دکتر فاطمه رنجبر کرمانی هستم، فارغ التحصیل روانپزشکی از دانشگاه علوم توانبخشی و بهزیستی در سال ۱۳۸۹، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “تعیین روایی و پایایی پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و مقیاس خطرناک بودن جهت بررسی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماری های شدید روان پزشکی در ایران” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه علوم توانبخشی و بهزیستی

گروه روانپزشکی

پایان نامه جهت دریافت درجه دکتری روانپزشکی

موضوع:

تعیین روایی و پایایی پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و مقیاس خطرناک بودن جهت بررسی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماری های شدید روان پزشکی در ایران

نگارش:

فاطمه رنجبر کرمانی

استاد راهنما:

دکتر ربابه مزینانی

اساتید مشاور:

دکتر فربد فدایی

دکتر بهروز دولت شاهی

مرداد ۱۳۸۹

فهرست مطالب

فصل اول: کلیات تحقیق

مقدمه

بیان مسئله

اهمیت و ضرورت

اهداف پژوهش

هدف کلی

اهداف اختصاصی

اهداف کاربردی

سوال ها و فرضیه ها

تعاریف.

فصل دوم: ادبیات تحقیق و پیشینه پژوهش

نظریات مرتبط با انگ

انگ چیست؟

نظریه های جدید انگ زنی

عواقب ناشی از انگ

نظریه اسناد

چرخه انگ

چهار بعد انگ

موانع اجتماعی شدن و اشتغال بیماران

ناتوانی های ایجاد شده توسط بیماری

ناتوانی های ناشی از مراقبت تخصصی

نحوه نگرش و طرز تلقی جامعه

تاثیر رسانه ها

خود انگ زنی

فقر و زیان های اجتماعی

تبعیض در استان و استخدام

نگرش عمومی به بیماری روان ئزشکی

بیماری روانی و خشوننت

عوامل موثر بر نگرش ها

سن، طبقه اجتماعی و سطح تحصیلات

تماس با بیماران روانی

نوع بیماری روانی تنوع نگرش ها در سطح کشور ها

نگرش شاغلین حرفه ای و خویشاوندان

ابزارهای سنجش انگ

مروری بر پژوهش های پیشین

سوم: روش شناسی تحقیق

نوع مطالعه

جامعه آماری۔

حجم نمونه و روش نمونه گیری

ابزار پژوهش

روش اجرا و جمع آوری داده ها

روش تجزیه و تحلیل داده ها

ملاحظات اخلاقی

فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده ها

یافته های توصیفی –

روایی محتوایی پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

روایی محتوایی پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

میانگین نمرات داده شده به سوالات پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

میانگین نمرات داده شده به سوالات پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

پایایی آزمون باز آزمون پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

پایایی آزمون باز آزمون پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

مقایسه میانگین نمرات سوالات مقیاس فاصله اجتماعی در مشاغل مختلف

مقایسه میانگین نمرات سوالات مقیاس خطرناک بودن در مشاغل مختلف

یافته های تحلیلی

محاسبه آلفای کرونباخ و آنرا برای پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

محاسبه آلفای کرونباخ و آنرا برای پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

محاسبه ضریب همبستگی سوالات پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

محاسبه ضریب همبستگی سوالات پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

محاسبه تحلیل عامل پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی

محاسبه تحلیل عامل پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

پاسخ به سوالات پژوهش

محدودیت ها

پیشنهالات

منابع

پیوستها

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف تعیین روایی و پایایی پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماریهای شدید روان پزشکی در ایران انجام شد.

روش کار: در یک مطالعه مقطعی پس از ترجمه نسخه اصلی پرسشنامه ها به فارسی واصلاح انها فرم نهایی با استفاده از نمونه گیری تصادفی بر روی ۲۰۰ نفر از شاغلین حرف بهداشت روان شاغل در بیمارستان روان پزشکی رازی اجرا شد.

برای تعیین روایی این دو پرسشنامه روایی محتوایی و روایی سازه( تحلیل عوامل ) و برای تعیین پایایی روش آزمون- بازآزمون وهمسانی درونی ( محاسبه آلفای کرونباخ) به کار برده شد.

یافته ها: آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی ۹۲/۰ و برای پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن ۹۶/ • بدست آمد.

ضریب همبستگی بین آزمون باز آزمون پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی ۸۹/۰ و پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن ۸۸ / ۰ محاسبه شد. این مقدار ضریب همبستگی در سطح ۰۱/ ۰ ( ۰۱ /۰ >p) معنی دار می باشد در تحلیل عاملی پرسشنامه ها فقط یک عامل ۷۶ /۰ واریانس مقباس فاصله اجتماعی و ۷۴/۰ واریانس مقباس خطرناک بودن را تبیین نمودند.

نتیجه گیری: پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و خطرناک بودن دارای روایی و پایایی بالایی در جامعه ایرانی مورد پژوهش است و می توانند جهت سنجش نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ بیماریهای شدید روان پزشکی مورد استفاده قرار گیرد

کلید واژه: مقیاس فاصله اجتماعی – مقیاس خطرناک بودن- انگ روانی – پایایی – اختلالات روان پزشکی

مقدمه:

انگ واژهای با منشاء یونانی به معنای داغ با اسکار ناشی از سوختگی پا بریدگی بر روی بدن یک برده یا مجرم است تا بدین وسیله فرد رسوا شده و از بقیه جامعه متمایز شود. (۱)بنا به تعریف انگ نشانه بی ارزشی است و شخص را از دیگران متمایز می سازد. انگ زدن فرآیندی است که در آن یک موقعیت یا خصوصیت شخص به طور نافذی به هویت او استاد می گردد. (۱)پدیده انگ زدن به بیماران روانپزشکی پیشینه طولانی دارد که در بستر تاریخی خود قابل درک است. این امر گر چه در آغاز جوامع بشری نقشی محافظت کننده و ایمنی بخش داشته است اما گسترش آن موجب تحمیل تبعیض های غیر منطقی به بیماران شده است. (۲)در عصر حاضر نیز نوع برداشت از بیماری روانپزشکی متفاوت از بیماری جسمی است. قسمتی از این نگرش مربوط به همراه با نزدیک دانستن این بیماری ها با خشونت بوده و بخشی هم ناشی از عدم درک تجربیات غیر طبیعی آن ها است. این بیماری ها معمولا باعث علایمی مثل هذیان و توهم می گردند و این نشانه ها می توانند زندگی روزمره آنها را تحت تأثیر قرار دهد. نگرش های انگزنی جامعه به افراد مبتلا به بیماری روانپزشکی بر اساس کلیشه سازی است و زمانی به اوج می رسد که آگاهی ناکافی، سوء تعمیرات و تماس اندک با این بیماران وجود داشته و مانع تصحیح این نگرش می شود. (۲)رسانه ها نقش بسیار تأثیرگذاری بر شکل گیری نگرش عمومی دارند. تلویزیون و روزنامه ها، هم قدرت برطرف کردن و هم تقویت سوء تفاهم ها درباره بیماری های روانپزشکی را دارا هستند. انتظار می رود روزنامه نگاران نسبت به عوام مردم اطلاعات بیشتری درباره بیماری های روانپزشکی داشته باشند اما متأسفانه این مساله به ندرت دیده می شود، عناوین خبرهای روزنامه ها سعی در اغراق در بعضی اتفاقات نادر (من کشته شدن یا آسیب دیده شدن توسط شخصی که از بیماری روانپزشکی رنج می برد). را دارند. زبان به کار برده شده نیز غالبا توهین آمیز و تحقیر کننده است و با القاء رابطه همیشگی بیماری روانپزشکی با خشونت سبب تقویت با گسترش نگرش کلیشهای متقی میشود. (۲)در این میان بیمارستان ها و مراکز روانپزشکی سنتی با جداسازی بیماران روانپزشکی از سایر بیماران، تصویری غیر قابل علاج از بیماران ارائه می دهند در نتیجه بیماران به آسانی تبدیل به مظاهر بارز انگ ناشی از بیماری روانپزشکی می شوند. (۲)|بخش دیگری از فرآیند انگ به دلیل نحوه مدیریت درمان توسط متخصصین حرف بهداشت روان است. گاهی مداخلات این افراد مشکل بیماران را تشدید می کند من اثرات جانبی داروهای ضد روان پریشی بر روی حرکت، بیان چهره و سرعت تفکر، باعث ایجاد موانعی در پیوند اجتماعی و شغلی بیمار با جامعه می شود. (۲)انگ زدن نه تنها بیماران مبتلا به نابسامانی روانی بلکه خانواده های آنان را هم درگیر می کند و منجر به آسیب مشخص در ارتباطات خانوادگی و اجتماعی آنان گردد. (۲)مجموع تمام عوامل فوق الذکر باعث انگ گذاری درونی بیمار می شود. انگ گذاری درونی که ناشی از احساس بی کفایتی بیمار نسبت به ناتوانی اوست موجبات تحقیر و سرافکندگی او را فراهم می سازد و بیش از پیش اعتماد به نفس او را کاهش می دهند. بیماران با انکار بیماری خود سعی در دفاع از خودشان در مقابل اثرات منفی انگ گذاری دارند اما این روش با اثرات مخرب خود موجب عدم پذیرش درمان می گردد. دوری گزینی اجتماعی و پنهان کاری تیز از جمله روش های معمول است که بیماران به کار می گیرند که خود موجب از دست دادن حمایت شبکه اجتماعی می گردد. (۲)بیماران روانی بعد از غلبه بر بیماری با مجموعه ای از طرد شدن ها و تبعیضها مواجه می شوند. انگ بر تمام جوانب زندگی بیماران نظیر کاریابی، سکنی گزینی، همسر گزینی و بیمه سلامت تأثیر می گذارد. انگ یک خصوصیت به شدت بی اعتبار کننده است که برحسب هنجارهای فرهنگی با آن برخورد متفاوت می شود. هر چند در کشورهای پیشرفته نسبت به دو دهه اخیر نگرش های تبعیض آمیز نسبت به بیماری های روانپزشکی کاهش داشته است ولی هم چنان این پدیده یک معضل بهداشتی درمانی است.

بیان مسئله

بیمار بهای روانی همواره با انگ همراه بوده اند. علیرغم پیشرفت های چشمگیری که در زمینه درمان اختلالات روان پزشکی در چند دهه اخیر مشاهده می شود انگ ناشی از این بیمار بها همچنان بیش از گذشته تداوم دارد و نه تنها بیماران و خانواده هایشان بلکه متخصصین گوناگون پزشکی و حتی شاغلین مختلف حرف بهداشت روان را نیز در بر گرفته است. (۲)نورمن سار تور بوس معتقد است که با تروژنیک استیگما با رفتار و نگرش متخصصان بهداشت روان خصوصا روانپزشکان آغاز می گردد. گاهی بعضی از باورها و رفتارهای غیر معمول بیماران که به خودی خود بی ضرر هستند تحت عنوان پاتولوژی توسط روانپزشکان برچسب می خورند و فرد را محکوم به پذیرش عنوان بیمار می نمایند، برچسب زدن و به دنبال آن استیگما می تواند موجب پیامد ضعیف برای بیمار شده و فرصت های زندگی را برای آنان محدود سازد.درمان دارویی بیماری های روانپزشکی با عوارض جانبی به صورت ناهنجاری حرکتی و رفتاری آشکار همراه است که بیماران روانپزشکی راحتی بیشتر از نشانه های اولیه از افراد سالم اجتماع متمایز می سازد و استیگما را شدت می بخشد.به عقیده نورمن سارتوریوس بعضی از روانپزشکان جزء آن دسته از افرادی هستند که قوانین جدا برای بیماران روانپزشکی توصیه می کنند تا به زعم خود از بیماران محافطت کنند و اغلب از تأثیر این _گونه قوانین بر روی بیماران ناآگاه هستند. رؤسای بیمارستانها و مؤسسات روانی اغلب به ندرت مصر هستند که بیمارانشان در انتخابات با سایر فرصت های اجتماعی سهیم باشند. نگرش شاغلین حرف بهداشت روان به عنوان بخشی از چرخه انگ محسوب می شود و باعث ایجاد موانعی در پیوند اجتماعیشغلی بیمار و ادغام بیماران روانپزشکی در جامعه می شود . (۲)با توجه به نقش و اهمیت موضوع فوق در تصمیم سازی و برنامه ریزی متناسب با نیازهای بیماران روانپزشکی در ضرورت برخورداری بیماران از امکانات و فرصتهای یکسان خدمات بهداشتی و درمانی ضرورت بررسی ابعاد مختلف پدیده انگ گذاری در ایران احساس می شودیکی از مهمترین ابعاد این حوزه شناسایی مولفه های شناختی و هیجانی و رفتاری انگ می باشد. دو پرسشنامه فاصله اجتماعی و خطرناک بودن به خوبی می تواند نگرش افراد را نسبت به بیمار بهای روانپزشکی با استفاده از مدل اسنادی و مدل ارزیابی خطر نشان دهد. بر اساس مدل اسنادی اجزای هیجانی مختلف باعث بروز رفتارهای متفاوت نسبت به بیماران روانی می شود. خشم باعث برانگیختن دشمنی و طرد بیماران می شود در حالیکه دلسوزی رقتار جانبدارانه را در بر می گیرد و بنابراین از طرد اجتماعی می کاهد، بر اساس مدل ارزیابی خطر اگر رفتار فردی خطر ناک تلقی شود باعث بروز ترس می شود و احساس ترس از خطرناک بودن فرد باعت رفتارهای اجتنابی از جمله طرد اجتماعی می شود. (۴)مقیاس فاصله اجتماعی یکی از رایجترین مقیاسهای بکار گرفته شده در جهت شناسایی نگرش افراد نسبت به بیماریهای روانپزشکی است که تمایل پاسخ دهنده ها به تعامل با یک شخص هدف در انواع مختلف ارتباطات اجتماعی را می سنجد. این مفهوم ابتدا به وسیله یکی از روسای مدرسه شیکاگو ( روبرت پارک ۱۹۲۴) تعریف شد. بر اساس تعریف پارک این مقیاس درجه فهم و تمایل و صمیمیت در مناسبات و روابط اجتماعی را نشان می دهد . مقیاس فاصله اجتماعی اولین بار توسط بوگارد ۱۹۲۵ برای توصیف فاصله اجتماعی- نژادی به کار گرفته شد. اولین استفاده این مقیاس در مورد بیماری های روانی توسط کامینگ (۱۹۵۷) در جهت تلاش برای تغییر نگرش مردم نسبت به بیماری های روانی استفاده شد. فیلیپس (۱۹۶۳) اولین کسی بود که مقیاس فاصله اجتماعی را با محتوای یک شرح حال بکار گرفت.در مطالعات لینک (۱۹۸۶) نشان داده شده است که این پرسشنامه از سازگاری درونی بالایی در محدوده ۷۵ / ۷۵ تا ۹۰ /۰ برخوردار است. (۴)مقیاس خطرناک بودن نگرش پاسخ دهندگان در مورد خطرناک بودن بیماران روانپزشکی را می سنجد. خطرناک دانستن بیماران روانی به بروز رفتار های تبعیض آمیز و جداسازی بیماران منجر می شود. بر اساس نظر کوریگان (۲۰۰۳) بخشی از انگ بیماریهای روانی بطور مستقیم از باور به خطرناک بودن بیمار ناشی می شود.مقباس خطرناک بودن نیز توسط لینک (۱۹۸۶) بکار گرفته شده و نشان داده که از پایایی و روایی بالایی برخوردار است.

اهمیت و ضرورت

چرخه معیوب انگزنی در حوزه روانپزشکی با ورود بیمار به مراکز بهداشتی تکمیل می گردد. طبق نظر به لینک و همکاران ۱۹۹۲، متأسفانه علیرغم آگاهی از گسترش استیگما، شاغلین حرف بهداشت روان کمتر احساس مسؤولیت می کند و به ندرت اشتیاقی برای انجام فعالیت هایی در زمینه کاهش و مهار آن دارند.در مطالعه والتر و همکاران ۱۹۹۷، آمده است که نگرش ضعیف و رفتار بعضی از متخصصان بهداشت روان نسبت به این بیماران می تواند در ایجاد تصور عمومی منفی نسبت به حرفه بهداشت روان کمتر احساس مسئولیت می کند و به ندرت اشتیاقی برای انجام فعالیت هایی در زمینه کاهش و مهار آن دارند.در مطالعه والتر و همکاران ۱۹۹۷، آمده است که نگرش ضعیف و رفتار بعضی از متخصصان بهداشت روان نسبت به این بیمارن می تواند در ایجاد تصور عمومی منفی نسبت به حرفه بهداشت روان دخیل باشد و با روش های حمایتی و کمک کننده به این بیماران در تعارض قرار گیرد. نور من سارتوریوس معتقد است ساده انگار ته است که فرض کنیم روانپزشکان و سایر شاغلین حرف بهداشت روان نگرش مثبت تری نسبت به افراد عادی جامعه دارند. سارتریوس تأکید می کند که شاغلین حرف بهداشت روان به طور کافی در مبارزه با استیگما و تبعیض متعهد نیستند و آن چه بدتر است این که این گروه به روش های مختلف در تقویت این موضوع سهیم هستند. شاغلین حرف بهداشت روان باید در مورد نگرش خود، آگاهی یافته و تجدید نظر کنند تا با متقاعد کردن سایر مردم، بیماران بتوانند به حقوق انسانی خود که اغلب نادیده گرفته می شود دست یابند.در سال ۱۹۹۶، انجمن جهانی روانپزشکی (WPA) انجام برنامه ای را تحت عنوان استیگما و تبعیض ناشی از اسکیزوفرنیا  عهده دار شد.در اولین نشست در شهر ژنو سوئیس، ۳۸ نفر روانپزشک به ریاست سارتریوس” رئیس انجمن روانپزشکان جهان از بیست کشور جهان و نمایندگانی از گروه های بیماران راجع به روش های پیدا کردن موانع درمان صحیح و مشکلات بازگشت به جامعه و چگونگی تحقق حقوق بشر در مورد این بیماران و خانواده هایشان به بحث نشستند. در کل گروه با سه اصل اساسی در برنامه به توافق رسیدند:

۱، بررسی و مطالعه افراد بیمار و اعضای خانواده شان که بیماران و استیگما و تبعیض را نجربه می کنند، و امکان تشویق و مشارکت آنان در برنامه

۲. تشویق به مشارکت افراد از طریق انجمن ها، مؤسسات بهداشتی و ادارات دولتی و خصوصی ٣. تأکید بر این امر که وارد یک مبارزه طولانی شده اند و ته کوتاه مدت (۱) |

در پی اولین جلسه در سوئیس، کمیته راهبری تام “درها را باز کنید” را برای برنامه ضد استیگما برگزید. اولین کنفرانس بین المللی تحت عنوان استیگما و تبعیض ناشی از اسکیزوفرنی در شهر لایپزیک آلمان در سال ۲۰۰۱ برگزار شد. در سال ۲۰۰۲ نتایج بهتری در کنگره WPA یوکوهامای ژاپن ارایه شد. نتیجه منطقی حاصل از این تلاش برنامه جهانی ضد استیگما، یکی از پنج برنامه ساختاری WPA است. دومین کنفرانس بین المللی در سال ۲۰۰۳ در کانادا برگزار شد. از زمان تشکیل اولین جلسه، بیش از بیست کشور در حدود دویست مداخله ضد انگ را انجام داده اند، این مداخلات متوجه گروه های هدف مشخص و تعریف شده مثل بیماران و خانواده هایشان شاغلین حرف بهداشت روان، دانش آموزان و دانشجویان و رسانه ها و … می باشد و تلاشی است برای یافتن قسمتهای مختلف حلقه های معیوبی که منجر به تبعیض و پیش داوری گردیده است.انجمن جهانی روانپزشکی تأکید می کند که دیدگاه های تمام گروههای درگیر در مبارزه با بیماری های روانی را باید مورد لحاظ قرار داد تا بتوان تصویری جامع از چگونگی تأثیر گذاری انگ منضم به بیماری های روانپزشکی، بر کیفیت زندگی بیمار، اعتماد به نفس او و فرصتهای بهره برداری از حداکثر مداخلات درمانی را به دست آورد.متأسفانه در کشور ما پژوهش های اندکی در زمینه استیگمای بیماری های روانپزشکی صورت گرفته اخیرا وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی موضوع استیگما و انگ زدایی از بیماران روانپزشکی را مورد نظر قرار داده و برنامه ای برای حمایت از حقوق بیماران روانپزشکی در دست تدوین است. از دیگر فعالیت های انجام شده در کشورمان می توان به ترجمه دو کتاب “کاستن از انگ بیماری روانی- نوشته تور من سارتر بوس و هیر شولتز و بازگرداندن بیماران روانی به جامعه – نوشته جولیان ولف و ریچارد وارنر، توسط اساتید گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی اشاره کرد.با عنایت به موارد فوق الذکر و بار منفی ناشی از انگ در بیماران روانپزشکی و تأثیر بارز دیدگاه شاغلین حرف بهداشت روان بر روی نگرش افراد جامعه، ضرورت شناخت نگرش شاغلین حرف بهداشت روان در ایران احساس می گردد. تحلیل مبتنی بر واقعیت موجود می تواند ما را به ترسیم چشم انداز مناسبی از اهدافی که به انگزدایی از بیماران روانی می انجامد رهنمون سازد.برای شناخت نگرش شاغلین حرف بهداشت روان در ایران ضروری است از پرسشنامه رایج در متون علمی استفاده شود. دو پرسشنامه معتبر در این مقیاس فاصله اجتماعی و خطرناک بودن می باشد. لذا در ابتدا لازم است روایی و پایایی این پرسشنامه ها در شاغلین حرف بهداشت روان در ایران مورد بررسی قرار گرفته و به روش های آماری مورد تایید قرار گیرد. _

اهداف پژوهش

هدف کلی

تعیین روایی و پایایی پرسشنامه های مقیاس فاصله اجتماعی و مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

اهداف اختصاصی

۱- تعیین روایی محتوایی پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران |

۲- تعیین روایی محتوایی پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

۳- تعیین اعتبار سازه پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

۴- تعیین اعتبار سازه پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

۵- تعیین ضرایب پایایی با استفاده از روش آزمون باز آزمون پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

۶-تعیین ضرایب پایایی با استفاده از روش آزمون باز آزمون پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران.

۷- تعیین ضرایب پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

۸- تعیین ضرایب پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران

اهداف کاربردی

۱- تهیه پرسشنامه هایی برای سنجش میزان آن در جامعه ایرانی و استفاده از آن در تحقیقات

سوال ها و فرضیه ها

۱- آیا پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از روایی محتوایی کافی برخوردار است

۲- آیا پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان تسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از روایی محتوایی کافی برخوردار است؟

۳- آیا پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از اعتبار سازه کافی برخوردار است؟ _

نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از پایایی کافی به روش آزمون باز آزمون برخوردار است؟

۶- آیا پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از پایایی کافی به روش آزمون باز آزمون برخوردار

۷- أبا پرسشنامه مقیاس فاصله اجتماعی جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از پایایی کافی به روش آلفای کرونباخ برخوردار است؟

۸- آپا پرسشنامه مقیاس خطرناک بودن جهت شناسایی نگرش شاغلین حرف بهداشت روان نسبت به انگ ناشی از بیماری های شدید روانپزشکی در ایران از پایایی کافی به روش آلفای کرونباخ برخوردار است؟

تعاریف

بیماریهای روانپزشکی : طبق تعریف بیماریهای روانپزشکی بیماریهایی هستند که مشخصه آنها اختلال در کارکردهای روانی یا رفتاری است. باعث انحراف از حد نرمال جامعه شده و با استرس ارتباط دارد و منحصرا یک پاسخ قابل پیش بینی به حوادث نیست و با محدود به رابطه فرد با جامعه نمی باشد. در این پژوهش تاکید ما بیشتر متوجه بیماران مبتلا به سایکوز با روان پریشی است.