دکتر عادل مرادی هستم، فارغ التحصیل پزشکی عمومی از دانشگاه پزشکی کرمانشاه در سال ۱۳۸۳، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “بررسی توزیع فراوانی اختلالات روانپزشکی منجر به دریافت درمان تشنج الکتریکی در بیماران بستری در بیمارستان فارابی کرمانشاه در نیمه دوم سال ۱۳۸۲” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه پزشکی کرمانشاه

دانشکده پزشکی

پایان نامه

جهت دریافت درجه دکترای پزشکی

موضوع:

بررسی توزیع فراوانی اختلالات روانپزشکی منجر به دریافت درمان تشنج الکتریکی در بیماران بستری در بیمارستان فارابی کرمانشاه در نیمه دوم سال ۱۳۸۲

استاد راهنما:

دکتر جلال شاکری

دکتر

استاد مشاور:

دکتر حبیب الله خزایی

نگارش:

عادل مرادی

شهریور ۱۳۸۳

فهرست مطالب

عنوان

بخش اول

چکیده

مقدمه

لهداف مطالعه

درمان با تشنج الکتریکی (ECT)

تاریخچه

مدل برای اپی لپسی

تصمیم گیری در مورد تجویز ECT

ارزیابی قبل از درمان

تکنیک: آماده سازی قبل از بیهوشی

بیهوشی، شل کردن عضلات و دادن اکسیژن

قرار دادن الکترود تحریک کننده

تحریک الکتریکی

تشنج القابی

تعداد و فواصل درمان

درمان نگهدارنده

فرضیه عمل ECT

موارد استفاده از ECT

موارد ممنوعیت ECT

عوارض جانبی

ملاحظات سنجش نفع و خطر

ECT در کودکان

ECT در افراد مسن

بخش دوم

نتایج ارزیابی نحوه توزیع اختلالات روانپزشکی بر اساس مطالعه با ارائه نمودارها

تفسیر و بحث

Abstract

درمان با تشنج الکتریکی یک مداحله و غیر دار ریلی مهم و موثر در درمان بیماران است که از اختلالات خاص شدید خشبی روانی رنج می برند. نظر به اینکه در بیمارستان فارابی کرمانشاه نیز از این شیود موثر درمانی به فراوانی استفاده می شود و اینکه اطلاعات کمی در مورد ارأد کاربرد آن در دسترس است، تقسیم گرفتیم تا در یک مطالعه تو سیاسی مقطعی، توزیه فراوانی اختلالات روانپزشکی و دیگر ویژگیهای اپیدمیولوژیک، در گرافیک و سایکولوژیک را در دریافت کنندان ECT بررسی می کنیم که نتایج آن به قرار زیر است تعداد افراد مطالعه ۱۵۲ بیمار شامل ۸۵ مرد و ۶۷ زن(۱/۴۴ %) بود.بیشترین مورد استفاده از ECT در اختلال افسردگی شاد ( ۹/۲۸ %) با یا بدون تظاهر سایکوتیک ( به ترتیب % ۴ / ۱۶ و %۵ / ۱۲ ) بود پس از آن، به ترتیب مانیای حاد %۳ /۲۶ ) بصورت عود مانیا در اختلال دو قطبی( ۱ / ۱۷ % ) یا اولین اپیزود مانیا %۲ / ۹)، سایکوز عود کرده (%۷ /۱۹ ) و اولین اپیزود سایکوز- سایکوز حاد( % ۵ / ۱۲ ) بوده است.ECT با درصد کم در موارد دیگر نیز بکار رفته است. بیشترین کاربرد ECT در دوران نوجوانی و جوان (۴۴ – ۱۵) بوده است. (%۸ / ۶۸ ).نسبت مرد به زن بیشتر بوده است (۹/۵۵ % به ۱/۴۴ %). بیشتر دریافت کنندگانECT ساکن کرمانشاه (۱/۴۴ %) و مجرد (۶/۵۴ %) بوده اند اکثر دریافت کنندگان ECT بدون سابقه قبلی از بیماری روانی (۱/ ۶۷ %).بدون سابقه خانوادگی از اختلال روانپزشکی و بدون سابقه قبلی بستری در بیمارستان (۷۷ %) بوده اند.۵/ ۳۵ % سایکو موتور بسیار آژینه و تهاجمی بایا بدون کاتاتونیا و دلیریوم داشته اند. ۳/۵۱ % نیز آژینه بوده اند. بیشتر بیماران علت افسر ده داشته اند(% ۶ / ۵۸ ). تمام بیماران منجر یک نفر در ارزیابی اولیه روانشناختی علائم حاد داشته اندر اپیزود اول بیماری، شود بیماری یا تشدید بیماری شده کمی از آنها تحصیلات عالی داشته اند(% ۶/ ۸). بیشتر دریافت کنندگان ECT بیکار بوده اند( بالغ بر (%۶۰) بیماری در تمام دریافت کنندگان ECT شدید بوده است:۴/۱۶ % کاتاتونیا و دلیریوم، ۵ /  %۱۲ سایکوز حاد، (%۶ / ۳۳ تمایل با اقدام به خودکشی و %۳/ ۳ افکار یا اقدام به دیگرکشی داشته اند.با توجه به همکاری و شرکت بیمار در کاردرمانی، در بیشتر از ۹۰% بیماران (۱/۱۹ %) درمان الکترو شوک آنها بهبودی خوب یا نسبی ایجاد کرده است.

مقدمه:

درمان الکتروشوک یک مداخله غیر دارویی مهم و موثر در درمان بیمارانی است که از اختلالات خاص شدید عصبی روانی رنج می برند(۱). دارو های سایکوتروپ بهبودی واضحی را در بسیاری از بیماران سبب می شوند. با این وجود عده ای از بیماران وجود دارند که به درمانهای دارویی پاسخ نمی دهند، عوارض شدید استفاده از دارو در آنها بوجود می آید که مانع از ادامه، مصرف دارو می شود و با علائم اختلال در آنها به حدی شدید است که مداخله اورژانس و سریع را در کمک و درمان به آنها می طلبد . برای چنین بیماران، درمان تشنج الکتریکی ECT بعنوان درمان مفید، موثر و سالم و در بعضی موارد خات بخش زندگی پیشنهاد می شود(۱)، در ECT جریان الکتریکی کوتاه مدت و لحظه ای از مغز عبور داده می شود تا تحت شرایط پییر شی و استراحت عضلان یک تشنج ژنرالیزه در مغز القاء شود. این عمل باعث بهبودی و یا القای فروش کامل در بیمار می شود. نظر به اینکه در بیمارستان روانپزشکی فارابی کرمانشاه نیز از این شیوه موثر درمانی به فراوان استفاده می شود و اینکه اطلاعات کمی در مورد خود ارائه آن در دسترس است. بر آن شدیم تا توزیع فراوانی اختلالات روانپریشی را در دریافت کنندگان الکتروشوک که در نیمه دوم سال ۸۲ بستری شده اند همراه با توزیع دیگر خصوصیات اپیدمیولوژیک دموگرافیک وسایکولوریک آنها در یک مطالعه مقطعی- توصیفی مورد بررسی قرار دهیم.باشد که مطالعه مذکور در گسترش کاربرد ECT و بهبود کمیت و کیفیت هر چه بیشتر آن در این مرکز درمانی مفید واقع شود.

اهداف

هدف کلی

بررسی توزیع احتلالات رو زیر شکی سحر به در بافت در مان الکترونگ در بافت در مان الکترو شوک در بیماران بستری در بیمارستان فارابی کرمانشاه در نیمه در سال ۸۲.

اهداف دیگر objetives))

تعیین توزیع فراوان سنی در دریافت کندان الکترو شرک

تعیین توزیع فراوانی جنسی در دریافت کنندگان الکتروشوک

تعیین توزیع در وان خه زندگی در دریافت کنندگان الکترو شوک

تعیین توزیع فراوانی وضعیت تأهل در دریافت کنندگان

تعیین توزیع فراوان سابقه قبلی از اختلال روانپزشکی

تعیین توزیع سابقه خانوادگی از اختلال روانپزشکی

تعیین توزیع وضعیت خُلقی در دریافت کنندگان ECT

تعین توزیع وضعیت – بکوموتور

تعین توزیع به حد با من بودن شار بمب در دریافت کنندگان ECT

تعین توزیع شدت بیماری ( کاتاتو نیا، آژیناسیون. خودکشی، سایکوز حاد) در دریافت کنندگان ECT

تعیین توزیع شرکت در کار درمانی در دریافت کنندگان

تعیین توزیع تعداد جلسات ECT

تعیین توزیع سابقه بستری قبلی در دریافت کنندگان ECT

تعین توزیع مسابقه دریافت قبلی الکتروشوک در دریافت کنندگان ECT

بخش دوم

درمان با تشنج الکتریکی

(ELECTROCONVULSIVE THERAPY:ECT)

تاریخچه : روشنگری اجتماعی که طی قرن نوزدهم در قسمت اعظم تمدن غرب ایجاد شد همراه بود با انتقال بیماران بدحان روانی به سوی مؤسسات خاصی که بدین منظور اختصاص یافته بودند. علیرغم تلاشهای شجاعانه ای که گاهی صورت می گرفت این موسسات دارای توانایی جهت ارانه خدمات درمانی به اکثر بیمارانشان نبودند. همانگونه که سیستم بهداشت روانی بر اثر افزایش مداوم نسبت پذیرش بیماران به ترخیص آنان» مغلوب گردید. درمان بیماران نیز بیشتر جنبه نگهداری یافت. روانپزشکی این دوران بر اساس طرز فکر در مورد اتیولوژی بیماریهای روانی به دو مکتب متقابل تقسیم می شد: سایکولوژیک وسوماتیک. تفکر سایکوژیک در نهایت به فکر سایکو آنالیز مدرن منجر گردید و دیدگاه سوماتیک به سمت آنچه که امروزه روانپزشکی بیونوزیک نامیده می شود پیشرفت نمود. با سایه افکن شبح تعداد روزافزون بیماران روانی که در مؤسسات نگهداری رنج می کشیدند، محنتی بطور فزایندهای تلاش خود را معطوف به بافت استراتژیهای جدید درمانی نمودند. (۴) قدم اول در راهی که منجر به یک سری نو آوری از سوی روانپزشکان طرفدار نظریه سوماتیک گردید کشفی بود که در اوایل قرن بیستم توسط روانپزشک اتریشی ius von wagner Juaregg (الدر مورد اثر تخفیف دهندگی تب ناشی از مالاریا برسیفیلیس عصبی ( Neurosyphilis) بعمل آمد. آنچه که دلالت بر مورد قبول وسیع قرار گرفتن این نظریه غیر منطقی وناپخته دارد جایزه نوبلی است که «واگر – جاریگ» در سال ۱۹۱۷ دریافت نمود. این موفقیت محدود باعث جرقه زدن پیشرفت های مداوم به سمت بافتن روشهای درمانی قطعی تر گردید. در اوایل دهه ۱۹۳۰ روانپزشک آلمانی Manfred sackel بطور تجربی کشف کرد که گرمای انسولیسی (خصوصا در صورت تکرار) موجب بهبود در بعضی از بیماران اسکیزفرنیک می گردد. استفاده از کومای انسولینی بسرعت رواج یافت و بسیاری از پزشکان آن دوره – علیرغم این حقیقت که این روش اگر بدرستی بکار نرود خطرناک است- باجرات اقدام به آن می نمودند. در همان زمان که محبوبیت کومای انسولینی در حال افزایش بود روانپزشک مجارستانی Ladis at von Meduna به گزارشاتی مبنی بر وجود ضدیت بین اسکیزوفرنی و صرععلاقمند شد. گرچه اعتبار مبانی چنین فکری بعدا مخدوش شد ولی Reduna از راه استنتاج منطقی به این نتیجه رسید که اگر تشنج خود بخود دارای اثر ضد اسکیزوفرنی باشد در آن صورت تشنج مصنوعی نیز می بایست نتیجه مفیدی ببار آورد. پس از کشف یک ماده تشنج زای مناسب بعنی روغن کافور (Meduna , ( Camphor oi1 در صدد آزمودن فرضیه خود بر آمد. در ۱۹۳۴ Meduna در مورد اولین سری از بیماران تحت درمان با تشنج شیمیایی گزارش داد که مونیت قابل توجه در القای بهبود در گروهی از بیماران اسکیزوفرنیک شدیدا سایکونیک بدست آمده است. پس از چند بار تکرار این تجربه، «تشنج درمانی »( آنگونه که شناخته شده بود) به سرعت مقبولیت جهانی یافت. این روند با پیدایش یک ماده ستنیک نساء ( Metrazo1 )( (Pentyenetetrazo ادامه پیدا کرد که اثر آن در ایجاد تشج بارز حرکتی، شور قابل توجهی، تابت تر از کانور بود. ظرف چند سال پس از گزارش اولیه Meduna درمان با تشنج دارویی نه تنها برای درمان اسکیزوفرنی بلکه برای حملات افسردگی و مانیا نیز مقبولیت فوق العاده ای کسب کرد. معذلک، تکنیک پنتیلن نترازول با وجود مؤثر بودن همیشه در ایجاد تشنج موفق نبود و نیز در خیلی مواقع بیماران از آن وحشت داشتند. تنج های تعدیل شده گران مال (grandma1 ) بطور نیپیک همراه با پرشهای دردناک و وحشت آفرین میوکلونیک است. بعضی وقتها تشنج کاملی رخ نمی داد ولی در بعضی مواقع تشنجات پی در پی بروز می کرد.(۴)

مدلی برای ابی نیسی (epilepsy)

در همان زمان که استفاده از درمان انج ناشی از بدن ترازو به سمت کشورهای جنوبی ازجمله ایتالیا گسترش می یافت، روانپزشک، نورولوژیست وصرع شناس ایتالیایی ugo Cerletti و همکارانش فعالیتهای تحقیقاتی خود را بر روی مدل تجربی صرع متمرکز کرده بودند. این تلاشها به انگیزه بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد تغییرات پاتوفیزیولوژیک همراه با صرع انجام میشد بر اساس این کشف اتفانی استوار بود که بک تحریک الکتریکی کوتاه مدت باشدت کافی، می تواند بلافاصله و بطور قابل اطمینانی منجر به یک تشنج بارز حرکتی گردد. Cerletti مجبور بود تصمیم بگیرد که آیا در انسان این تکنیک آزمایشی را جانشین پنتیلن تترازول بکند یا نه؟ چون مطلب کم اهمیتی نبود و در آن زمان در مورد اثری که جریان الکتریکی با شدت بالا بر بدن انسان می گذارد اطلاعی نداشتند لذا Cer letti از احتمال مرگ بیمار در اثر برق گرفتگی می ترسید. Cerletti سرانجام تصمیم گرفت که کار را با یک آزمون بالیی ادامه دهد و نتایج این آزمایش بسیار موفقیت آمیز بود. یافته های او که در سال ۱۹۳۸ گزارش شد ظرف چند سال منتهی به جایگزینی تشج درمانی الکتریکی بجای تشنج درمانی شیمیایی گردید مگر در یک دوره کوتاه در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ که مجددا با کشف گاز بیهوش کننده تشنج زایی بنام Flurothy1  ( Indok1on) درمان سابق رواج یافت. درمان جدید باتشنج الکتریکی ابتدا الکتروشوک درمانی (EST) نامیده می شد ولی بعدا بنام درمان باتشنج الکتریکی (ECT) شناخته شد. (۴) هرچند بحث حاضر در مورد تشنج درمانی، بر روی ECT متمرکز است ولی باید دانست که هم اثرات درمانی و هم اثرات جانبی که همراه درمان با تشنج دارویی بودند تقریبا مشابه اثرات الکتریکی میباشد. در واقع فقدان ارتباط بین نتیجه نهایی درمان و نحوه القای تشنج بیانگر این مطلب است که پاسخ بیولوژیک (و نه صرف تحریک الکتریکی). اولین محدوده تغییرات درمانی ست.عمده ترین مسانئل مرتبط با ECT .ناراحتی بیمار تکنیک و شکستگی های ناشی از فعالیت حرکتی تشنج بود. ECT اولیه ای که Cerletti و همکاران توصیف کرده بودند بصورت یک تکنیک ایستاباقی نماند و تغییراتی در جهت کاهش عوارض بدون کاستن از کار آیی درمانی آن پیشنهاد شده است که شامل استفاده از شل کننده های عضلانی، بیهوشی، دادن اکسیژن، قرار دادن الکترود جهت تحریک یکطرفه وتحریک با انرژی کم می باشد. همراه با تصحیحاتی که در جهت استفاده تشخیصی از ECT بعمل آمده است ابداعات فوق الذکر نشانگر نمای مرتبط به هم (integral features) دستگاههای در حال تکامل ECT است که در زمان حاضر اکثر اطلاعات موجود به نفع کارآیی درمانی و بی خطری این روش می باشد. (۴) اما از جنبه منفی قضیه، وابستگی ضروری ECT به الکتریسیته وتشنج، آن را هدف انتقادات مجامع غیر تخصصی وعامیانه و نیز برخی از افراد کادر بهداشت روانی قرار داده است. بعلاوه، علیرغم شواهد قانع کننده به نفع ECT ، گزارش منتشر شده از سوی تعداد کمی از محققین مبنی بر احتمال ایجاد صدمه دانم مغزی در اثر ECT موجب تداوم اختلاف نظرها شده است.در اوایل دهه ۱۹۶۰ با پیدایش درمانهای فارماکولوژیک غیرتهاجمی برای اسکیزوفرنی وحملان مانیا و افسردگی اساسی ( major depression) که بیشتر مورد پذیرش بیماران بود، استفاده از ECT بشدت کاهش یافت و این روند علیرغم شواهدی بود که نشان می داد (لااقل در بعضی بیماران) اثر این داروهای جدید کمتر از ECT بود، با این حال طی چند سال اخیر در نتیجه جلب توجه به ملاحظات سود در قبال خطر» ( Risk – benefit ) و افزایش فشارهای اقتصادی و تجاری که الزام کننده بافتن روشهایی جهت پاسخ درمانی سریع می باشد بسیاری از ناظرین به این باور رسیده اند که استفاده از ECT اجتناب ناپذیر است. (۴)

تصمیم گیری در مورد تجویز ECT

گرفتن تصمیم در مورد ارجاع بیمار جهت ECT برا ساس مقایسه بین نفع و خطر ECT( که بعدا توضیح داده می شود) ونفع وخطر درمانهای جایگزین موجود استوار است. سو تعبیر عمومی و پیشداوریها باعث استفاده کمتر از حد مقدور» از ECT underutilization of ECT))) شده است، شاید مهم تر از آن، گزارشهای غیردقیق حاکی ازصدمه پایدار مغزی در اثر ECT است که هرچند رد شده ولی ترس از صدمه مغزی ناشی از ECT همچان باقی است. ECT یک درمان موثر است و پزشکان نباید اجازه دهند که پیشداوریهایشان، بیماران را از این درمان مناسب محروم کند.(۳) در مراحل اولیه این روند، مهم است که موضوع را با بیمار و در صورت امکان با خویشان وی مورد بحث قرار دهیم. از طریق این گفتگوها روانپزشک می توانید نظرات بیمار را قبل از شروع به یک سری روشهای ارزیابی ، دریابد. این روند «جلب رضایت با دادن اطلاعات » می باید در سراسر دوره بررسی قبل از ECT ادامه یابد و باید شامل یک رضایت نامه رسمی باشد ولی مطمنا محدود به آن نیست ). چون ایده ECT می تواند باعث القای ترس و وحشت قابل ملاحظه ای در بیماران و خانواده های آنان شود، می بایست تکنیک، همه فواید و عوارض بالقوه آن بصورت قابل فهم وتوأم با همدلی – تاجایی که مقدور است – توضیح داده شود. در بیماری که خود قادر به تصمیم گیری است تیم روانپزشکی نباید تصمیم بیمار به هر دلیلی که بوده) مسی بر امساع ECT را به زور عوض کند. تصمیم در مورد ECT اجباری در بیمارانی که قادر به تصمیم گیری در امور خود نیستند تابع قانون هر منطقه است. خوشبختانه چنین وضعیت هایی کاملا نادر است، با اینحال، در دسترس بودن ECTدر چنین بیمارانی ضروری است خصوصا وقتی که وضعیت های تهدید کننده حیات، وفقدان درمان جانشین مناسب، باهم مصادف شوند. هنگامی که روند اخذ رضایت آگاهانه در مورد بیماران روانی بدحال، جبه تردید آمیز و مشکوک پیدا کند، ممکن است ثبت دقیق دلایل تصمیم به ECT وشراکت و مشورت بک روانپزشک دیگر لازم باشد.

ارزیابی قبل از درمان ECT

از آنجا که ECT یک روش عمده جسمی است که مسیرم سرس های قابل ملاحظه بر سیستم های قلبی عروقی، تنفسی، عضلانی- اسکلتی، و عصبی است. بک ارزیابی دقیق و کامل قبل از درمان مورد نیاز است. عموما این ارزیابی شامل یک معاینه فیزیکی استاندارد، سوابق پزشکی، الکترولیتهای سرم رادیوگرافی نفسه سیه (CXR). و برای بیماران بالای ۴۰ سال) الکتروکاردیوگرام می باشد. در حال حاضر معتقدند که سایر بررسی ها از قبیل سنجش های بیوشیمیایی خونگرافی ستون مهره ها و جمجمه الکتروانسفالوگرام (EEG)، توموگرافی کامپیوتری (CT)، باتصویر برداری با تشدید مغناطیسی (MRI) از مغز فقط در کسانی که شک به ناهنجاری در این موارد وجود داشته باشد، الزامی است. با فاکتورهای خطرساز احتمالی Risk – factors ) مربوط به تکنیک ECT می بایست از طریق ارزیابی بیشتر با مشاوره، مقایسه مجدد «نفع وخطر»، و در صورت لزوم تغییر در برنامه اجرایی ECT مواجه شد. پس از تکمیل رضایت بخش ارزیابی قبل از درمان و اخذ رضایت آگاهانه، می توان برای شروع درمان با ECT آماده شد. (۴) باید داروهای مصرفی بیمار را از نظر تداخل احتمالی دارویی با داروهای همراه ECT سنجید که شامل اثرات محلولهای چشمی آنتی کولین استراز، فنلزین (جزو داروهای ممانعت کننده آنزیم مونو آمین اکسیداز، MAOIs)، ولیتیم برمتابلیسم سوکسیبل کولین کلراید می باشد، همچنین می بایست سایر اثرات نامطلوب را مد نظر داشت از قبیل کلاپس (collaps) ناشی از افت فشار خون در مصرف رزرپین، افزایش عوارض مغزی بالینیم، صرع مداوم (استاتوس اپی لپتیکوس ) در مقادیر بالای تئوفیلین، و مداخله ای که داروهای آرام بخش – خواب آور ” sedativeHypnotic ” (از جمله ا۔ تریپتوفان)، ضد تشنجها و لیدوکایین بر روی قابلیت جریان الکتریکی در ایجاد تشنج دارند. در چنین وضعیت هایی می بایست (در صورت امکان دارای مداخله کننده احتمالی را بطور مناسب تنطیم نمود. همچنین در مورد ادامه دادن سایر داروهای سایکوتروپیک در طول دوره ECT اختلاف نظر وجود دارد. _بسیاری معتقدند که حر در مورد متسرف آنتی سایکوتیک ها در بیماران سایکوتیک آتشنه (agitated) بهتر است در سایر موارد. داروهای سایکوتروبیک را قبل از ECT قطع کنیم. این دیدگاه بیش از آنکه ناظر به بروز عوارض ناخواسته داروها باشد به فندان شاهد قانع کننده دال بر تأثیر ترکیب داروها با ECT منکی است. (۴)

تکنیک

آماده سازی قبل از بیهوشی

جلسات ECT معمولأصبح زود و پس از یک دوره ناشتای شبانه انجام می شود. پر سل باید از خالی بودن متانه ور گنوم مطمئن شوند، می بایست از لوسیونهای مورپرست که در صورت تماس با تحریک الکتریکی کافی خطرناک هستند اجتناب شود. استفاده از داروهای آنتی کولینرژیک باند آترونین با ( Robinul) ycopyrolate و بعنوان پیش درمان ECT جهت کمک به پیشگیری از برادیکاردی بعد از تشنج، ونیز جهت به حداقل رساندن ترشحات دستگاه تنفسی متداول است. بعضی از مراکز بطور روتین از چنین داروهایی استفاده نمی کسد اما وقتی که ریسک قابل توجه اثرات کاهش ضربان قلب وجود دارد (مثلا در مورد مصرف داروهای بانو کر باضران ناجای بطی (ventricular ectopy) می بایست پیش داروهای انی کر نیرزید را در نظر گرفت. اگر با بر استفاده باشد، آتروپین (۱-۰۶ میلی گرم با گلیکو پیرولات۴/۰ – ۲/۰ میلی گرم) را می توان زیر جلدی ( آتروپین) یا عضلانی ( هر دو دارو) سی دقیقه قبل از ECT و یا بصورت داخل وریدی درست در موقع انجام ECT تزریق نمود. احتمال طولانی شدن زمان «گم گشتگی» (Disorientation) پس از تشنج، در مورد آتروپین (که آسانتر از سد خونی-مغزی می گذرد) بیشتر بوده ولی احتمال بروز تهوع و استفراغ پس از هشیاری در مصرف آتروپین کمتر از گلیکو پیر ولات و اثر آن بر میزان ضربان قلب احتمالا بیشتر است. (۴) هنگامیکه تیم ECT آماده شدند بیمار بصورت خوابیده به پشت بر روی یک تخت یا برانکار محکم.