آزاده سادات حسینی خبر
مشاور کودک
آمار این متخصص
دقت
مفید بودن
دانش و مهارت
رفتار بالینی
وقت شناسی
هزینه اقتصادی
آزاده سادات حسینی خبر هستم، فارغ التحصیل روانشناسی بالینی کودک و نوجوان در مقطع کارشناسی ارشد ازدانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۳۹۵، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “مقایسه مشکلات خواب و وضعیت رفتاری_هیجانی کودکان با ترتیبات خواب متفاوت: نقش سبک دلبستگی مادران” می باشد که در ادامه بخشی از کلیات پژوهشی آن را مطالعه می کنید:
بیان مسئله: مادران در نقاط مختلف جهان از ترتیبات خواب متفاوتی برای راحتی خود و فرزندشان استفاده میکنند و دلایل متنوعی برای انتخاب خود دارند. اگر با یک دیدگاه بین فرهنگی به تحول کودک نگاه کنیم، جدا خوابیدن کودک یا خوابیدن کودک با والدین شیوه خاصی از عادات و مناسک خواب است که نمود فرهنگی دارد و درواقع منعکس کننده سیستم کلیتر باورهای والدین است. در بسیاری از کشورهایی که در آنها خانواده واحد تولید اقتصادی است مانند بخشهایی از آسیا، آفریقا و بخشی از بومیان ساکن آمریکا بچهها به خوابیدن با مادر، پدربزرگ، مادربزرگ یاسایر همشیران تشویق میشوند. خوابیدن کودک باوالدین احساس صمیمت، نزدیکی و باهم بودن را در فرهنگهایی که هدف آنها همبستگی و همکاری در خانواده است تقویت میکند. در مقابل در جوامع صنعتی غربی مانند شمال آمریکا و بخشهایی از اروپا که خودمختاری و استقلال بهعنوان ارزش شناخته میشود کودکان از سنین کم به جدا خوابیدن تشویق میشوند. در این فرهنگها والدین معتقدند برای پرورش استقلال و خودمختاری، کودک باید جدا خوابیدن را هر چه سریعتر آغاز کند. البته پژوهشها نشان داده است در برخی از کشورهای صنعتی و غربی مانند سوئد و ایتالیا هم خوابیدن با والدین شیوهای رایج محسوب میشود. اگرچه هنوز هم اختلاف نظرهای زیادی در مورد فواید و خطرات فیزیکی و روانشناختی خوابیدن کودک با والدین مطرح است خوابیدن نوزاد با والدین (در اتاق یا تخت مشترک) رایجترین شیوه خواب در فرهنگها و کشورهای مختلف است، حتی در کشورهای غربی که تأکید بر استقلال و جدا خوابیدن کودک است، در دهه های اخیر خوابیدن نوزاد با والدین افزایش یافته است. هرچند خوابیدن کودک با والدین با افزایش سن کاهش مییابد اما برخی موارد و در بعضی از فرهنگها این شیوه حتی تا سنین دبستان و گاهی تا نوجوانی ادامه مییابد و این سؤال مطرح است که چنین سبکی از خوابیدن چه مزایا و معایبی میتواند برای کودک به دنبال داشته باشد. در مورد گروهی که شیوه خوابیدن کودک با والدین را انتخاب میکنند این سؤال مطرح است علاوه بر مزایا و معایبی که برای این شیوه خوابیدن مطرح میشود، این شیوه تا چه زمانی میتواند ادامه پیدا کند و بهترین وقت برای جدا کردن مکان خواب کودک از والدین چه زمانی است. بعضی از منابع دو تا سه سالگی را زمان مناسب برای جدا کردن اتاق خواب کودک میدانند و عنوان میکنند این فرآیند باید تدریجی باشد (مککنا و وولپ، ۲۰۰۷)، اما با توجه به وابسته به فرهنگ بودن موضوع و گستردهبودن آن هنوز بر سر این مسئله اتفاقنظر وجود ندارد و نتایج پژوهشها در این زمینه هم متفاوت است. در مورد مزایا و معایب هرکدام از این ترتیبات خواب پژوهشهای زیادی انجام شده است که نتایج بحثبرانگیزی به دنبال داشته است. تعدادی از این پژوهشها از تنها خوابیدن کودک حمایت میکنند. بسیاری از پزشکان تأکید میکنند برای جلوگیری از سندرم ناگهانی مرگ نوزاد (SDIS) کودک باید جدا از والدین بخوابد درحالیکه برخی دیگر از محققان بیان میکنند خوابیدن کودک در اتاق والدین، در تخت جدا میتواند خطر وقوع این سندروم را کاهش دهد و جدا خوابیدن کودک و یا شیوه غیرایمن خواباندن کودک در تخت والدین، احتمال ابتلا به این سندروم را افزایش میدهد. برخی دیگر از پژوهشها خوابیدن کودک با والدین را مسبب بروز مشکلات خواب، بیداریهای مکرر شبانه، کاهش زمان خواب، کیفیت خواب کودک، کشمکشهای زمان خواب، مشکلات رفتاری – هیجانی، عدم رشد خودمختاری و استقلال، وابستگی بیشتر کودک و تأثیر منفی بر رابطه جنسی و صمیمت والدین میدانند (لییو و همکاران، ۲۰۰۵؛ هایز و همکاران، ۲۰۰۱؛ کورتسی و همکاران، ۲۰۰۸). در مقابل گروهی از پژوهشگران که از خوابیدن نوزاد با والدین حمایت میکند، از جمله فوایداین روش به تسهیل شیردادن نوزاد و بهبود میت و کیفیت آن (استاین و همکاران، ۱۹۹۷)، راحتی والدین و مدیریت بهتر بیداری های شبانه نوزاد کاهش ترسهای کودک در سنین پیش از دبستان، احساس نزدیکی بیشت بین نوزاد و والدین و بهبود احساسی ایمنی (جکسون، ۲۰۰۳) اشاره میکنند. نزدیکی و مجاورت مادر با کودک زمانیکه سیستم ترس فعال میشود میتواند احساس ایمنی را در کودک ایجاد کند و در ایجاد دلبستگی ایمن نقش داشته باشد (بالبی، ۱۹۸۲). پس همانگونه که اشاره شد ترتیبات خواب کودک میتواند پیامدهای مثبت و منفی مختلفی را برای کودک و خانواده به دنبال داشته باشد. از جمله موضوعات مهمی که در ارتباط با ترتیبات خواب مطرح میشو مشکلات خواب و نیز وضعیت رفتاری- هیجانی کودک است. شیوع مشکلات خواب در بین کودکان ۱ تا ۵ سال بالا است و مشکلات خواب به عنوان یکی از شایعترین نگرانیها در این دروه بهحساب میآید (کلمانسون، ۲۰۱۲؛ هلبور و مارکوس، ۲۰۰۳؛ مورل و استیل، ۲۰۰۳). شیوع مشکلات خواب در سالهای اولیه کودکی بین ۱۰ تا ۳۰ درصد گزارش شده است. مشکلات خواب در کودک نهتنها میتواند با سایر مشکلات رفتاری و هیجانی همراه باشد بلکه میتواند تأثیرات مخربی را هم بر زندگی خانوادگی بر جای بگذارد (کلمانسون، ۲۰۱۲). رایجترین این مشکلات عبارتاند از سخت به خواب رفتن و بیدار شدنهای مرر در طول شب که بیشتر مشکلات رفتاری هستند و منشأ پزشکی ندارند اما میتوانند استرسها و نگرانیهایی را برای والدین ایجاد کنند (راموس، یانگ کلارکی و اندرسون، ۲۰۰۷). همانگونه که اشاره شد فاکتورهای متعدد زیستی ، روانشناختی، فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی بر الگوی خواب و مشکلات خواب تأثیرگذارند (لییو و همکاران، ۲۰۰۵). یکی از عواملی که بهعنوان تبیینکننده مشکلات خواب از آن یاد شده است مسئله ترتیبات خواب کودک است در این زمینه پژوهشها نتایج متفاوتی را گزارش کردهاند که به آنها اشاره خواهد شد. علاوه بر مشکلات خواب در پیشینه نظری و پژوهشی از رابطه ترتیبات خواب با جنبههای مختلف وضعیت رفتاری – هیجانی کودک و ویژگیهای روانی – اجتماعی او صحبت شده است (کورتسی و همکاران، ۲۰۰۸). پژوهشها در حوزه خواب نشان میدهد کاهش طول مدت خواب در کودکان با مشکلات درونیسازی و برونیسازی در ارتباط است (توشت و همکاران، ۲۰۰۷؛ پاوونن، پورکاهیسکین و لاهیکینن، ۲۰۰۷).
مشخصات
- جنسیت زن
- وابسته به کلینیک
- تجارب / مهارت ها
- دانشگاه دانشگاه شهید بهشتی
- رشته تحصیلی روانشناسی بالینی کودک و نوجوان
- گواهینامه ها
- پست های مدیریتی
- مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد
- کلمات کلیدی آزاده سادات حسینی خبر روانشناس، آزاده سادات حسینی خبر مشاور، آزاده سادات حسینی خبر روان درمانگر، آزاده سادات حسینی خبر متخصص اعصاب و روان، آزاده سادات حسینی خبر روانپزشک
تخصص ها
- روانشناسی کودک