محمد علی پور هستم، فارغ التحصیل مشاوره تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه علامه طباطبائی در سال ۱۳۹۲، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “تاثیر اثر پنجره بر اختلالات رفتاری حرکتی در کودکان” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه علامه طباطبایی

پردیس تحصیلات تکمیلی خودگردان

پایان نامه کارشناسی ارشد در رشته مشاوره تحصیلی

عنوان:

تاثیر اثر پنجره بر اختلالات رفتاری حرکتی در کودکان

استاد راهنما:

دکتر حسن بلند

استاد مشاور:

دکتر کیومرث فرح بخش

دانشجو:

محمد علی پور

شهریور ۱۳۹۲

فهرست مطالب

عنوان

چکیده

فصل اول: مقدمه

پیشگفتار

مسأله پژوهش

اهداف پژوهش

اهداف اصلی

اهداف فرعی

اهمیت پژوهش

فرضیه های پژوهش

تعاریف عملیاتی

اصطلاح شناسی پژوهش

فصل دوم: پیشینه پژوهش

تاریخچه تحقیقات انجام شده

تحقیقات انجام شده داخل کشور

تحقیقات انجام شده خارج از کشور

نظریه یادگیری اجتماعی

امکانات و ویژگی های رسمی تلویزیون

دیگر امکانات تکنولوژیکی ویژه تلویزیون

تفاوت های بازی و تماشای تلویزیو

فرآیندهایی که در بازی ابراز می شوند

فرآیندهای شناختی

فرآیندهای عاطفی

فرآیندهای بین فردی

فرآیندهای حل مساله/ رفع تعارض

نظریه های تأثیرات رسانه

نظریه کاشت

تلویزیون، بازی های ویدیویی و نقص توجه

اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

تاریخچه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی ADHD

ملاک های اختلال نقص توجه/ بیش فعالی ADHD

ملاکهای ADHD از دیدگاه TR – IV – DSM

علل ADHD

ادراک زمان

شیوه های سنجش ادراک زمان درمان ADHD

درمانهای روانشناختی

آموزش والدین

درمانهای دارویی

رسانه و تأثیرات آن بر کودکان

مسائل نظری در مورد تماشای تلویزیون توسط کودکان

رشد درک کودک از تمایزگذاری بین واقعیت – خیال در تلویزیون

فرضیه جایگزینی

ادراک زمان و ADHD

فصل سوم: روش شناسی

طرح پژوهش

تعاریف عملیاتی

اثر پنجره

ادراک زمان

حرکات اضافی

باز تولید زمان

جامعه و نمونه آماری و روش نمونه گیری

روش نمونه گیری

نمونه آماری

ابزار بابی

شیوه اجرای پژوهش

شیوه تحلیل آماری داده ها

پیش پژوهش

فصل چهارم: یافته ها

فرضهای آماری

فرضیه اول فرضیه دوم

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

خلاصه یافته ها

بحث و نتیجه گیری

محدودیت ها و پیشنهادات

فهرست منابع

چکیده:

در پژوهش حاضر سعی می شود از طریق معرفی یک سازهی روان شناختی جدید (اثر پنجره) تاثیرات ناشی از در یافت منفعلانه و طولانی مدت مجموعه ی فشرده ای از محرکهای مختلف، زیاد، متنوع و پرتحرک را در چارچوب مفهومی متمایزی بگنجاند. اثر پنجره زمانی ایجاد می شود که انبوهی از محرکها به صورت فشرده و به مدت نسبتا طولانی در اختیار دریافت کننده ی منفعل قرار بگیرد. کودکی که چندین ساعت به تماشای تلویزیون می نشیند قربانی چنین اثری فرض می شود، او در هنگام تماشاء از کشوری فعال محروم می شود و بعید نیست که پس از رفع محرومیت (پس از پایان تماشای تلویزیون) بکوشد تا از طریق اقدام به فعالیت حرکتی این محرومیت را جبران کند. از سوی دیگر، تماشای مداوم تلویزیون (اثر پنجره) نوعی رژیم محرکی سنگین را به قربانی تحمیل می کند.کودک در یک ساعت تماشای تلویزیون، هزاران حرکت مختلف و صدها رخداد ریز و درشت را مشاهده – می کند که بی اغراق صدها برابر حرکات و رخدادهای طبیعی در طول یک ساعت است. بنابراین عجیب نیست اگر فرض کنیم که کودک عادت کرده به تماشای تلویزیون (قربانی اثر پنجره)، یک ساعث طبیعی را بسیار ساکن، کسالت آور، بی تحرک و ناخوشایند ادراک کند. یکی از گزینه های در دسترس او برای تغییر این وضعیت، افزایش فعالیت حرکتی است. کودک با اقدام به تحرکات به ظاهر خودانگیخته میتواند موقعیت طبیعی را تا اندازه ای به موقعیت پنجره (تلویزیون) شبیه کند و از ناخوشایندی آن بکاهد. این حرکات زیاد که کودک انجام می دهد یکی از نشانگان اختلال اختلال نقص توجه بیش فعالی ADHD است، همچنین در کودکان قربانی اثر پنجره نقص ادراک زمان که در گستره وسیعی از اختلالات از جمله ADHD دیده شدهاست، مشاهده شد. فرض ما بر این است که دریافت اثر پنجره بر ادراک زمان و حرکات اضافی (بیش فعالی) کودکان تأثیر خواهد گذاشت و در آنها اختلال ایجاد خواهد کرد.در این پژوهش از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد و طرح پژوهشی استفاده شده طرح پس آزمون با گروه کنترل بود. به آزمودنیها در گروه آزمایش قطعات فیلم پرتحرک (دارای اثر پنجره) نشان داده شد و سپس از آنها خواسته شد به بازتولید همان میزان زمان اقدام کنند در گروه کنترل روند یکسان بود ولی آزمودنیها فیلمهای دارای اثر پنجره دریافت نمی کردند. برای گروه آزمایش و کنترل تعداد حرکات بدنشان از طریق ضبط ویدیویی ثبت شده و سپس مورد شمارش دقیق قرار گرفت. نتایج از طریق آزمون T برای گروه های مستقل تحلیل شدند.یافته ها هر دو فرضیه ما را مورد تأیید قرارداد به این صورت که برای فرضیه نخست در سطح معناداری ۱۰۴)، برای آزمون در دامنه و ۰۰۲/۰  برای آزمون یک دامنه مورد تایید قرار گرفت، این یعنی اثر پنجره بر ادراک زمان افراد در باز تولید زمان تأثیر دارد و آن را دستکاری می کند. برای فرضیه دوم مقدار T با درجات آزادی ۲۸ برابر است با ۹۹۵ / ۲ که برای آزمون دودامنه در سطح ۰۰۶/ ۰ معنادار است. این مساله بیانگر این است که کودکانی که اثر پنجره در بافت می کنند حرکات اضافی و بیش فعالی بیشتری خواهندداشت.

کلید واژگان : اثر پنجره، اختلال نقص توجه بیش فعالی، ادراک زمان، اختلالات رفتاری حرکتی، دریافت – منفعل.

فصل اول:

پیشگفتار

باتوجه به مدرنیزه شدن جامعه و استفاده انسان از فرآورده های تکنولوژی، کودک انسان نیز از این قاعده مستثنی نمانده و کودکان نیز از این فرآورده ها استفاده می کنند. یکی از رایجترین ابزارهای در دسترس تلویریون می باشد، بطوریکه کودکان بالای ۶ سال در آمریکا هر روز بیش از ۲ ساعت و کودکان زیر ۶ سال بیش از ۳ ساعت به تلویزیون نگاه می کنند (دبورا و والکر، ۲۰۰۵، مؤسسه خانواده کایزر ، ۲۰۰۵، آکادمی کودکان آمریکا ، ۲۰۱۰). گدبری (۱۹۷۴، ۱۹۸۰) می گوید میزان تماشای تلویزیون در کودکان تقریبا به اندازه ساعات آموزش رسمی است، همچنین در بافته های اخیر این میزان تا ۸ ساعت نیز گزارش شده است (کریسناکیس، ۲۰۱۱). مساله تماشای تلویزیون و استفاده از آن توسط کودکان از چند دهه قبل مطرح بوده – است چنانکه هولنیک و سلبی (۱۹۷۹) می گویند «تلویزیون روزانه ۶ ساعت در خانه ها روشن است و والدین گزارش می دهند که از آن اغلب به عنوان پرستار کودک استفاده می کنند. تحقیقات زیادی در مورد تاثیر تماشای تلویزیون بر کودکان انجام شده است که بیشتر آنها این تاثیرات را منفی دانستهاند (نسای و دیگران ، ۲۰۰۷، فوستر و واتکینز، ۲۰۱۰، آنشوتز، انگلس، لیی و سترین ، ۲۰۰۹)، البته هستند اندک پژوهشگرانی که این تاثیر را مثبت ارزیابی می کنند هرچند این تاثیر مثبت فقط به تماشای برنامه های آموزشی منحصر شده است (هولنیک و سلبی، ۱۹۷۹) تلویزیون نه تنها بطور مستقیم از طریق رسانه ها و تبلیغات سلامت کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه اثری غیر مستقیم نیز از طریق شیوه زندگیشان، انتخاب نوع تفریح، سطح فعالیت و دیگر تعیین کننده های سلامت که با تماشای تلویزیون مرتبط شده اند، دارد (فرایدمن، ۱۹۹۹)شافر (۱۹۹۱) با استنباط از تحقیقات صورت گرفته می گوید تماشای تلویزیون منجر به گستره توجه پایین تر ، بیش فعالی، تکانشی بودن بیشتر و ناآرامی می شود، و تماشای برنامه های آموزشی و تبلیغاتی تلویزیون از طریق ایجاد فزون باری در سیستم عصبی کودک منجر به تکانشی شدن رفتار کودکان می شود، وی همچنین ادامه می دهد که تلویزیون در مقایسه با رسانه چایی اغلب آهنگ حرکت سریعی دارند و پیوسته در حر کنند، بنابراین به بینندگان اجازه تأمل و تفکر را نمی دهد. این نظریه منجر به این مینای منطقی شد که تماشای تلویزیون، به ویژه تماشای زیاد آن منجر به الگوی تفکر تکانشی به جای الگوی تفکر تاملی و کمبود استقامت در تکالیف فکری می شود که به نظر شافر تنیجه منطقی این نظریه این است که عملکرد تحصیلی را در کودکان پایین می آورد. به نظر ما این قرون باری منجر به پدیده ای می شود که آن را اثر پنجره نامگذاری۔ کرده ایم و منظور در بافت منفعل این محرکهای دیداری و ایجاد فزون باری در مغز کودکان که منجر به مشکلات بیش فعالی انقص توجه و مشکلات متعاقب آن می شود.فرض اثر پنجره براین است که تعدد و تنوع محرکهای ارائه شده به کودک و تحمیل انفعال در در بافت این محرکها کودک را قربانی این اثر می کند بدین صورت که کودک در طول تماشای یک ساعت، محرک متعدد، متنوع و دارای سرعت فراوان از تلویزیون با صفحه نمایش، زمان سپری شده به هنگام تماشا را کمتر از میزان واقعی آن ادراک می کند این امر بدین علت است که این بمباران محرکی تجربه های متنوعی را برای او فراهم می آورد که نیاز های سرگرمی و دریافت پاداش وی را برآورده می کند. دوپامین هنگام دریافت پاداش در مغز آزاد می شود سرگرمیهایی که از تلویزیون پخش می شوند منجر به آزادسازی دوپامین در مغز میشوند لذا تماشای بیشتر تلویزیون در بافت پاداش بیشتری به همراه دارد (سیگمن ، ۲۰۰۷)، بنابراین کودک دیگر نیازی به کنترل زمان جهت تغییر فعالیت نمی بیند یا اثر پنجره به او اجازه تفکر در مورد زمان را نمی دهد. چون محرکها در محیط عادی نسبت به شرایط اثر پنجره ای (هنگام تماشای تلویزیون)، کمتر است بنابراین کودک زمان یک ساعت عادی یعنی هنگامی که مشغول تماشای تلویزیون نیست را بیشتر از مقدار واقعی اش ادراک می کند در نتیجه در صدد بر می آید تا کاری انجام دهد که گذر زمان مشابه زمان تماشای تلویزیون شود، لذا اگر فرض ما درست باشد، نزدیکترین مصداق برای کاهش زمان و مشابه کردن موقعیت عادی به موقعیت اثر پنجره، افزایش حرکت و بیش فعالی خواهد بود.امروزه اختلال نقص توجه بیش فعالی شایع ترین اختلال کودکان در آمریکاست که حدود ۲- ۱۲ درصد جمعیت کودکان مبتلا به این اختلال می باشند (بری آنا و فایندینگ، ۲۰۱۰). تعریف و ملاکهای پیشنهادی برای داشتن این اختلال در طول تاریخ آن بطور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است (بارکلی ،۲۰۰۶). نشانگان اختلال نقص توجه/ بیش فعالی که این اختلال معمولا در سنین دبستان قابل شناسایی است شامل بی قراری و ناآرامی، مشکلاتی در نگهداشتن توجه، تکانشگری و فعالیت حرکتی بیش از حد اغراق آمیز مانند دویدن با بی قراری بی هدف یا بی نظم (باچر، هولی و منیکا، ترجمه سید محمدی، ۱۳۹۰). قاپیدن تکانشی و ناگهانی اشیا از دست دیگران، اغلب با دستها و پاهای خود بازی می کند یا در صندلی خود وول می خورد، بیش از حد صحبت می کند و در جاهایی که انتظار می رود در جای خود بنشیند، صندلی خود را ترک می کند (دستنامه تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش چهارم، ۱۹۹۴)، کودک اغلب از یک فعالیت به فعالیت دیگر میرود و حوصله اش را از انجام آن تکلیف از دست می دهد (طبقه بندی اختلات روانی و رفتاری ۱۰_ICD ۱۹۹۲)، رفتارشان اغلب نامنظم ، غیر قابل پیش بینی و ناسازگار است (گلدشتاین، نگلیری، دیوریس، ۲۰۱۱).کودکان دارای ADHD نوعا در همه جنبه ها و موقعیتهای زندگیشان مشکلاتی را تجربه می کنند (گلدشتاین، نگلیری، دی وریس، ۲۰۱۱)، این اختلال مشکل جدی برای بچه هاست زیرا ممکن است نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری منجر به رشد گستره وسیعی از مشکلات ثانویه تحصیلی و ارتباطی شود. مشکلات توجه ممکن است منجر به شکست تحصیلی در مدرسه شود. تکانشگری و پرخاشگری ممکن است منجر به مشکلاتی در برقراری و تداوم ارتباط با همسالان و ایجاد یک گروه حمایتی همسالان شود. نقص توجه، تکانشگری و بیش فعالی برای بچه هایی که چنین ویژگیهایی را دارند سازگاری با انتظارات والدین را سخت می کند بنابراین کودکان دارای ADHD اغلب درگیر روابط متعارض مزمتی با والدینشان می شوند. در نوجوانی، تکانشگری ممکن است منجر به ریسک پذیری بیش از حد و مشکلات متعاقب آن از قبیل مصرف مواد، تصادفات جاده ای و اخراج از مدرسه شود. که تحقیقاتی مبنی بر تأثیر تماشای تلویزیون بر این اختلال وجود دارد. بعضا این مساله مطرح می شود که بسیاری از کودکان به طور ناصحیح برچسب اختلال بیش فعالی و نقص توجه خورده اند، یعنی، رفتارهای منفی شان به علت وجود هرگونه اختلالی نیست بلکه به علت تاثیرات بیرونی از قبیل فقدان مقررات با ثبات در منزل یا قرون تحر یکی به وسیله رسانه های الکترونیک و سایر رسانه هاست (وست وود ، ۲۰۰۸)عواقب تماشای تلویزیون که در علامت شناسی تشاتگان تاتوانیهای یادگیری و بیش فعالی و نقص توجه یافت می شوند با بسیاری از اختلالات زبان، نوشتن، خواندن، حرف زدن، نشان دادن بی تفاوتی و فقدان علاقه برای مطالعه در کودکان همچنین حافظه، تخیل ، قدرت اراده و انگیزششان ارتباط دارند (لازارسکو ۲۰۱۰)ادراک، فرایندی که توسط آن اطلاعات حسی سازمان داده می شوند، یکپارچه می گردند، معنای داده های ورودی تفسیر می شوند و نهایتا پاسخ حرکتی صورت بندی می گردد ادراک می باشد، اساسا ادراک فرایندی سازمان یافته است و تجارب گذشته در این فرایند نقش هدایت کننده ای دارند. فرایند ادراک با کشف تعبیر، بازشناسی و تشخیص اطلاعات ورودی برای تفسیر سرو کار دارد. سپس اطلاعات موجود معنی میشوند. ادراک جزء مهمی از رفتار حرکتی است زیرا یادگیری حرکتی، پیچیده و عملکرد آن نیاز به کار کرد ادراک دارد.(سیج، ۱۳۷۸)، ادراک زمان نوعی کار کرد تطابقی است که موجب سهولت پیش بینی رویدادها و نیز سازماندهی و طراحی رفتارهای آینده می شود (تاپلک، راکلیج، هترینگتون، جان و تناک ، ۲۰۰۳، یانگ، چان، زوو، جینگ، مای و لی، ۲۰۰۷). اگرچه ما معمولا از فرایند ادراک زمان در ساختار شناختی خود، آگاهی نداریم، اما این فرایند به عنوان یک نیروی هدایت کننده در رفتار انسان عمل می کند و در سازمان شناختی و عملکردی او نقش اساسی دارد. بنابراین، تکوین نوعی ادراک روانشناختی از زمان به عنوان جزئی از فرایند تکامل عصب روانشناختی، در عملکرد اجتماعی و رفتارهای تطابقی فرد از اهمیت خاصی برخوردار است (اختیاری، جنتی، پرهیزگار، بهزادی و مکری، ۱۳۸۲) شواهدی وجود دارد که نشان دهنده ارتباط ADHD با تقصهای مربوط به ادراک زمان است. کودکان دارای این اختلال مشکلاتی در تخمین، تمییز، تولید و باز تولید زمان دارند (تاپلک، راکلیج، هنرینگتون، جان و تناک، ۲۰۰۳، یانگ، چان، زوو، جینگ، مای و لی ۲۰۰۷، مارکس، هوبتر، هر پرتز، برگر، روتر، کیرکر، هربرتز- دالمن و کونارد، ۲۰۱۰، گوج، سنوولینگ و هلم، ۲۰۱۱) طبق الگوهای اخیر ADHD و تکانشوری، اینگونه فرض شده، که ادراک زمان افراد دارای اختلال بیش فعالی و نقص توجه آسیب دیده است. ادراک زمان آسیب دیده در ADHD به طور مستقلی از طریق مدل های تکانشوری پیش بینی شده است، که یک ارتباط بین ادراک زمان و تکانشوری را مطرح می کند. پدیدارشناسی بالینی و شواهد تجربی با فرضیه نقص در ادراک زمان در اختلال بیش فعالی و نقص توجه سازگار است. برای مثال توصیفهای بالینی خاطر نشان می کنند که افراد دارای ADHD مشکلات آشکاری در سازگاری با رهنمودهایی که در بر گیرنده ویژگیهای زمان، سر موعد انجام دادن وظایف کاری، و در سازگاری با زمانبندی رفتارشان با فضای مکانهای حاضر در آن (برای مثال، صدا زدن سر کلاس، قطع مکالمه موجود، مشکل در انتظار برای نویت)، دارند. همچنین، مجموعه شواهد متنوعی از مطالعات فرایندهای شناختی که مربوط به کنترل پاسخهای حرکتی هستند، از فرضیه ادراک زمان آسیب دیده در ADHD حمایت می کنند (تاپلک، راکلیج، هنرینگتون، جان و تناک ، ۲۰۰۳).

مساله پژوهش

یکی از نخستین محققان در زمینه تاثیرات تلویزیون بر رفتار کودکان، آلبرت بندورا است که مجموعه ای از آزمایشها را برای آزمون نظر به یادگیری اجتماعی اش طراحی کرد. مقروضه این فرضیه این است که کودک رفتار را به دو شیوه باد می گیرد: از طریق تجربه مستقیم و به وسیله مشاهده رفتار دیگران، بندورا ایده هایش را بر پایه این نظر به که اثرات رسانه گسترده و یکنواخت هستند قرار داد. کودکان به عنوان یک تابولاراسا (لوح سفید) در نظر گرفته شدند که به شیوهای منفعل، از طریق تاثیرات محیطشان (خانواده، خرده فرهنگ و رسانه جمعی که ماهرانه به نقش های اجتماعی شان هدایت شده اند (والکنبرگ، ۲۰۰۴).زمانی که محققان تلویزیون در دهه ۱۹۷۰ علاقمند به اثرات شناختی تلویزیون (از قیبل توجه و فهم) شدند، در آغاز از الگوی واکنشی تماشای تلویزیون استقبال کردند ( آندرسون و پاگزلس – لورچ، ۱۹۸۳.. پاگزلس -لورچ، آندرسون و لوین ، ۱۹۷۹) طرفداران این مدل فرض کردند که توجه کودک به تلویزیون به صورت منفعل به وسیله ویژگیهایی از قبیل حالت صدا، حرکات سریع شخصیت ها و فنون ویژه دوربین هدایت می شود. در دهه های گذشته بسیاری از محققان اثرات رسانه ای، مفهوم سطح بهینه تحریک (پرلاین، ۱۹۷۱) را پیشنهاد کرده اند که ممکن است برای فهم توجه کودکان به تلویزیون اساسی باشد( بیکهام، رایت و هاستون ، ۲۰۰۱) این نظریه اینگونه فرق می کند که رفتار فرد به وسیله میل برانگیخته شده درونی برای رسیدن به سطح خاصی از تحریک تحت تأثیر قرار می گیرد. زمانیکه تحریک محیطی بسیار پایین است فرد تلاش می کنند تا تحریک را افزایش دهد و زمانیکه سطح تحریک بسیار بالا است افراد تلاش می کنند که سطح تحریک را کاهش دهند(اولریچ و ائورلی ، ۲۰۰۵، ستین کمپ و بورجس ، ۲۰۰۲) البته در میزان تحریک بهینه بین افراد تفاوتهای قابل ملاحظه ای وجود دارد ( ستین کمپ و بورج، ۲۰۰۲). یافته ها نشان میدهند که کودکان هنگام تماشای تلویزیون به دنبال دریافت محرک می باشند و به نظر ما این دریافت محرک به صورت منفعل می باشد. بسیاری از اطلاعاتی که برای کودکان نشان داده میشود به علت ظرفیتهای شناختی اولیه شان ، فراتر از دانش و تجربه موجودشان می باشد. طبق فرضیه تمییز متوسط بسیاری از اطلاعاتی که برای کودکان نشان داده می شود باید به عنوان بسیار پیچیده طبقه بندی شود (والکنبرگ، ۲۰۰۴). این فرضیه عنوان می کند که کودک در هر سنی توانایی پردازش سطح متوسطی از پیچیدگی محرکها را بسته به سنش دارد یعنی اینکه بسته به سنش فقط توانایی پردازش سطح خاصی از محرکها را دارد و کودک بیشتر به محرکها بی توجه می کند که با سطح پردازش وی تفاوت کمی داشته باشد، (والکنبرگ و ورون ۲۰۰۴۰)، در حالی که بیشتر اطلاعات پخش شده از تلویزیون دارای پیچیدگی بالایی هستند. بنابراین این اطلاعات صرفا  در ذهن کودکان انباشته می شود و با توجه به اینکه اطلاعات پخش شده از تلویزیون بیشتر تصاویر در حال حرکت است پس اطلاعات حرکتی در ذهن کودکان انباشته می شود. کودکان پیش دبستانی که هنوز نمی فهمند بعضی محتویات برنامه های تلویزیون غیرواقعی است به آشکاری در رفتارشان ظاهر می شود، زمانی که کودک از یک شخصیت ویژه تلویزیونی خوشش می آید ممکن است به سمت صفحه تلویزیون حرکت کند و شخصیت را ببوسد یا نوازشش کند (والکنبرگ، ۲۰۰۴). بنابراین اطلاعات انباشته شده در مغز که ماهیت حرکتی دارند بصورت حرکت کودکان در آنها ظاهر می شود. حال اگر این محرکها زیاد باشند چه اتفافی خواهد افتاد؟ مسلما هرچه کودک بیشتر به تلویزیون نگاه کند محرکهای بیشتری در بافت خواهد کرد که با افزایش چشمگیر سالهای اخیر این میزان بطور چشمگیری افزایش یافته چنانچه در سال های دهه ۱۹۷۰ کودکان از سن ۴ سالگی شروع به تماشای تلویزیون می کردند که میزان تماشای آن روزانه ۴-۳ ساعت بود و کودکان امروزی از سن ۴ ماهگی شروع به دیدن تلویزیون می کنند و این میزان روزانه ۸ ساعت می باشد (کریستاکیس، ۲۰۱۱).