منو
X

تصویر
دکتر منصوره کیانی دهکردی
روانپزشک
(3)
آمار این متخصص
(3) رای
0%

دقت

80%

مفید بودن

0%

دانش و مهارت

80%

رفتار بالینی

0%

وقت شناسی

60%

هزینه اقتصادی

توضیحات پروفایل
  

دکتر منصوره کیانی دهکردی هستم، فارغ التحصیل روانپزشکی از دانشگاه علوم پزشکی و توانبخشی تهران در سال ۱۳۸۳، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “بررسی عوامل عینی و مداخله پذیر تاب آوری در برابر وابستگی به مواد در پسران مردان وابسته و غیر وابسته به مواد” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه علوم پزشکی و توانبخشی تهران

پایان نامه:

جهت اخذ درجۀ تخصصی در رشتۀ روانپزشکی

موضوع:

بررسی عوامل عینی و مداخله پذیر تاب آوری در برابر وابستگی به مواد در پسران مردان وابسته و غیر وابسته به مواد

استاد راهنما:

جناب آقای دکتر حسن رفیعی

استاد مشاور:

سرکار خانم دکتر مرسده سمیعی

جناب آقای دکتر بهروز دولتشاهی

استاد مشاور آمار:

جناب آقای دکتر مسعود کریملو

نگارش:

دکتر منصوره کیانی دهکردی

سال ۱۳۸۳

فهرست مطالب

عنوان

چکیده فارسی

فصل اول: کلیات پژوهش

مقدمه

تاریخچه اعتیاد در ایران

بیان مسأاله

اهمیت و ضرورت پژوهش

هدف پژوهش

فرضیه های پژوهش

متغیرهای پژوهش

فصل دوم: پیشینه پژوهش

وابستگی به مواد

سبب شناسی وابستگی به مواد

عوامل سایکودینامیک

اعتباد توام

نظریات رفتاری

عوامل ژنتیک

عوامل عصبی- شیمیایی

راه های عصبی و ناقلین عصبی

تاب آوری

تعریف تاب آوری

از خطرنگری، به سوی تاب آوری

تاب آوری و فرزندان سوء مصرف کنندگان مواد

مروری بر پژوهش های انجام شده در ایران و جهان

فصل سوم: روش پژوهش

طرح پژوهش

جامعه آماری

ویژگی های ورود به مطالعه

ویژگی های خروج از مطالعه

روش نمونه گیری

حجم نمونه

ابزار پژوهش

روش جمع آوری اطلاعات

روش های تحلیل آماری

ملاحظات اخلاقی

فصل چهارم:

توصیف و تحلیل داده های پژوهش

داده های توصیفی پژوهش

بررسی فرضیه های پژوهش

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

محدودیت ها

پیشنهاد ها

منابع

چکیده انگلیسی

فرم رضایت برای شرکت در مطالعه

چک لیست پژوهش

پرسشنامه تاب آوری

چکیده :

مقدمه : فرزندان افراد وابسته به مواد نسبت به افراد دیگر بیشتر در معرض خطر وابستگی به مواد هستند، هدف پژوهش حاضر بررسی برخی عوامل تاب آوری در برابر وابستگی به مواد در این افراد و مقایسه آن با این عوامل در افراد دارای پدر غیره وابسته به مواد می باشد. روش کار : افراد مذکری که برای درمان وابستگی به مواد به مراکز ترک اعتیاد مراجعه می کردند و دارای پدر وابسته به مواد بودند، در این بررسی شرکت داده می شدند. گروه تاب آور یعنی افرادی که علیرغم داشتن پدر وابسته به مواد دچار وابستگی به مواد نشده بودند از بین برادران غیر وابسته به مواد گروه اول انتخاب می شدند. ۲ گروه کنترل دیگر پدر غیر وابسته به مواد داشتند که یک گروه خود وابسته به مواد بودند و یک گروه غیر وابسته به مواد بودند. از هر چهار گروه اطلاعاتی درباره وضعیت دموگرافیک و عوامل عینی و مداخله پذیر تاب آوری پرسیده و ثبت شد. این عوامل شامل تحصیلات ، شبکه دوستان، کنترل خانواده بر فرد، داشتن راهنمای بزرگسال غیر خویشاوند بودند.

یافته ها : از میان عوامل مزبور، بیرون ماندن از خانه تا دیروقت بدون اجازه والدین و بیرون ماندن از خانه تا دیر وقت به مدت بیش از یک شب با اجازه والدین ، در افراد وابسته دارای پدر وابسته به مقدار معنادارای بیشتر از افراد غیر وابسته دارای پدر وابسته، وجود داشت. همچنین تعداد دوستان صمیمی غیرو وابسته در محل کار، نسبت آن به مقدار کل دوستان صمیمی محل کار ، و بیرون ماندن از خانه تا دیروقت با و بدون اجازه والدین و بیرون ماندن از خانه تا دیر وقت به مدت بیش از یک شب بدون اجازه والدین ، در افراد وابسته دارای پدر غیر وابسته به مواد به مقدار معنا داری به ترتیب کمتر ، کمتر و بیشتر از افراد غیر وابسته دارای پدر غیر وابسته وجود داشت. نتیجه گیری: نظارت والدین در هر دو گروه دارای پدر وابسته و غیر وابسته به مواد و نیز روابط صمیمانه عاری از وابستگی به مواد در گروه دارای پدر غیر وابسته ، از محافظت در فرد در برابر وابستگی نقش دارند.| گل واژگان : وابستگی به مواد، تاب آوری، نظارت والدین ، روابط صمیمانه.

۱ – ۱ – مقدمه

روزی نیست که در روزنامه ها، مجلات، رادیو و تلویزیون و دیگر وسایل ارتباط جمعی داخلی و خارجی با عباراتی نظیر اعتیاد یک پدیده خانمانسوز، اعتیاد یک سوغات وارداتی اعتیاد یک پدیده استعماری و با اعتیاد یک بیماری مواجه نگردیم. روزی نیست که با اخباری همچون کشف مقادیری مواد مخدر از چند گرم تا چند تن و دستگیری و زندانی شدن و اعدام قاچاقچی و معناد و درگیری و یا جان باختن مأموران انتظامی روبرو نشویم و بالاخره روزی نیست که از برگزاری چندین نشست و سمینار مسئولان امنیتی فضایی، اجتماعی؛ بهداشتی، درمانی با نشر ده ها گزارش و مقاله در مورد اعتیاد از دیدگاههای مختلف متخصصان علوم اجتماعی، جرم شناسی، روانشناسی و روانپزشکی آگاه نگردیم، (پیر مرادی،.(۱۳۷۸براستی چگونه باید با این مشکل اجتماعی روبرو شد؟ آیا تمام تلاش جامعه ما باید بر جلوگیری از عرضه مواد مخدر متمرکز گردد؟ آیا راهی برای بیمه فرزندانمان خصوصا نوجوانان وجود دارد تا علیرغم عرضه مواد مخدر، تقاضای آنرا کاهش دهیم؟ آیا می توان با این پدیده برخوردی ساده داشت؟ آیا باید از این پدیده یک غول ساخت؟با نگاهی واقع بینانه به مشکل اعتیاد به مواد مخدر و سوء مصرف آن به راحتی در می یابیم که سوء مصرف مواد افیونی از قرنها پیش وجود داشته و اکنون نیز تقریبا کشوری وجود ندارد که از گسترش سوء مصرف این گونه مواد در امان مانده باشد، اگر چه از دیر باز و در تمام جوامع بشری سوء مصرف مواد افیونی به عنوان عادتی غیر اجتماعی و نامقبول تلقی شده است، اما با وجود این عدم مقبولیت، طبقات مختلف اجتماع با این مشکل به صورت جدی درگیر می باشند. هم اکنون مردان و زنان زیادی خصوصا از سنین نوجوانی تا میانسالی مواد مخدر مصرف می کنند و به آن وابسته شده اند. (پیر مرادی، ۱۳۷۸).در بسیاری از کشورها همواره ضمن غیر قانونی شمردن سوء مصرف مواد مخدر قوانین مختلفی جهت مجازات معتادان به این گونه مواد وضع گردیده و کنترل های خفیف یا شدید بر تولید، ورود، توزیع خرید و فروش و مصرف مواد افیونی اعمال می گردد. اما همواره با تنوع شیوه های مبارزه، پدیده اعتباد نیز متنوع گشته است به نحوی که تقریبا تمام دست اندرکاران مبارزه با مواد مخدر معتقدند که به تنهایی در کنترل اعتیاد به مواد مخدر عاجز هستندرویکرد دوم درباره پدیده اعتیاد، درمان معتادان مواد مخدر می باشد. حقیقت این است که به علت همبستگی های قوی بین سوء مصرف مواد افیونی با بسیاری از بیماریهای جسمی و روانی، نبود انگیزه کافی برای ترک اعتیاد در معتادان و نبود انگیزه های مطمئن درمانی، موفقیت زیادی در درمان معتادان بدست نیامده است. اگر چه اقدامات جدید به موازات تکامل علوم دارویی، روانشناختی و جامعه شناسی در راستای درمان معتادان به عمل آمده است، لیکن ورودی های سیستم اعتیاد یعنی افراد جدیدی که مبتلا به اعتیاد می شوند با خروجی های سیستم یعنی معتادانی که موفق به ترک اعتیاد می شوند به هیچ وجه همخوانی ندارد (آقا بخشی، ۱۳۷۸). _سومین رویکرد، برنامه های کاهش تقاضای مواد مخدر یا پیشگیری اولیه از اعتیاد است (البته کاهش تقاضا، شامل پیشگیری و درمان، هر دو می شود که اگر چه قدمت زیادی ندارد ولی از لحاظ عقلانی، اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و سیاسی کاملا قابل توجه بوده و در جوامعی که تجربه سرمایه گذاری منطقی در امر پیشگیری از اعتیاد را دارند، نقش آن در کاهش بروز موارد جدید اعتیاد کاملا شناخته شده است. (آقا بخشی، ۱۳۷۸).رویکرد چهارم ارتقای سلامت روان است که یکی از مهمترین راهبردهای آن تاب آوری (۱) است. تاب آوری به این مسئله می پردازد که فرد علیرغم قرار گرفتن در معرض فشارهای شدید و عوامل خطر می تواند توانش اجتماعی خود را بهبود داده و بر مشکلات غلبه کند. همه ما با تاب آوری نانی و با ظرفیت هایی برای بهبود ویژگی هایی که عمدتا در افراد تاب آور دیده می شوند، متولد می شویم. ویژگی هایی مانند توانش اجتماعی؛ شامل: تفاهم، انعطاف پذیری فرهنگی، همدلی، مهربانی، مهارتهای ارتباطی و شوخ طبعی؛ مهارتهای حل مسئله شامل: برنامه ریزی، یاری جویی، تفکر انتقادی و خلاق؛ خودگردانی شامل: احساس هویت، خودکارآمدی، خودآگاهی، تسلط بر وظایف و کناره گیری سازگارانه از مفاهیم و شرایط منفی، احساس هدفمندی و باور به آینده ای روشن (نان هاندرسن، ۱۹۹۶)نکته مهم این است که تاب آوری صرفا پدیده ای ژنتیک نیست که فقط ابر انسانها دارای آن باشند. در واقع این پدیده ظرفیتی فطری است که می تواند به خود اصلاح گری و تغییر منجر شود (ورندو اسمیت، ۲۰۰۰). پس به نظر می رسد با توجه به سابقه طولانی دیدگاههای خطر نگر؛ که به طور روزافزونی به ورطه مداخلاتی مانند کاهش انتظارات، کلیشه پردازی، برچسب زنی، ردیابی، شناسایی و نهایتا به حبس افکندن تعداد زیادی از افرادبر چسب خورده (مثلا فرزندان افراد معتاد) کشیده شده اند مطرح نمودن تاب آوری به عنوان دیدگاهی نسبت نو که می تواند افقی جدید را در حوزه ارتقاء سطح سلامت جامعه پیش روی ما باز کند، امری به جا، شایسته و در خور تأمل باشد. (راتو، ۱۹۹۳).

۱ – ۲ – تاریخچه اعتیاد در ایران

درکشور ایران مبارزه با مواد مخدر و مسئله اعتیاد حکایت از تاریخی رسمی و ثبت شده صد ساله دارد اولین قانون ممنوعیت مصرف به سال ۱۲۹۰ بر میگردد. در سال ۱۳۱۷ مقدار صادرات رسمی تریاک درایران ۶۸ تن بود که قریب به ۱۰٪ درآمد دولت را تشکیل می داد مروری بر روند تحولات سوء مصرف مواد مخدر نشان می دهد که هر ۱۰ تا ۱۵ سال یکبار جامعه با تصویب قوانین جدیدی برای مبارزه با اعتیاد قیام کرده است. در طی این سالها فشارهای بین المللی و گروههای مردمی مبارزه با اعتقاد منجر به اقدامات بسیاری گردیده است. در سال ۱۳۳۴ با تصویب قانون منع کشت خشخاش، روند قاچاق مواد مخدر آغاز و میزان قاچاق تریاک از ۱۳ تن به ۱۷ تن رسید. سال ۱۳۴۷ پلیس بین الملل ایران را از لحاظ کشف مواد مخدر در دنیا، در مقام اول معرفی نمود (رزاقی، عمران محمد و همکاران، ۱۳۷۸). بعد از انقلاب با مصوبه شورای انقلاب در سال ۱۳۵۹، مصرف مواد مخدر جرم تلقی شد و مصرف کنندگان آن پس از دستگیری به اردوگاههای بازپروری تحت نظارت سازمان زندانها و کمیته انقلاب اسلامی معرفی گردیدند. تا سال ۱۳۶۷ اقدامات انجام شده منحصر به فعالیت های مبارزه با عرضه مواد منحصر گردید. اردوگاههای بازپروری از سال ۱۳۶۲ به سازمان بهزیستی محول گردید. از سال ۱۳۷۳ اقدامات جامع مربوط به پیشگیری از اعتیاد در سطح استان ها توسط سازمان بهزیستی آغاز گردید و از سال ۱۳۷۵ سازمان مزبور اقدام به توسعه درمانگاههای درمان اعتیاد در استان های کشور کرد. (رزاقی، ع م محمد و همکاران؛۱۳۷۸)نظر به افزایش مصرف کنندگان مواد مخدر و درخواست خانواده ها و بیماران برای دریافت خدمات درمانی که فراتر از ظرفیت و خدمات ارائه شده توسط سازمان بهزیستی بود، لزوم مشارکت کلیه معاونت های وزارت بهداشت و درمان و دانشگاههای علوم پزشکی کشور که در اقدامات مربوط به پیشگیری های سه گانه از سوی دبیرخانه ستاد مبارزه با مواد مخدر …

مشخصات
  • جنسیت زن
  • وابسته به کلینیک
  • تجارب / مهارت ها
  • دانشگاه دانشگاه علوم پزشکی و توانبخشی تهران
  • رشته تحصیلی روانپزشکی
  • گواهینامه ها
  • پست های مدیریتی
  • مقطع تحصیلی دکترا تخصصی
  • کلمات کلیدی دکتر منصوره کیانی دهکردی روانپزشک، دکتر منصوره کیانی دهکردی روانشناس، دکتر منصوره کیانی دهکردی مشاور، دکتر منصوره کیانی دهکردی روان درمانگر، دکتر منصوره کیانی دهکردی متخصص اعصاب و روان
تخصص ها
  • روانپزشکی
تصویر
دکتر منصوره کیانی دهکردی
روانپزشک
(3)

E-Teb.com © Copyright 2016 روانشناس یا روانپزشک. تمامی حقوق محفوظ است.

دکتر - مشاوره خانواده - پزشک - مشاوره آنلاین - شماره دکتر