا سطوح مناسبی از استقلال و ارتباطات دو سویه میان کودک و والد مشخص می گردد. والدین مفندر درخواست های معتدل و پخته همراه با تعیین محدودیت و اسرار پر تبعیت کودک دارند. آنها با صمیمت محبت و صبورانه به نقطه نظرهای فرزندانشان گوش میدهند و مشارکت در تصمیم گیری خانوادگی را این سبک با پیامدهای تحولی مثبت همچون پیشرفت تحصیلی بالاتر، انکا به خود بیشتر، انحرافات رفتاری کمتر در روابط بهتر با همسالان مرتبط است (استیسن پرگ و همکاران، ۱۲۰۰۵ قنبری، ناد على، سعید موسوی، ۱۳۸۸). فرزند پروری سهل گیرانه والدین سهل گیر، مهروز و پذیرا هستند ولی متوقع نیستند و از هر گونه اعمال کنترل خودداری می کنند. آنها اجازه می دهند فرزندان در هر سنی که هستند خودشان تصمیم بگیرند در حالیکه هنوز اصلا قادر به …