منو
X

تصویر
رضا امانی
مشاور کودک
(3)
آمار این متخصص
(3) رای
0%

دقت

80%

مفید بودن

0%

دانش و مهارت

80%

رفتار بالینی

60%

وقت شناسی

0%

هزینه اقتصادی

توضیحات پروفایل
  

رضا امانی هستم، فارغ التحصیل تربیت بدنی و علوم ورزشی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اصفهان در سال ۱۳۹۱، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “تاثیر بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود نشگانگان بیش فعالی-کمبود توجه” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه اصفهان

دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی

پایان نامه کارشناسی ارشد در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی

عنوان:

تاثیر بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود نشگانگان بیش فعالی- کمبود توجه

استاد راهنما:

دکتر احمد رضا موحدی

استادان مشاور:

دکتر شیلا صفوی همامی

دکتر احمد عابدی

پزوهشگر:

رضا امانی

اسفند ماه ۱۳۹۱

فهرست مطالب

عنوان

فصل اول: شرح و بیان مسئله پژوهشی

مقدمه

تعریف مسئله و بیان سئوال های اصلی تحقیق

اهمیت و ارزش تحقیق

اهداف تحقیق

اهداف اختصاصی

فرضیه های با ستوال های تحقیق

فرضیات اختصاصی

واژه های کلیدی و تعاریف علمی و عملیاتی

تعاریف علمی

تعاریف عملیانی

فصل دوم: پیشینه پژوهش

مقدمه

نشانه های اصلی اختلال نقص توجه بیش فعالی

بی توجهی

بیش فعالی

تکانشگری

شیوع

شکل گیری اختلال نقص توجه بیش فعالی

دوره های حسی حرکتی (نوزادی و خردسالی) –

دوره ی پیش عملیاتی (کودکان پیش دبستانی) –

دوره ی عملیات عینی (کودکان دبستانی)

دوره ی تفکر انتزاعی (نوجوانی)

در امتداد دوره تفکر انتزاعی (بزرگسالی)

مشکلات توام با اختلال بیش فعالی- نقص توجه

ناتوانی های یادگیری

مشکلات اجتماعی

مشکلات هیجانی

مشکلات حرکتی

اسیب شناختی اختلال کمبود توجه

بیش فعالی

عوامل ژنتیکی

آسیب های مغزی

عوامل نور و شیمیایی

اشعه X

عوامل مربوط به تغذیه

عوامل روانشناختی

عوامل روانی اجتماعی

رویکردهای درمانی در درمان اختلال کمبود توجه

بیش فعالی

دارودرمانی

مداخله های رفتاری

مداخله های شناختی رفتاری با کودک

مداخله در سطح خانواده

آموزش والدین

مداخله در سطح مدرسه

تعریف بازی

کاربردهای بازی در مدرسه

فواید بازی

مطالعات و تحقیقات انجام شده

مطالعات و تحقیقات انجام شده در خارج از ایران

مطالعات و تحقیقات انجام شده در ایران

فصل سوم: روش شناسی تحقیق

جامعه آماری تحقیق

نمونه و روش نمونه گیری

روش تحقیق

متغیر های پژوهش

متغیر مستقل

متغیر وابسته س

متغیر های کنترل شده

متغیر های کنترل نشده

ابزار گرد آوری اطلاعات

پرسشنامه کانرز

پرسشنامه اختلالات رفتاری مایکل راتر

مصاحبه بالینی

شیوه اجرا دنده دس

روش های آماری

فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده ها

مقدمه

ویژگی شرکت کنندگان

یافته های توصیفی

یافته های استنباطی

آزمون همسانی گروههای تجربی و کنترل در مرحله ی پیش آزمون

آزمون فرض ها

فرضیه اول

فرضیه دوم

فرضیه سوم

فرضیه چهارم

فرضیه پنجم

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

مقدمه

خلاصه پژوهش

یافته ها به تفکیک مراحل تحقیق

پیش آزمون

پس آزمون

بحث و نتیجه گیری پیرامون یافته های تحقیق

بازی های حرکتی کودکانه باعث کاهش پرخاشگری-بیش فعالی می شود

کاهش اضطراب و افسردگی متعاقب بازی های حرکتی از دیگر نتایج تحقیق است

کاهش ناسازگاری اجتماعی و رفتارهای ضد اجتماعی از دیگر نتایج تحقیق است

بهبود توجه از دیگر فواید انجام بازی های حرکتی در کودکان ADHD است

پیشنهادهای تحقیقی برای پژوهشگران آینده .

پیشنهادهای کاربردی

پیوست ها

پیوست ۱. فرم رضایت نامه

پیوست ۲. پرسشنامه کاترز فرم والد

پیوست ۳. پرسشنامه را تر فرم معلم

پیوست ۴. بازی های حرکتی کودکانه

منابع و مأخذ

چکیده:

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر باتری های حرکتی کودکانه بر بهبود مشکلات توأم با نقص توجه – بیش فعالی در کودکان مبتلا به این اختلال بوده است.

روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به بیش فعالی – کمبود توجه مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی ۹۰-۹۱ بودند (رده سنی ۸-۱۱ سال)۔ آزمودنیها پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در گروه تجربی به مدت ۶ هفته (۱۸ جلسه هر جلسه ۵۰ دقیقه) در بازی های حرکتی کودکانه شرکت کردند. تغییرات در مشکلات توام با بیش فعالی – کمبود توجه شامل پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه از طریق پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام بازی ها در پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس مختلط دو عاملی، امستقل و اهمیسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شرکت در بازی های حرکتی منجر به کاهش معنادار در شدت بروز پرخاشگری – پیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و بهبود توجه در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معناداری در مشکلات توأم با بیش فعالی – کمبود توجه (پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون نشان ندادند. نتیجه گیری: یافته پژوهش حاضر مشخص ساخت که بازی های حرکتی در کودکان مبتلا به بیش فعالی – کمبود توجه به بهبود نشانگان آن ها منجر می شود.

کلید واژه ها: اختلال بیش فعالی – کمبود توجه، نشانگان ADHD بازی های حرکتی کودکانه.

فصل اول

شرح و بیان مسئله پژوهشی

مقدمه دنیای کودکی سرشار از تحرک و نشاط است، اما اختلال بیش فعالی – کمبود توجه این مرز فطری و طبیعی تحرک را شکسته و به عنوان یک نابهنجاری روانی و رفتاری، مشکلات فراوانی را در زندگی روزمره کودکی به وجود می آورد که نه فقط کودک بلکه خانه، مدرسه و جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.اختلال نقص توجه-بیش فعالی یکی از رایج ترین و عمومی ترین اختلال های رفتاری و مشکلات روانشناختی کودکان است. امروزه از میان اختلالات دوران کودکی، توجه زیادی از طرف متخصصین، معلمان و والدین به اختلال نقص توجه-بیش فعالی شده است. برای مثال در طی دهه ی گذشته این اختلال یکی از گسترده ترین اختلالات کودکی بوده که میزان مراجعه به مراکز درمانی به خاطر آن از سایر اختلالات دیگر بیشتر بوده است (عایدی و قوامی، ۱۳۸۸). در خصوص توجه فراوان به این موضوع می توان گفت اختلال نقص توجه-بیش فعالی برای بسیاری از دانش آموزان مشکلات قابل توجهی را بر عملکرد تحصیلی، شناختی، اجتماعی، هیجانی و سپس در بزرگسالی بر عملکرد شغلی و خانوادگی آنها ایجاد می کند. تشخیص و مداخله ی زود هنگام این اختلال به شناخت و درمان بسیاری دیگر از اختلالات هبود همچون اختلال نافرمانی مقابله ای، اختلال سلوک، ناتوانی های یادگیری و مشکلات تحصیلی کمک می کند (علیزاده، ۱۳۸۶). کودک پرتحرک فردی است که نسبت به سایر کودکان انرژی بیشتری دارد و نیاز دارد راهی برای به جریان انداختن این انرژی پیدا کند. انرژی و تحرک کودک پرتحرک را نمی توان سرکوب کرد اما تا حدودی می توان آن را تعدیل نمود یا به آن جهت داد ( کلانتری، ۱۳۷۹)در هر حال اختلال نقص توجه – بیش فعالی از گذشته مورد توجه بوده و در مورد آن نیز اصطلاح ها و همچنین علل گوناگونی ذکر شده است، ولی آنچه در این بین مهم می باشد این است که کودکان با اختلال نقص توجه بیش فعالی از یک طرف فاقد مهارت هایی هستند که شاید بتوان گفت امروزه از مهمترین توانایی های کسب درست و کامل اطلاعات و دانش از جهان خارج محسوب می شود و این امر خود ممکن است باعث بروز مشکلاتی در زمینه اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی و غیره شود. از طرف دیگر این کودکان مشکلات هیجانی رفتاری مختلفی نیز مانند: پرخاشگری، اخلال و خرابکاری، اضطراب و انگیزش اندک و عزت نفس پایین دارند (فیروزبخت، ۱۳۸۴).این موارد می تواند برای کارکنان محیط های تربیتی، موسسه های مسئول نگهداری کودکان و خانواده های آنان چالش انگیز بوده و مشکلاتی را برای آنان ایجاد نماید. لیکن انتخاب روش مناسب برای کاهش نشانه – های این اختلال در کودکان اهمیت زیادی دارد و نقش مهمی در ادامه زندگی و عملکرد تحصیلی آنها بازی می کند.امروزه از ورزش به عنوان یک راهکار مداخله ای برای تعدیل اختلالات رفتاری کودکان از جمله کودکان مبتلا به ADHD استفاده می شود. انجام پژوهش در این زمینه به توسعه راهکار های مداخلهای مبتنی بر فعالیت بدنی کمک می کند. پژوهش حاضر نقش فعالیت بدنی بر بهبود نشانگان ADHD شامل پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، تاسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه را اندازه گیری می کند.

تعریف مسئله و بیان سؤالهای اصلی تحقیق

بیش فعالی و نارسایی توجه مجموعه ای از نشانگان است که کوتاهی دامنه توجه، مشکل در تمرکز، کنترل ضعیف تکانه و بیش فعالی را شامل می شود (محمد اسماعیل، ۱۳۸۰). این اختلال به عنوان یک مساله برای روان پزشکان، روان شناسان، والدین و معلمان مطرح گردیده است، زیرا ویژگی های رفتاری کودکان مبتلا از قبل ناتوانی در مهار رفتار حرکتی، نارسایی توجه، ناتوانی یادگیری، پرخاشگری، مشکلات تحصیلی، برانگیختگی و بی قراری حرکئی، معضل اساسی برای والدین، همسالان و متولیان آموزشگاهی به شمار می آید و به فرآیند تحول استعدادهای ذهنی و مهارت های اجتماعی- عاطفی خود کودک نیز آسیب جدی وارد می کند. به طوری که فراوانی مشکلات تحصیلی، هوشی، بزهکاری، افسردگی، عزت نفس پایین، اختلالات شخصیت، الکلیسم، سوء مصرف مواد، مشکلات زناشویی و شغلی در بزرگسالی این کودکان به طرز معنی داری از جمعیت عادی بیشتر است (مهری نژاد و همکاران، ۱۳۷۹).

سه نوع فرعی اختلال نارسایی توجه بیش فعالی وجود دارد. نوع بی توجه، نوع بیش فعال – تکانشگر و نوع مرکب (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۳)

۱- نوع بی توجه در این نوع، فرد نمی تواند روی تکلیفی که به او می دهند و با یک فعالیت خاص تمرکز داشته باشد. این دسته از افراد غالباً:

-­توجه زیادی به جزئیات ندارند.

– بر کارهای مدرسه نمی توانند تمرکز داشته باشند

– کارهای مدرسه و فعالیت های روزانه خود را در منزل تا آخر دنبال نمی کنند و آنها را به پایان نمی رسانند. – نمی توانند یک وظیفه یا تکلیف را تمام و کمال انجام دهند

– اسباب بازی های کتاب ها و وسایلشان را اغلب گم می کنند.

۲- نوع تکانشی – بیش فعالی

این کودکان قبلا از این که راجع به عملی فکر کنند، آن را انجام می دهند ( تکانشی). کودک همیشه در حال انجام کاری می باشد. ممکن است سطح بیش فعالی با افزایش سن کاهش یابد.

مشخصه کودکانی که این اختلال را با هم دارند بدین گونه است:

-­بی قراری و ناآرامی

– دویدن مداوم از سویی به سوی دیگر و یا بالا رفتن از چیزی.

– پر سر و صدا بازی کردن

– بیش از حد صحبت کردن

– پاسخ دادن ناگهانی و بدون فکر به پرسشی که هنوز تمام نشده است.

– عدم توانایی در صبر کردن برای نوبت خود

– بدون اجازه وسط بازی دیگران پریدن

– وسط صحبت دیگران پریدن

٣- نوع ترکیبی

در این نوع، کودکان نشانه هایی از هر دو نوع صل را دارا می باشند. آنها در توجه کردن، فعال بودن و کنترل تکانش های خود دچار مشکل هستند. البته گاهی تمام کودکان بی توجه هستند و با اینکه بیش از حد فعالیت می کنند و حرکات تکانشی دارند.اختلال نقص توجه بیش فعالی، اختلالی عصبی تحولی است که بر ۳ تا ۷ درصد از کودکان اثر می۔ گذارد (انجمن روان پزشکی امریکا، ۲۰۰۰). از سال های نخست قرن ۲۰، این اختلال به عنوان اختلال عصب شناختی مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی های تصویرنگاری عصبی نشان داده است که کودکان با اختلال نقص توجه بیش فعالی در مخچه و قطعه پیشانی که دارای کارکردهای اساسی در برنامه ریزی و سازماندهی تصمیم گیری، ادراک زمان، باز داری و تفکر هستند، مشکل دارند (بارکلی ، ۱۹۹۸). معمولا اختلال نقص توجه بیش فعالی در کودکی تا نوجوانی و بیش از ۵۰ تا ۷۰ درصد موارد تا بزرگسالی ادامه می یابد. سن شروع این اختلال را پیش از ۵ یا ۷ سالگی تعیین کرده اند. ولی با این حال تعیین سن برای این اختلال کار دشواری است. بار کلی و بیدر من معیار من را در تشخیص اختلال نقص توجه بیش فعالی مطالعه نموده و دریافتند که بر اساس ملاحظه های تجربی، تاکید بر ملاک قرار دادن ۷ سالگی در تشخیص، کاربردی ندارد علیزاده، ۱۳۸۶).شیوع این اختلال در ایالات متحده حدود ۷ درصد و در سطح بین المللی بین ۲ تا ۲۹ درصد گزارش شده است (بارکلی ۱۹۹۸). این اختلال به طور محتاطانه ۳ تا ۵ درصد کودکان مدارس ابتدایی را شامل می شود و در بعضی از شهرهای ایران شیوع سنجی شده از جمله در شهرهای کرمان ۷ درصد، زاهدان ۸ درصد و کرمانشاه ۱۹ / ۵ درصد گزارش شده است (عزیزی و جاسمی، ۱۳۸۰). مدارک موجود نشان می دهد که شبوع اختلال کاستی توجه و بیش فعالی در کودکان به جنس نیز وابسته است و پسران ۳ تا ۱۰ برابر بیشتر از دختران تحت تأثیر این اختلال قرار می گیرند (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۳).دانش آموزان مبتلا به ADHD در معرض خطر مشکلات زیاد و متنوعی در حوزه های کار کردی هستند به نظر می رسد اگر چه این مشکلات به بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی مربوطند ولی خود به عنوان یک آهنربا برای سایر مشکلاتی که در برخی موارد شدید تر از نقایص اساسی ADHD هستند عمل می کنند. نزدیک به ۸۰ درصد کودکان مبتلا به این اختلال مشکلاتی در عملکرد تحصیلی نشان می دهند( کانتول و بیکر، ۱۹۹۱). نتایج مطالعات بلند مدت کودکان مبتلا به ADHD در نوجوانی و اوایل بزرگسالی نشان دهنده ی افزایش خطر شکست تحصیلی است که با نرخ بالاتر مردودی و اخراج از مدرسه نسبت به همسالان سنجیده می شود (یارکلی، فیشر و همکاران ۱۹۹۰). نوشته های پژوهشی همبستگی بالایی بین بیش فعالی و پرخاشگری را به خوبی ثبت کرده اند (لندا و ملیچ، ۱۹۸۲ به نقل از مور ۱۹۹۲). مشکلات پرخاشگری همراه با ADHD شامل مقابله با نافرمانی از دستورات مراجع قدرت، ضعف کنترل خشم، و خصومت کلامی است که در حال حاضر در روانپزشکی به عنوان اختلال بی اعتنایی مقایلهای طبقه بندی می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا ۲۰۰۰). رفتارهای ضد اجتماعی جدی تر (مثلا دزدی، مدرسه گریزی) توسط ۲۵ درصد یا بیشتر دانش آموزان مبتلا به ADHDنشان داده می شود (بارکلی، فیشر و همکاران ۱۹۹۰)مشکل ADHD یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی در بین کودکان است. از درمان های دارویی و درمان های روان شناختی به طور قابل توجهی برای درمان این اختلال استفاده شده و تاکنون تحقیقات زیادی در این رابله انجام پذیرفته است، رویکردهای روانشناختی برای درمان اختلال نقص توجه – بیش فعالی بیشتر بر آموزش مهارت های ضروری برای توجه کردن، کنترل خود و کاهش با بهتر کردن فعالیت های حرکتی شدید تاکید دارند (کندال، ۲۰۰۰ ترجمه رضا زاده، ۱۳۸۲). این درمان های محدود روانشناختی جوابگوی این مهم یعنی گشودن راهی برای کاهش دادن علائم این اختلال نبوده است. درمان دارویی این اختلال نیز شامل محرک های سیستم اعصاب مرکزی می باشد. در درجه اول دکستر و آمفتامین برای کودکان زیر ۶ سال و منیل فندریت برای کودکان و سال و بالاتر از رایج ترین داروها هستند، لیکن مصرف دارو به تنهایی به ندرت می۔ تواند نیازهای درمانی کودکان مبتلا به این اختلال را برآورده کند و لازم است با دیگر مداخلات درمانی همراه گردد (کاپلان و سادوک، ۱۹۹۸؛ ترجمه پور افکاری، ۱۳۸۲). علاوه بر آن والدین تصور مثبتی از دارو درمانی ندارند، در تحقیق زارعی (۱۳۷۹) در مورد مقایسه تأثیر آموزش والدین و دارو درمانی بر کاهش علائم بیش فعالی کودکان، ۲۷ درصد والدین گروه دارو درمانی به روان پزشک و دریافت دارو برای کودکانشان امتناع کردند درمان های غیر دارویی همچون روان درمانی و مشاورهی کودکان، با استفاده از شیوه های بازی درمانی، برای درصد قابل ملاحظه ای از کودکان، نتیجه بخش بوده است. هر گاه زبان کلامی برای ابراز افکار و احساسات کودکان کفایت نکند، درمانگران از بازی درمانی برای کمک به کودکان برای ابراز آنچه آنها را ناراحت کرده است، استفاده می کنند (جیل ، ۱۹۹۱). در بازی درمانی اسباب بازی ها مثل کلمات کودک و بازی زبان کودکی است (لندرث ، ۲۰۰۲). تحقیقات مختلف، تأثیر بازی درمانی را در زمینه های اجتماعی، عاطفی، رفتاری و مشکل هایی که به محرکت های تنش زای زندگی همچون طلاق، مرگ، جابجایی، بستری شدن در بیمارستان، سو استفاده های جنسی و جسمی و خشونت خانوادگی مربوط می شود تایید می کند (پدرو کارل و ردی ، ۲۰۰۵) – بازی درمانی رویکردی با ساختار و مبتنی بر نظریه درمان است که فرایندهای یادگیری و ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه ریزی می کند (کار میخاییل ،۲۰۰۶، لندرث، ۲۰۰۲، او کانر و شافر ، ۱۹۸۳). قدرت درمانی که در بازی درمانی نهفته است به طرق گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. درمانگران از طریق بازی به کودکانی که مهارت های اجتماعی با عاطفی شان ضعیف است رفتارهای سازگارانه تری را می آموزند (پدرو – کارول و ردی، ۲۰۰۵). رابطه ی حسنه ای که بین درمانگر و کودک در طول جلسه های بازی درمانی شکل می گیرد، تجربه ی مهمی را که برای درمان لازم است فراهم می کند (موسناکس ، ۱۹۹۷). بازی افکار درونی کودک را با دنیای خارجی او ارتباط می دهد و باعث می شود که کودک بتواند اشیای خارجی را تحت کنترل خود در آورد. بازی به کودک اجازه می دهد تا تجربیات، افکار، احساسات و تمایلانی را که برای او تهدید کننده هستند نشان دهد (وتینگتون و همکاران، ۲۰۰۸). بازی یک روش صحیح و درست برای درمان کودک است، زیرا کودکان اغلب در بیان شفاهی احساساتشان با مشکل روبرو هستند، از طریق بازی کودکان می توانند موانع را کاهش دهند و احساساتشان را بهتر نشان دهند. از طریق بازی کودک می تواند مهارت های کنترل خود را بهتر فرا گیرد. مک گیو (۲۰۰۰) تأثیر بازی درمانی را در کاهش مشکلات رفتاری، افزایش سازگاری رفتاری و عاطفی، بهبود مفهوم خود و افزایش خود کنترلی بررسی کرده است این پژوهش که بر روی کودکان پیش دبستانی انجام شد، تغییر معناداری از لحاظ آماری نشان نداد ولی تمایلات مثبت در رفتار کودکان، خود کنترلی و مفهوم خود در کودکان گروه آزمایشی مشاهده گردید. باگرلی و پارکر (۲۰۰۵) بیان کردند که بازی درمانی بر یادگیری، خود کنترلی مسئولیت، ابراز احساسات، احترام گذاشتن، پذیرش خود و دیگران، بهبود مهارت های اجتماعی، عزت نفس، کاهش افسردگی و اضطراب مؤثر است. لندرث و براتون (۲۰۰۹) بیان می کنند بازی درمانی کودک محور تاثیر مثبتی بر روی رفتار و هیجانات دارد.معلم با مربی می تواند با استفاده از بازی در آرام ساختن و متمرکز کردن کودکانی که بیش از حد نا آرام، بی توجه و شلوغ هستند اقدام نماید. در بازی فرض بر این است که اگر کودک در تمرینات آزمایشی موفق عمل کند در موقعیت های واقعی نیز موفق خواهد بود (کرتی ، ترجمه تن ساز، ۱۳۷۳). بازی نه تنها بر رفتارهای هوشمندانه و قابل مشاهده کودک اثر دارد، بلکه بر ساخت فیزیولوژیکی مغز نیز تأثیر غیر قابل انکاری دارد (موثقی، ۱۳۸۰).با توجه به این شواهد و تأثیر فعالیت های بدنی بر کاهش تشانگان ADHD تا کنون به اعمال این تأثیر از طریق بازی های حرکتی کودکانه توجه کافی نشده و تحقیقات موجود داخلی بیشتر به بررسی بازی های با رویکرد شناختی- رفتاری (سیما جنتیان و همکاران ۱۳۸۵) و تمرینات ادراکی- حرکتی (فائزه دهقان و همکاران ۱۳۸۹) پرداخته اند و چندان به حرکت که عامل تأثیرگذار در این اختلال است توجه کافی نشده و عناصر شناختی در این پژوهش ها بر عوامل حرکتی غلبه داشته اند. از طرفی مطالعات خارجی انجام شده بر تأثیر مثبت بازی (بلین ، ۱۹۹۹؛ ری، شاتل کورب و سای ۲۰۰۷؛ شاتل کورب و ری ۲۰۰۹). و تأثیر فعالیت های هوازی (آلیسون و همکاران ۱۹۹۵؛ مک کوئین ۲۰۰۳ء مدینا و همکاران ۲۰۰۹ گپین و ایتنر ایتنر ۲۰۱۰، گپین، جفری و ایتنر ۲۰۱۱) بر کاهش علائم و نشانگان ADHD تاکید داشته اند. تحقیقات مذکور نیز یک اشکال عمده دارند و آن اینکه در این تحقیقات بیشتر بر دویدن تاکید شده در حالی که حتی با وجود اثرات مثبت دویدن های طولانی بر بهبود این اختلال، به دلیل عدم جذابیت و تنوع، کودکان علاقهی زیادی به دویدن ندارند. به همین دلایل و با توجه به کمبود اطلاعات مفید در خصوص تأثیر بازی های حرکتی و از آنجا که کودکان علاقه و انگیزه ی بیشتری به انجام فعالیت از طریق بازی خواهند داشت تحقیق حاضر بر آن است که به بررسی این مطلب بپردازد که آیا بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود نشانگان این اختلال در کودکان مبتلا تأثیر می گذارد؟ چنانچه انجام بازی های حرکتی کودکانه در کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه –بیش فعالی موثر باشند، می توان اجرای آنها را در مراکز آموزشی و درمانی توصیه کرد

اهمیت و ارزش تحقیق

اختلال نارسایی توجه بیش فعالی یکی از اختلال های متداول دوران کودکی است که میزان مراجعه به مراکز درمانی به علت آن از تمامی اختلال های دیگر بیشتر است. بیش از ۶۰ درصد کودکان دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی به داشتن مسائلی در زندگی آینده ادامه می دهند (علیزاده ۱۳۸۳). البته میزان شیوع درجات خفیف تر آن بیشتر از این حد است و پسران ۳ تا ۹ برابر بیشتر از دختران مبتلا می شوند (کاپلان و سادوک ۲۰۱۳، ترجمه رفیعی و سبحانی، ۱۳۸۲). کودک بیش فعال اصولا از پیش از تولد به این اختلال مبتلا است و در صورتی که خدمات مناسب را دریافت نکند، تا توانایی های قابل توجهی در زمینه عملکرد شناختی، اجتماعی، هیجانی و خانوادگی در آنها ایجاد خواهد شد. تا چند سال پیش، بسیاری از صاحب نظران بر این باور بودند که اختلال نقص توجه – بیش فعالی در سال های پیش از نوجوانی از بین می رود. نتایج پژوهش ها نشان داده است که آثار این اختلال در عملکرد تحصیلی و توجه، تا اواخر سال های نوجوانی باقی می ماند. امروزه مشخص شده است که ۳۰ تا ۷۰ درصد افراد با اختلال نقص توجه – بیش فعالی، ویژگی های بالینی این اختلال را همچنان تا سال های بزرگسالی نشان می دهند و بر عملکرد شغلی و زناشویی آنان تأثیر می گذارد (علیزاده، ۱۳۸۴). ویژگی های این بزرگسالان عبارتست از: ضعف حافظه، مشکل در تمرکز، فقدان سازمان دهی، مشکل در خود نظم دهی، تکانشگری، اعتماد به نفس پایین، بی قراری ذهنی، ناکامی های اجتماعی و کمبودهایی در مهارت های اجتماعی (والدیزان و ایزاگوری ۲۰۰۹). شیوع بالای اختلال بیش فعالی – کمبود توجه و خطر ابتلا بیشتر این کودکان به سایر اختلالات روانی و نیز تبدیل شدن آن به دیگر اختلالات رفتاری دوره نوجوانی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، سوء استفاده از مواد و الکلیسم بر لزوم مداخله زودتر در جهت درمان این اختلال تاکید می کند. بنابراین هر نوع مداخله درمانی در درمان این اختلال از اهمیت بسزایی برخوردار است تا از شدت علائم کاسته شود و مبتلایان در زمینه های شخصی، تحصیلی و اجتماعی در آینده دچار مشکل نشوند (علیزاده، ۱۳۸۳).روان پزشکان و روان شناسان بالینی از درمان های دارویی و درمان های شناختی برای درمان اختلال بیش فعالی- نقص توجه استفاده کرده اند، اما هنوز روش درمانی قطعی خاصی برای این اختلال توصیه نشده است.

مشخصات
  • جنسیت مرد
  • وابسته به کلینیک
  • تجارب / مهارت ها
  • دانشگاه دانشگاه اصفهان
  • رشته تحصیلی تربیت بدنی و علوم ورزشی
  • گواهینامه ها
  • پست های مدیریتی
  • مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد
  • کلمات کلیدی رضا امانی روانشناس، رضا امانی مشاور، رضا امانی روان درمانگر، رضا امانی روانپزشک، رضا امانی متخصص اعصاب و روان، رضا امانی روانسنج
تخصص ها
  • روانشناسی کودک
تصویر
رضا امانی
مشاور کودک
(3)

E-Teb.com © Copyright 2016 روانشناس یا روانپزشک. تمامی حقوق محفوظ است.

دکتر - مشاوره خانواده - پزشک - مشاوره آنلاین - شماره دکتر