منو
X

تصویر
دکتر سید مهدی صابری
روانپزشک
(3)
آمار این متخصص
(3) رای
0%

دقت

0%

مفید بودن

80%

دانش و مهارت

0%

رفتار بالینی

40%

وقت شناسی

60%

هزینه اقتصادی

توضیحات پروفایل
  

دکتر سید مهدی صابری هستم، فارغ التحصیل روانپزشکی از دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۷۱، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “بررسی عوامل منجر به مرگ در بیماران مزمن روانی بستری در مرکز روانپزشکی رازی تهران” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه علوم پزشکی تهران

دانشکده پزشکی

پایان نامه:

جهت اخذ درجۀ تخصصی روانپزشکی

موضوع:

بررسی عوامل منجر به مرگ در بیماران مزمن روانی بستری در مرکز روانپزشکی رازی تهران

استاد راهنما:

جناب آقای دکتر سیروس ایزدی

نگارش:

دکتر سید مهدی صابری

۱۳۷۱

فهرست مطالب

پیش گفتار

تاریخچه مرکز روانپزشکی رازی و شرایط ویژه آن

روش مطالعه

مسائل خاص درارتباط با بررسی علل مرگ و میر در بیماران مزمن روانی

نتایج

مرگ و میر ناشی از بیماریهای عفونی

احتمال مرگ زایی بدنبال مصرف داروهای آنتی سایکوتیک

سندرم بدخیم تورولپتیک

احتمال مرگ زایی بدنبال مصرف داروهای ضد افسردگی

لیتیوم

سندرم آنتی کولینرژیک مرکزی

حملات مداوم صرع (استاتوس ایی هیتیکوس)

خودکشی

دیگرکشی

بیمارانی که از خودن غذا خودداری میکنند

موارد دیگر

نگاهی به نتایج چند بررسی مشابه

خلاصه

منابع مورد استفاده

پیشگفتار

بقراط حکیم ، پدر طب، در کتاب خود Pelican Classics که در حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح نگاشته است به تشریح مالیخولیا و هیستری وصرع پرداخته و برای این بیماریها ، توضیحاتی آورده است . وی شای نخستین شخصی باشد که به این پدیده ها به عنوان بیماری نگریسته و بدنبال درمان آنان بوده است . پس ازا وافلاطون، ارسطو وابن سینا به تفصیل درباب بیماریهای روانی، مقاله هایی نگاشته و با نگرش خاص خود ، هرکدام به درمان اینگونه بیماریها پرداخته اند.در طی قرون، بیماریهای روانی همواره با نوعی تردید و تهدیدآمیخته بوده است . رسوخ اعتقادات قومی وخرافی و باورهای سنتی – واعتقادبه اینکه امراض روانی را شیاطبین بوجود میآورند یا از ارواح خبیثه یا حیوانی آشفته ناشی می شود ، سبب گردیده بودتا عده ای به غیر انسانی ترین روشها برای به بند کشیدن این بیماران و حتی کشتن فجیعانه آنان ، بمنظور راندن شیاطین مزاحم ویا ارواح خبیثه متوسل شوند و سالها این ستم بر این بیماران روا داشته میشد تا اینکه افرادی چ ون Vincenzo Chiaugi و Philippe pinel پایه گذار شیوه های انسانی و اخلاقی این بیماران شدند. (۲۸) ازآن زمان تا کنون مدت زیادی گذشته است اما متاسفانه هنوز هم آنچنان که باید این بیماران از سوی جامعه و حتی گاه از سوی خانواده خود مورد عنایت و توجه بایسته قرار نمیگیرند. غالب این بیماران دارو در دست در کوچه ها و خیابانها سرگشته به هر سو در حرکتند و تعداد کمی از آنان در بیمارستانها و مراکز نگهداری ، به گذراندن یک زندگی یکنواخت و بی انگیزه ، مشغولند. در اینگونه مراکز نیز تعادل این افرادبا ک ادر مراقبت ، غالبا ” مشکل آفرین است بیمار روانی ، که مجبور بوده یا مجبور است سالهای بسیاری را در مرکز نگهداری ، سپری کند بدون آنکه میدی ب برگشت داشته باشد ، وا وکه نمیتواند رابطه درست و سا لمی با دیگران برقرار کند ، ناگزیر سیر قهقرایی در پیش خواهد گرفت و روز به روزناامیدت رو بی انگیزه تر خواهد بود چه تعداد از این بیماران بدین وضع عادت میکنند؟ جهتعدادا زانان به یکباره بهتر میشوند و ممکن است از مرکز مراقبت خارج شوند؟ چندنفراز آنان در اوج ناامیدی دست به خودکشی خواهند زد و چه تعداد با علل گوناگون ،بعدازگذراندن سالهای دراز ، همانند یک زندانی فراموش شده ، مرگ را پذیرا خواهند شد؟آنچه بدیهی است اینکه سهم روانپزشکی امروز ، فقط درمان بیماران تا حد کنترل علائم بالینی و رها ساختن آنان در جامعه ای که با نیازهای او ، و بالعکس توانایی های او با نیازهای جامعه ، همسانی ندارد ، نیست . مرزهای درمانی روانپزشکی امروزه از این حد کوچک فراتر رفته است . به همین دلیل فقط به دانستن علائم و نشانه ها نباید بسنده کرد . همانطور ک ه برطرف کردن آن علائم و نشانه ها هم ، کافی نیست باید نیازهای بیمار روانی را شناخت و با توجه به تمامی توانایی های او ونیزدرک واقعیتهای جامعه ای کها و در آن زندگی میکند ، به بهتر شدن تعامل بیما رو محیط کمک کرد . اگر به این هدف ، با شابستگی جامه عمل پوشانده شود ، میتوان ب ا امیدواری ، انتظار داشت که تعداد بیماران بستری در موسسات روانی، بالنسبه کمتر و کمتر شده و در نتیجد به جای انسانهایی کد ناگزیر به ادامه یک زندگی نباتی در مراکز بسته و محدود هستند، افرادی خواهیم داشت که به در جا تی قادر به کار موثر و روابط متعادل خواهند بود. البته تا این زمان ، هنوز این بیک آرزوست . بر هیچکس که با بیماران روانی سروکار داردبر شده نیست که سیر رو به تباهی درصدی از بیماران روانی ، غیر قابل اجتناب است اما هیجکس در حال حاضر نمیتواند با قاطعیت ادعا کند که تمامی بیماران بستری در مراکز نگهداری و بیمارستانهای بزرگ روانی، نظیر مرکز روانپزشکی رازی تهران، بیمارانی هستند که اجتناب از سیر رو به نابودی آنان نا ممکن است . بنظر میرسد ، یک سری از علل مهم افزایش مرگ و میر در بیماران مزمن روانی که سالهای طولانی در موسسات روانپزشکی بستری بوده اند ، عوا ملی هستند که در ارتباط مستقیم با شرایط بستری بودن طولانی در یک مرکز روانپزشکی میباشند . عواملی مانند بروز عفونتهای گوناگون بدلی ل سرایت آسان بیماریهای عفونی وخیم وحوادثی نظیر پرت شدن از بلندی ، دیگرکشی و … که بنا به گفته آمار، مسئول تعداد نسبتا ” چشمگیری از موارد مرگ و میر در بین این بیماران است در کنار اینها عواملی نیز وجود دارند که موجب مرگ و میر در بیماران روانی هستند ، اما ارتباط زیادی با بستری بودن ندارند از جمله بروز عوارض شدید و مسمومیت های دارویی و خودکشی . بر عکس، بستری بودن بیمار ، میتواند در جهت کاستن از خطراتاخیر موثر باشد .اما این بدان معنا نیست که چنین خطراتی در بیمارستانها وجود ندارد.بهرحال، هدف دیگر این مطالعه ، توجه دوباره به موضوع موسسه­زدگی­( institutionalization ) و مرور مطالبی است که در ارتباط با عوارض مرگ بار دارو ها ، دراثر سو مشر ف ویا تجوزنا بجا گفته شده است . هر چند این موارد ، در صورت استفاده صحیح از داروها و توجہ کا مل به شرایط روانی و بیولوژیک یک بیمار ، به ندرت اتفاق می افتد اما توجه خاصی به این موضوع لازم است ، زیرا وضعیتی کاملا قابل اجتناب است .

تاریخچه مرکز روانپزشکی رازی و شرایط ویژه آن:

مرکز روانپزشکی رازی در سال ۱۳۳۸ به نگهداری بیماران روانی اختصاص یافت . قبل از آن، اولین بخش روانی در سال ۱۳۲۹ در بیمارستان پهلوی سابق (بیمارستان امام خمینی) در تهران احداث شده بود و به امر درمان و مراقبت از این بیماران می پرداخت . در سال ۱۳۲۵ محل فعلی بیمارستان روزبه به این مهم اختصاص یافت و تعدادی از بیماران نیز که شرایط روانی بدتری داشتند در بیمارستان تهران واقع در خیابان سینا نگهداری میشدند. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ محل فعلی بیمارستان روان ی رازی واقع در جنوب شرقی تهران ، در بخش امین آبادیه نگهداری اینگونه بیماران اختصاص داده شد . در حدود همین سالها ، نام بیمارستان روانی رازی به جای تیمارستان پیشنهاد شده بود که این امر دو دلیل داشت :یکی اینکه این باورگسترش داده شود که بیماری روانی هم ، نوعی بیماری مبتلا به انسان است و بیماران و بستگان آنها به خاطر مراجعه به اینگونه مراکز احساس سرافکندگی نکنند . و دوم اینکه نام رازی ، یادآور یکی از مفاخرتاری خ علمی ایران ، محمد بن زکریای رازی است که موطن وی شهر ری بوده است، یعنی محلی که مرکز روانپزشکی رازی در آن قراردارد.از ابتدای تاسیس مراکز مخصوص بیماران روانی ، تا کنون، بتدری ج شرایط انتخاب ، پذیرش، پرستاری و درمان اینگونه بیماران بهتر شده است . در سالهای نخست ، بخاطر شرایط ناگوار این مراکز ، کسانی که امکانات مالی نسبتا کافی وبا خویشاوندان حمایت کننده ای داشتند از مراجعه به این مراکز خودداری میکردند و تنها افراد فقیروبی خانمان و بی پناه ، مراجعین این مراکز بودند . بنابراین آمار بستری شدگان در آن سالها ، نماینده واقعی تعداد بیماران روانی در ایران نمیتوانست باشد . بطوریکه از سال ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ بطور کلی بین ۱۴۰ تا ۴۰۰ بیمار (اعم از مرد یا زن) در هر سال در مرکز روانی بستری بوده اند. ( ۲۹ ) بدیهی است ، این رقم با توجه به شیوع اختلالات روانی مختلف ، تا چه اندازه با آمار واقعی بیماران موجود در جامعه فاصله دارد.در حال حاضر مرکز روانپزشکی رازی ، عمده ترین و مشخص ترین مرکز درمانی و نگهداری بیماران مزمن روانی است . این مرکز دارای بخش فعال (بخش مردانه و ۳ بخش زنانه ) ونیزء سرا (۳ سرای مردانه و ۳ سرای زنانه ) میباشد که نحوه پذیرش و بستری بر حسب شرایط و وضعیت بیماران و تشخیص پزشکان معا لج میباشد . این مرکز درحال حاضر در حدود یکهزار نفر بیمار روانی را در خود جای داده و بطور کلی گنجایش حدود ۱۵۰۰ بیمار را دارد . در این مرکز بطور متوسط سالانه حدودا ” ۷۹۰ بیمار برای نخستین با رو حدود ۱۲۷۰ بیمار برای چندمین بار بستری میشوند.این مرکز در جهت نیل به اهداف بازتوانی و توان بخش (Rehabilitation ) وبازسازی توانائیهای فردی و اجتماعی بیماران دارای کارگاههای مختلف حرفه ای و فنی میباشد . و بیماران درضمن اقامت در این مرکز با پرداختن به کار مفید ، هر چند مختصر ، در جهت اهداف درمانی نوین ، که دیگر فقط به دارودرمانی محدود نیست حرکت میکنند. نظر به وسعت حجم پذیرش بیمار از طرف این مرکز ، و تنوع موارد بستری و نیز شرایط جدید کادر درمانی و علمی ، این مرکز ، محل مناسبی برای تحقیق وارزیابی روشهای درمانی میتواند باشد . ضمن اینکه سابقه طولانی این بیمارستان ، خوداعتبار دیگری بر نتایج تحقیقات آماری واپس نگر، میتواند باشد. برای ارائه امار و نتایج مطالعات در این رساله ، اگر همکاری صمیماند ریاست محترم مرکز ، واحد مدارک پزشکی و آمار و سایر پرسنل اداری و درمانی ایس مرکز نبود ، شاید هیچگاه موفقیتی حاصل نمیشد .

سال بستری بار اول مجموع  بستری تکراری  مجموع
مرد زن مرد زن
۱۳۶۶

۱۳۶۷

۱۳۶۸

۱۳۶۹

۱۳۷۰

۳۳۹

۳۱۳

۴۰۱

۱۱۲۶

۳۹۲

۲۱۳

۱۶۵

۲۲۸

۵۸۰

۲۰۱

۵۵۲

۴۷۸

۶۲۹

۷۰۶

۵۹۳

۸۴۸

۶۴۶

۱۲۹۹

۷۳۲

۷۷۵

۴۰۹

۲۸۹

۶۵۳

۳۶۱

۳۶۰

۱۲۵۷

۹۳۵

۱۹۵۲

۱۰۹۳

۱۱۳۵

روش مطالعه :

در این بررسی، موارد مرگ و میر بیماران مزمن روانی درط ۱۵ سال از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۷۰) در مرکز روانپزشکی را زی که بزرگترین مرکز درمان و نگهداری بیماران مزمن روانی میباشد ، موردتحقیق قرار گرفت .و در بررسی پرونده های مربوط به بیماران متوفی به اطلاعات خ اص دیگری نیز که بنظر میرسید درارتباط با علت مرگ باشد ، توجہ کا مل مبذول گردید .ازجمله توجه به شرایط بیمار در زمان ارجاع وشخص یا سازمان معرفی کننده بیمار.باتوجه به اینکه اطلاعات موجود در پرونده های ۵ سال اخیر ، کاملتر بوده ، که خود نتیجه عنایت بیشتر پزشکان و مسئولین مرکز به شناخت و در مان بیماریهای روانی میباشد ، ونیز بخاطر اینکه جمع بندی یافته های بدست های آمده ، بمنظور کسب نتایج منظم و طبقه بندی شده ، با سهولت و دقت بیشتری صورت گیرد ، لذا بررسی علل مرگ و میر اینگونه بیماران محدود به م وارد فوت شده در ۵ سال اخیر (از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۰ گردید تا بدینوسیل براعتبار سنجش نیز افزوده شود . البته بدیهی است آمار نهایی و حت مقایسه ای بین ۵ سال اخیر با دوره ۱۰ ساله قبل از آن با استفاده از اطلاعات بدست آمده ، ذکر شده است .در این تحقیق ، عواملی کد مد نظر بودند ، علت نهایی منجر به مرگ و علل وابسته به آن ، جنس و سن بیماران متوفی – مدت زمان بستری در مرکز ، ط ول مدت بیماری ، سنخیت ها بی اختلال روانی ، نوع داروهایی که قبل از ف وت مصرف مینموده اند و نیز اطلاعات جنبی دیگری بوده که قبلا به آنها اشاره شده است .در جمع بندی اطلاعات بدست آمده ، سعی بر این بوده است که علل مرگ در بیماران مزمن روانی به دو دسته علل طبیعی ( که بنظر میرسد ارتباط کمتری باختلال روانی زمینه دارند ) و علل غیرطبیعی (که نتیجه مستقیم و یا غیر مستقیم اختلال روانی است ) تقسیم شود . همچنانکه در غالب مطالعات انجام شده قبلی در این زمینه، این نوع تقسیم بندی رعایت شده است . (نظیر مطالعه Lundby) ( 20- 21 – 22 – 23 ) و در لابلای گزارشهای مستند در این رساله ، از مطالعات کنترل شده قبلی ویا مقالات گوناگونی که دراین رابطه بررسی هایی داشته اند ، یادشده است .لازم به ذکر است که در این بررسی، مقایسه موارد مرگ و میر در بیماران مزمن روانی با جمعیت عادی ( normal population ) صورت نگرفته است که این بخاطر نداشتن آمار جمع بندی شده و قابل اعتماد در این زمینه است .هدف این مطالعه صرفا ” علل منجر به مرگ در بیماران روانی بوده و هر جا نیازی به مقایسه احساس شده از نتایج مطالعات دیگر استفاده شده است .

مسائل خا ص درارتباط با بررسی علل مرگ و میر در بیماران روانی مزمن :

تحقیق در علل مرگ بیماران روانی مزمن جنداشکا لعمده بهمراه دارد .اولین مسئله اینست که تشخیص نهایی بیماری روانی که توس ط پزشکان معالج در پرونده های بیماران قید شده همگی بر مبنای ملاکهای واحدی پی ریزی نشده است و برداشتهای متفاوت پزشکان و تمایلات خاص آنان در تشخیص گذاری بدون تردید در این زمینه تاثیر داشته است .این مسئله تازه ای نیست نگرش روانپزشکان در جوامع مختلف و حتی بعضا ” در یک محدوده فرهنگی معین ، نکته ای است که بیش از هر ملاک تشخیصی استانداردشده ، در نحوه تشخیص گذاری و پایه ریزی درمان تاثیر دارد. در بعضی جوامع براحتی تشخیص اسکیزوفرنی گذاشته میشود و در جوامع دیگر ممکن است در این نوع تشخیص گذاری ، وسواس بیشتری به خرج داده شود. در ایران ، معمولا” روانپزشکان تمایل به دقت و توجه خاص در تشخیص بیماریهای روانی داشته و به آسانی تشخیص اسکیزوفرنی را بر بیماران نمی گذارند. اخیرا ” توجه زیادی به ملاک های تشخیصی استاندارد شده ۱۰-ICD و DSM – IIIR شده است . هرچندپایه ریزی تشخیص و درمانی براساس این دو مکتب خاص ،نیز با یکدیگر تفاوتهایی دارد.دومین مشکل این است که غالبا ” در اظهارنظر نهایی پزشکان معالج علل منجر به فوت با عناوینی که جنبه عام تری دارد ذکر گردیده حال آنکه با بررسی دقیقتر میتوان دریافت که بعنوان مثال بیماری که با علائمی مثل تب و تشنج فوت نموده است احتمالا” دچار . N. M.S ویا عفونتهای شدید CNS ویا … بوده است و متاسفانه بررسی دقیق تعدادی از اینگونه موارد ، مقدور نیست.مسئله دیگر که در اینگونه بررسیها ، تداخل ایجاد میکند ، تعدادی از

مشخصات
  • جنسیت مرد
  • وابسته به کلینیک
  • تجارب / مهارت ها
  • دانشگاه دانشگاه علوم پزشکی تهران
  • رشته تحصیلی روانپزشکی
  • گواهینامه ها
  • پست های مدیریتی
  • مقطع تحصیلی دکترا تخصصی
  • کلمات کلیدی دکتر سید مهدی صابری روانپزشک، دکتر سید مهدی صابری روانشناس، دکتر سید مهدی صابری مشاور، دکتر سید مهدی صابری روان درمانگر، دکتر سید مهدی صابری متخصص اعصاب و روان
تخصص ها
  • روانپزشکی
تصویر
دکتر سید مهدی صابری
روانپزشک
(3)

E-Teb.com © Copyright 2016 روانشناس یا روانپزشک. تمامی حقوق محفوظ است.

دکتر - مشاوره خانواده - پزشک - مشاوره آنلاین - شماره دکتر