دریه عباسی هستم، فارغ التحصیل روانشناسی بالینی کودک و نوجوان در مقطع کارشناسی ارشد از دانشکده علوم اجتماعی و روانشناسی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۲، پایان نامه ی اینجانب تحت عنوان “مقایسه ی اختلالات عاطفی-رفتاری در کودکان با زایمان های طبیعی و سزارین” می باشد که در ادامه بخشی از آن را مطالعه می کنید:

دانشگاه تبریز

دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی

گروه روانشناسی

پایان نامه جهت دریافت درجه کارشناسی ارشد در رشته روانشناسی بالینی کودک و نوجوان

عنوان:

مقایسه ی اختلالات عاطفی- رفتاری در کودکان با زایمان های طبیعی و سزارین

استاد راهنما:

دکتر منصور بیرامی

استاد مشاور:

دکتر عباس بخشی پور

پزوهشگر:

دریه عباسی

شهریور ۱۳۹۲

فهرست مطالب

عنوان

فصل اول: کلیات پژوهش و طرح تحقیق

بیان مسئله

اهمیت و ضرورت پژوهش

هدف پژوهش

فرضیه های پژوهش

تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیرها

اختلالات عاطفی- رفتاری

مشکلات اضطرابی

مشکلات عاطفی

مشکلات بیش فعالی/ کمبود توجه

مشکلات سلوک

مشکلات نافرمانی مقابله ای

نوع زایمان

زایمان طبیعی

زایمان سزارین

سزارین برنامه ریزی شده

سزارین برنامه ریزی نشده

فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش

مراحل وضع حمل و زایمان

انواع روش های زایمان

علل سزارین

علل فوریتی سزارین

علل انتخابی سزارین

فرضیه ی خواستگاه رشدی سلامت و بیماری

عوارض جسمی مادر پس از سزارین

اثرات روانشناختی سزارین بر مادر

کیفیت تجربه ی تولد

افسردگی پس از زایمان

اضطراب پس از زایمان

سایر پیاست های روانشناختی

روابط مادر – نوزاد

اضطراب و افسردگی پس از زایمان و اختلالات روانشناختی دوران کودکی

عوامل موثر در تجربه ی عوارض روانی سزارین

عوارض نوزادی کوتاه مدت سزارین

زایمان زودرس

عوارض روانشناختی تولد زودرس

عوارض بلند مدت سزارین بر کودکان

پیامد های جسمانی

پیامد های روانشناختی

فصل سوم: روش شناسی پژوهش

طرح پژوهش آزمودنی ها

جامعه آماری

نمونه تحقیق و روش نمونه گیری

ابزارهای سنجش

روش اجرای پژوهش

روش پردازش داده ها

فصل چهارم: یافته های پژوهش

شاخص های توصیفی مربوط به ویژگی های جمعیت شناختی آزمودنی ها

بررسی فرضیات پژوهش

یافته های جنبی پژوهش

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

بحث

نتیجه گیری

محدودیت ها و پیشنهادهای پژوهش

منابع

متابع فارسی

منابع انگلیسی

پیوست

چکیده:

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی اختلالات خلقی-رفتاری کودکان دبستانی متولد شده با سه روش زایمان طبیعی خود به خودی، سزارین برنامه ریزی شده (انتخابی)، سزارین برنامه ریزی نشده (اورژانس) انجام شد. سپاهای رفتاری کودک (CBCL) و پرسشنامه ای در رابطه با اطلاعات جمعیت شناختی و سوابق زایمانی توسط ۴۰۰ دانش آموز یک مدرسه ی پسرانه و یک مدرسه ی دخترانه شهر شیراز که به شکل در دسترس انتخاب شدند، برای والدین آنها ارسال گردید. از بین پرسشنامه هایی که به طور کامل تکمیل شده بود، سه گروه ۴۷ نفره از کودکان با سابقه ی زایمان طبیعی خود به خودی، سزارین انتخابی و سزارین اورژانس از نظر سن و جنس همتا شدند و داده های به دست آمده با روش های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد میانگین نمرات مشکلات عاطفی ( ۰۱/ ۰> ، ۳۶ / ۸ = F ، )، مشکلات اضطرابی (۰۱/ ۰> P = 9۴ / ۴ ، F )، مشکلات بیش فعالی کمبود توجه ( ۰۵/ ۰> P = ۶ / ۳۳ ، F )، مشکلات نافرمانی مقابله ای ( ۰۵/ ۰> P = 34 / 4 ، F )، و مشکلات سلوک ای ( ۰۵/ ۰> P = 34 / 4 ، F )، در بین کودکان متولد شده از طریق زایمان طبیعی خود به خودی، سزارین اورژانس و سزارین انتخابی تفاوت معنی دار وجود دارد. بررسی های بیشتر و آزمون تعقیبی نشان داد که در همه ی مولفه ها گروه سزارین اورژانس با گروه سزارین انتخابی و زایمان طبیعی تفاوت معنی دار دارد، اما تفاوت ها در بین کودکان سزارین انتخابی و زایمان طبیعی معنادار نیست در این مطالعه افزایش قابل توجهی در مشکلات خلقی و رفتاری کودکان سزارین اورژانس مشاهده شد. این افزایش می تواند به علت تعداد بیشتر کودکان رودس در این گروه زایمانی و میزان بیشتر مشکلات | روحی روانی مادران آنها در دوران بارداری و پس از زایمان باشد.

کلید واژه ها: نوع زایمان، اختلالات خلقی و اضطرابی، اختلال بیش فعالی /کمبود توجه، اختلال نافرمانی مقابله ای، اختلال سلوک

بیان مسئله:

سزارین از شایع ترین اعمال جراحی بوده که در موارد منع زایمان طبیعی برای تامین سلامت مادر و نوزاد انجام می شود. سزارین در قرن گذشته نقش مهمی در کاهش مرگ و میر و عوارض ناشی از زایمان در مادران و جنین آنان داشته ولی امروزه میزان بالای سزارین مسالهی نگران کننده ای شده است (معینی و همکاران، ۱۳۹۰). در سال ۲۰۰۷ میزان سزارین در ایالات متحده به ۸/۳۱ درصد رسید در حالی که این رقم در ۱۹۷۰ فقط ۵ / ۵ در صد بود، این میزان در سال ۱۹۸۸ به ۷ /۲۴ درصد افزایش یافت و در سال ۱۹۹۶ به ۷ / ۲۰ کاهش بافت، بین سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ افزایش دوباره ی ترخ سزارین به ۵ / ۳۰ درصد مورد توجه واقع شد. بنابراین از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۷ میزان رشد سزارین ۵۳ در صد بود که بیش ترین میزان رشد در ایالات متحده است. نیاز به کاهش روند فزاینده ی سزارین از ۱۹۷۴ ایجاد شده است. این روند افزایشی در نرخ سزارین در کشور های دیگر نیز دیده می شود (تیمور تربچ و مونتگدو، ۲۰۱۲).در ایران بر اساس آمار دفتر سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۳۷۹ میزان سزارین در کشور ۳۵ در صد و در شهر تهران ۵۰ در صد (دولتیان و همکاران، ۱۳۸۵) و در مناطق شهری ۶/۵۷ درصد زایمان هاست (سیدنوری و جمشیدی اوانکی، ۱۳۸۵) و حتی در بعضی از مراکز میزان انجام سزارین به بیش از ۷۰ درصد می رسد (دولتیان و همکاران، ۱۳۸۵). در سال ۱۳۸۱ در ایران، ۳۷ درصد زایمان ها به روش سزارین انجام می شد و در یکی از شهرهای ایران، آمار سزارین به ۷۱ در صد رسید و تا سال ۱۳۸۳ این رقم در ایران به ۲ /۳۹ درصد رسید (سعیدی و همکاران، ۱۳۸۸). سال ۱۳۸۷ آمار سزارین در کل کشور ما به ۴/ ۴۰ درصد رسیده بود (معیتی و همکاران، ۱۳۹۰) که این میزان ۴-۳ برابر میزان مورد قبول سازمان جهانی بهداشت می باشند. بررسی ها نشان می دهد که روند انجام سزارین در کشور رو به رشد می باشد (امین شکروی و همکاران، ۱۳۸۷). افزایش سزارین موضوعی است که به طور مدام در باره ی آن بحث می شود چرا که افزایش تعداد سزارین لزوما به بهبود نتایج نوزادی و کاهش مرگ و میر مادری منجر نمی شود و صدمات مادری را افزایش می دهد (مدرس، ۱۳۹۰). انجام عمل سزارین بر طبق قواعد خاص محدود به موادری می شود که زایمان راه کانال طبیعی میسر نیست با با مخاطره ی جدی برای مادر و نوزاد همراه با شده لیکن در چند دهه ی اخیر انجام آن در کشور های جهان، رشد فزاینده ای داشته است (گرمارودی، ۱۳۸۱) سازمان بهداشت جهانی میزان مورد مورد انتظار سزارین را ۵ تا ۱۵ درصد تعیین کرده است (لاتست، ۱۹۸۵ به نقل از گیبنز” و همکاران، ۲۰۱۰) آمار منتشر شده در اکثر مناطق جهان تفاوت قابل ملاحظه ای با آمار اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی دارد و بسیار بیش تر است (معینی و همکاران، ۱۳۹۰).عوامل متعددی را در افزایش شیوع سزارین دخیل دانسته اند که از آن جمله می توان به شرابط اقتصادی – اجتماعی، پارینی مادر، بالا بودن سن زنان در اولین حاملگی، ترس از شکایت بیماران، ترجیح پزشکان و فلسفه آموزش و تمرین پزشکی، محرک مالی برای پزشک، بهره وری از تکنولوژی، آگاهی و نگرش مادر نسبت به روش زایمانی و در خواست مادر اشاره نمود. به طور کلی چهار علت شایع برای سزارین با دلایل پزشکی شامل: سزارین تکرای، نداشتن پیشرفت سپر زایمان، نمایش بربچ” و سزارین برای سلامت جنین است (معینی و همکاران، ۱۳۹۰) افزایش آمار سزارین بیش تر ناشی از عامل های غیر مامایی شامل افزایش به کار گیری تکنولوژی در زایمان، ترس از شکایت بیماران، محرک های مالی، ترجیح پزشکان و فلسفه ی آموزش و تمرین در پزشکی با نگرش آسیب شناسی نسبت به زایمان بوده امروزه سزارین به یکی از مطمئن ترین روش های جراحی تبدیل شده است. با این وجود برای مادر نسبت به زایمان واژینال خطر بیش تری دارد، زیرا میزان مرگ و میر ناشی از آن هفت برابر زایمان طبیعی است (سیدنوری و جمشیدی الوانکی، ۱۳۸۵) و میزان ناتوانی در اثر سزارین ۱۰-۵ برابر زایمان طبیعی است (آباد و مرقاتی، خوبی ۱۳۸۸) عوارت اصلی آن مواردی هم چون آندومیومتریت (التهاب و عفونت لایه های رحم)، خونریزی، عفونت مجاری ادراری و ترومبوآمبولیسم را در برمی گیرد ( سیدنوری و جمشیدی اوانکی، ۱۳۸۵). علاوه بر عوارض گفته شده سزارین های انتخابی نه تنها با بهبود پیامد های مادری و نوزادی بر خلاف تصور عمومی در مقایسه با زایمان واژینال همراه نیستند، بلکه به افزایش هزینه های هنگفت برای خانواده ها و نظام سلامت در کشور منجر خواهد شد (مدرس، ۱۳۸۶) ناتوانیهای مادر پس از انجام سزارین موجب عدم توجه و رسیدگی مادر و شیردهی نا صحیح نوزاد پس از تولد می گردد (آباد و مرقاتی خویی، ۱۳۸۸).خطر مرگ نوزادان متولد شده با سزارین ۴ برابر نوزادان حاصل زایمان طبیعی است. همچنین نوزادان حاصل از سزارین ۵ برابر بیش از نوزادان متولد شده با زایمان طبیعی در خطر ابتلا به افزایش اولیه فشار خون ریوی هستند (سعیدی و همکاران، ۱۳۸۸). استفاده از داروهای بیهوشی در سزارین به روش بی حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی به صورت مستقیم و غیرمستقیم نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد (رفعتی و همکاران، ۱۳۸۵). بیهوشی به کار رفته در سزارین باعث کم شدن ذخیره اکسیژن تنفسی نوزاد می شود (سعیدی و همکاران، ۱۳۸۸). در سزارین با بیهوشی عمومی، اکثر داروها از جفت عبور کرده و اثر تضعیف کننده تنفسی در نوزاد دارند. آپگار در گروه بیهوشی عمومی نسبت به بی حسی نخاعی و طبیعی کمتر است. آپگار نوزادان زایمان طبیعی بیشتر از سایر روش های زایمانی می باشد. با افزایش مدت زمان بیهوشی در سزارین به روش بیهوشی عمومی، آپگار افت پیدا کنند (رفعتی و همکاران ۱۳۸۵). آپگار دقیقه اول نوزادان به دنیا آمده از مادرانی که تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند بیشتر از نوزادانی است که مادران آنها بیهوشی عمومی دریافت کرده بودند (نوروزی و همکاران، ۱۳۸۶). به طور کلی، محققان معتقدند مراحل زایمان طبیعی، نوزاد را برای زندگی در خارج از رحم آماده می کند. در ضمن مشکلات تنفسی در زایمان طبیعی کمتر است. عوارض تهدید کننده حیات مانند خفگی زایمانی، سندرم زجر تنفسی (RDS و تاکی پنه گذرای نوزادی (TTN) در نوزادان حاصل از سزارین به طور معناداری بیش از نوزادان زایمان طبیعی می باشد (سعیدی و همکاران، ۱۳۸۸). خطر عوارض تنفسی با پیشرفت سن حاملگی به میزان ۵/۱ بار در هر هفته کاهش می یابد (زاهد پاشا و همکاران، ۱۳۸۷). در مورد عوارض روحی سزارین و دیگر جراحی های مامایی تا امروز تحقیقات محدودی انجام شده است. بر اساس پژوهش دولتیان و همکاران (۱۳۸۵) افسردگی پس از زایمان سزارین در برابر زایمان طبیعی و در صد افسردگی پس از سزارین اورژانس به مراتب بیشتر از در صد افسردگی پس از سزارین انتخابی بوده است. (دولتیان و همکاران، ۱۳۸۵، هادی زاده طلا ساز و همکاران، ۱۳۸۳). افسردگی پس از زایمان همچنین سبب اختلال رفتاری و تکامل کودک و کاهش دلبستگی والدی می گردد (تعمت بخش و همکاران، ۱۳۸۳) و می تواند با کاهش فعالیت ها در مادر و اختلال در روابط مادر، کودک و خانواده همراه باشد و ادامه ی اختلال و عدم تشخیص و درمان به موقع آن منجر به تطابق غیر موثر مادر با کودک، همسر و خانواده و در نتیجه عدم توانایی انجام وظایف مادری و همسری می گردد (دولتیان و همکاران، ۱۳۸۵). افسردگی پس از زایمان تأثیرات منفی در روابط درون خانواده، بهداشت روانی خانواده تکامل شناختی و روحی کودک، رابطه مادر و شیر خوار و همچنین توانایی مادر در مراقبت از کودک دارد (هادی زاده طلاساز و همکاران، ۱۳۸۳).خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان در افرادی که سزارین اورژانسی داشته اند، ۵ / . برابر بیش از زایمان طبیعی است. یک تجربه ی زایمانی همراه با تنیدگی، همانند سزارین با سزارین اورژانسی می تواند علائم ناتوان کننده ی روانی ناشی از تروما را ایجاد کند و یک زایمان تروماتیک، از لحاظ روانی می تواند مادران را در خطر بالقوه ی ایجاد مشکلات روانی بعد از زایمان قرار دهد (مدرس،. ۱۳۹۰ ).بر اساس نتایج مطالعات اخیر تعداد کثیری از مادران مراجعه کننده به بیمارستان جهت ختم بارداری در سه ماهه ی سوم، در فاز زایمانی قرار نداشته و بدون شروع انقباضات رحمی بستری می شوند. عدم توجه به این مساله ی ساده و ختم زودرس بارداری می تواند منجر به عمل سزارین و همین طور نوزاد نارس شود که هر یک مشکلات خاص خود را در پی دارد. میزان عمل سزارین در زنانی که در فاز زایمانی قرار نداشته و بدون شروع انقباضات رحمی بستری شده اند، حدود ۵۴ درصد می باشد در حالی که این میزان در مورد زنانی که پس از شروع انقباضات رحمی بستری گردیده اند، ۲۳ درصد می باشد. معاینه ی فیزیکی نوزاد پس از تولد نشان داد که ۱/۱۸ درصد آن ها کمتر از ۳۶ هفته سن دارند. هر چند در محدوده ی ۴۲-۳۷ هفته به جنین ترم اطلاق می شود، اما این به معنای آن نیست که جنین از هر نظر آمادگی زندگی خارج رحمی را داشته باشد. در مواردی که هیچ مشکلی وجود ندارد، ختم بارداری در این زایمان و قبل از آن نه تنها سودی برای او ندارد بلکه مشکلات فراوانی از جمله کم وزنی، عدم رسیدگی ربه و … را به دنبال خواهد داشت (دل آرام و همکاران، ۱۳۸۵).زایمان زودرس به خنم بارداری قبل از هفته ی ۳۷ حاملگی اطلاق می ش ود. این نوزادان در معرض خطر بالایی از نظر مشکلات سیستم عصبی و تنفسی می باشند (شاه حسینی و همکاران، ۱۳۸۷) این مسأله طیف وسیعی از عوارض جنینی – نوزادی شامل اختلالات قلبی، ریوی، سوخت و سازی، گوار شی، عصبی و … را در بر می گیرد ( اصغرنیا و همکاران، ۱۳۸۱). سایر عوارض زایمان زودرس شامل خونریزی داخل بطنی، مجرای شریانی باز، عفونت دوره ی نوزادی، انتر کولیت نکروزان، هیپربیلی روبینمی هیپوگلیسمی، فلج مغزی و نتایج ضعیف تحصیلی در سال های آینده خواهد بود (شاه حسینی و همکاران، ۱۳۸۷).بیشتر مطالعات اخیر نشان می دهد سلامت روانی نوجوانانی که زودرس متولد شده اند بیشتر در معرض خطر است (گرامپ و همکاران، ۲۰۱۰). به طوری که در کودکان زودرس تمره ی بیش تر رفتار های درونی شده و برونی شده ، خطر نسبی بیشتر بروزر ADHD ، کاهش نمرات شناختی (بوتا، کلوز،کسی، کراداک و آنداند ، ۲۰۰۲)، افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی ( برن و همکاران، ۲۰۰۷)، مشکلات فراگیر رفتاری فراوان ترشامل مشکلات عاطفی، مشکلات سلوک، بیش فعالی، روابط ضعیف تر با همسالان و روابط اجتماعی ضعیف تر (ساماراء صارلو و ولک، ۲۰۰۸)، مصرف بیش تر داروهای ضد روان پر یشی، داروهای ضد افسردگی و خواب آور آرام بخش (کرامپ و همکاران، ۲۰۱۰) گزارش شده است.با توجه به مطالعات انجام شده، احتمال ختم بارداری زودهنگام در سزارین بیشتر است و در نتیجه این کودکان به احتمال بیش تری دچار عوارض ناشی از زودرسی و نارسی از جمله مشکلات سیستم عصبی خواهند بود و از طرفی شرایط زایمانی که ممکن است با آسیب مغزی (بدون علامت) هنگام تولد مرتبط باشد ممکن است خطر ابتلا به اختلال روانی را افزایش دهد (لیانگ و چکریتز، ۲۰۱۲). شواهد ذکر شده در مورد کودکان و عوارض مادری ناشی از سزارین مثل اختلالات خلفی پس از زایمان این کودکان را مستعد ابتلای بیشتر به اختلالات روانی می گرداند. با توجه به فقدان پژوهش های کافی که به بررسی پیامد های روانشناختی سزارین در مقایسه با زایمان طبیعی بپردازد، این پژوهش با هدف مقایسه ی اختلالات شناختی رفتاری کودکان دبستانی متولد شده با این دو روش زایمانی انجام می گردد.

اهمیت و ضرورت پژوهش

در بسیاری از موارد ضرورت های پزشکی منجر به زایمان به روش سزارین نیست، بلکه ناآگاهی، عقاید، رفتارها و نگرش های اثبات نشده و غلط تعیین کننده ی نوع زایمان است (آباد و مرقاتی خوبی ۱۳۸۸). یکی از دلایل عمدهی افزایش سزارین، درخواست خود بیمار بوده است (سیدنوری و جمشیدی اوانکی، ۱۳۸۵). امروزه سزارین تنها در مواقع ضروری و صرفا به خاطر نجات جان مادر و نوزاد انجام تمی شود و حتی در برخی جوامع رفته رفته حالت تجملی نیز به خود گرفته است (شاکری و همکاران، ۱۳۹۱).از عواملی که در افزایش سزارین غیر ضروری نقش دارد ترس از زایمان است (امین شکروی و همکاران، ۱۳۸۷)، وجود توس، اضطراب و عدم همکاری بیمار می تواند باعث اختلال مکاتبسم فیزیولوژیک طبیعی شود. به همین دلیل ترس از زایمان طبیعی و تمایل به سزارین، به دلایل مختلف، منجر به اختلال زایمان می شود. ترس از دردهای زایمانی ممکن است خطر سزارین اور زانسی و میزان سزارین انتخابی را افزایش دهد همچنین سزارین اورژانسی اغلب یک تجربه تروماتیک بوده و افسردگی پس از زایمان و استرس پس از سانحه را به همراه دارد. پس تشویق مادران به زایمان طبیعی و حمایت روحی از مادر در موارد ترس از زایمان طبیعی، می تواند از میزان سزارین انتخابی و اورژانس بکاهد (آباد و مرقاتی خویی، ۱۳۸۸)از طرف دیگر زنان باردار عمل سزارین را در مقایسه با زایمان طبیعی به عنوان روشی با درد کمتر و عوارض کمتر تلفی می کنند (سیدنوری و جمشیدی اوانکی، ۱۳۸۵). نتایج مطالعه ی ساسینوا و همکاران (۲۰۰۳ به نقل از معینی و همکاران، ۱۳۹۰) با هدف بررسی ترس از زایمان نشان داد که در برخی مواقع در خواست سزارین توسط مادر پشت تشخیص های رایج نظیر تطابق نداشتن اندازه ی لگن مادر و جنین و سزارین پیشین مخفی می شودفقدان آگاهی از عوارض سزارین، نگرش منفی به زایمان طبیعی و نسبت دادن شایعات و عوارض نادرست به زایمان طبیعی از جمله احتمال بیشتر بروز مشکلات تورولوژیک ارتباط مستندی بین میزان زایمان سزارین و کاهش مشکلات نورولوژیک از جمله فلج مغزی و تشنج وجود ندارد) از علل مهم روی آوردن زنان به سزارین می باشند. در مطالعه ی انجام شده توسط فرامرزی (۱۳۷۹ به نقل از آباد و مرقاتی خوبی، ۱۳۸۸) در بابل تنها ۵ درصد زنان آگاهی مناسبی نسبت به انواع زایمان داشته اند و آگاهی آنها نسبت به انواع زایمان بسیار ضعیف بوده است. هم چنین فرجی و همکاران (۱۳۸۲) دریافتند که به رغم افزایش میزان سزارین در شهر رشت آگاهی نسبت به روش های زایمان اندک است و ۷۰ در صد زنان، پزشک را عامل تعیین کننده ی روش زایمان معرفی کردند.یافته های تحقیق دولتیان و همکاران (۱۳۸۵) نشان می دهد که ۷۵ در صد سزارین های انجام شده به صورت انتخابی بوده است و این آمار بالا می تواند زنگ خطری برای دست اندر کاران بهداشتی کشور باشد و لزوم دقت و توجه بیشتر به انجام مشاوره های دقیق با مادران و آگاه نمودن آنان از عوارض زایمان به طریق سزارین را مشخص نماید. به نظر می رسد با توجه به عوارض و پیامدهای سزارین و نیز افزایش بی رویهی سزارین در کشور باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود تا ابعاد و اثرات روحی روانی ناشی از انجام سزارین بر کودکان مورد بررسی قرار گیرد.پژوهش های بسیاری جهت تعیین رابطه ی نوع زایمان با عوارض مادری و نوزادی انجام گرفته است اما عمدتا این پژوهش ها معطوف به عوارض جسمی بوده و پیامد های شناختی رفتاری و روانی نادیده گرفته شده است لذا نتایج این پژوهش می تواند خلاء موجود در این زمینه را پر کرده و دقت نظر پزشکان و ماماها را در انتخاب صحیح نوع زایمان بالاتر برد و با توجه به نقش تعیین کننده ای که این متخصصان در تصمیم گیری زنان باردار دارند، زمینه ی مشاوره ی بهتر را برای آنان فراهم کند.

هدف پژوهش

هدف کلی: مقایسه ی اختلالات شناختی رفتاری در کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان طبیعی خود به خودی.

اهداف اختصاصی

۱-مقایسه ی میزان مشکلات اضطرابی در کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان طبیعی خود به خودی

۲- مقایسه ی میزان مشکلات عاطفی در کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان

طبیعی خود به خودی۔

۳- مقایسه ی میزان مشکلات پیش فعالی کمبود توجه در کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان طبیعی خود به خودی۔

۴- مقایسه ی میزان مشکلات سلوک در کودکان کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان طبیعی خود به خودی

۵- مقایسه ی میزان مشکلات نافرمانی مقابله ای در کودکان کودکان سزارین اورژانس، سزارین برنامه ریزی شده و زایمان طبیعی خود به خودی۔

فرضیه های پژوهش

فرضیه ی اصلی: میزان اختلالات شناختی رفتاری در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خود به خودی تفاوت وجود دارد .

میزان مشکلات اضطرابی در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خود به خودی تفاوت وجود دارد.

میزان مشکلات عاطفی در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خود به خودی تفاوت وجود دارد.

میزان مشکلات بیش فعالی /کمبود توجه در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خود به خودی تفاوت وجود دارد.

میزان مشکلات نافرمانی مقابله ای در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خود به خودی تفاوت وجود دارد .

میزان مشکلات سلوک در بین سه گروه کودکان سزارین اورژانس، سزارین انتخابی و زایمان طبیعی خودبه خودی تفاوت وجود دارد.

متغیرها:

متغیر مقوله ای: زایمان به روش طبیعی، سزارین انتخابی و سزارین اورژانس

متغیر مقایسه ای: اختلالات عاطفی- رفتاری کودکان

تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیرها

اختلالات عاطفی رفتاری

الف – تعریف مفهومی: اختلالات عاطفی رفتاری شامل مشکلات اضطرابی، مشکلات عاطفی، مشکلات جسمانی مشکلات بیش فعالی کمبود توجه، مشکلات سلوک، مشکلات نافرمانی مقابله ای است.

ب – تعریف عملیاتی اختلالات عاطفی رفتاری از طریق تصری مقیاس های مشکلات اضطرابی، مشکلات عاطفی، مشکلات جسمانی مشکلات بیش فعالی کمبود توجه، مشکلات سلوک، مشکلات نافرمانی مقابله ای حاصل از سیاههای رفتاری کودک (CBCL) بررسی می گردد (آختباخ و رسکورلار، ۱۳۸۴).

مشکلات اضطرابی

الف – تعریف مفهومی: شامل اختلالات اضطراب فراگیر، اضطراب جدایی، و هراس خاص میشود. ب – تعریف عملیاتی: در بر گیرندهی نمرهی مقیاس مشکلات اضطرابی در سیاهه رفتاری کودک (CBCL) است (آخنباخ و رستورلار، ۱۳۸۴).

مشکلات عاطفی

الف – تعریف مفهومی: شامل اختلالات افسرده خویی و افسردگی شدید می شود.

ب- تعریف عملیاتی: بر اساس نصرهی مقیاس مشکلات عاطفی در سیاهه رفتاری کودک (CBCL) محاسبه می شود (آختیاخ و رستورلار، ۱۳۸۴)

مشکلات بیش فعالی /کمبود توجه

الف – تعریف مفهومی: در بر گیرنده ی نشانه های اختلال بیش فعالی کمبود توجه با نوع بی توجهی و نوع بیش فعالی تکانشگری است ب- تعریف عملیاتی: مشکلات بیش فعالی کمبود توجه از طریق نمرهی حاصل از سیاهه رفتاری کودک (CBCL) در این مقیاس محاسبه می گردد (آختباخ و رسکورلار، ۱۳۸۴).

مشکلات سلوک

الف – تعریف مفهومی: شامل نشانه های اختلال سلوک بر اساس ویراست چهارم راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (IV – TR – DSM) است.

ب – تعریف عملیاتی: نمره ای که از مقیاس مشکلات سلوک سیاهه ی رفتاری کودک (CBCL) به دست می آید (آختباخ و رسکور لار، ۱۳۸۴).

مشکلات نافرمانی مقابله ای

الف – تعریف مفهومی: شامل نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای است

ب- تعریف عملیاتی: نمودی حاصل از مقیاس مشکلات نافرمانی مقابله ای در سیاهه رفتاری کودک (CBCL) است (آخنباخ و رستورلار، ۱۳۸۴).

نوع زایمان

زایمان طبیعی الف – تعریف مفهومی: تولد کودک دوره ای را شامل می شود که از شروع انقباضات منظم رحمی نا خروج جفت طول می کشد. روندی که در آن تولد کودک به طور طبیعی اتفاق می افتد، لپهر نامیده می شود. بر اساس فرهنگ انگلیسی مزحمت، رنج بردن، تلاش بدنی به ویژه در شرایط دردناک و هم چنین پیامد کار، همگی از مشخصات لیبر هستند (کاتینگهام و همکاران، ۱۳۸۹ج۲).

ب- تعریف عملیائی؛ در پرسشنامه ی تنظیم شده برای تعیین نوع زایمان، زایمان طبیعی به دو بخش زایمان خود به خودی (با پیشرفت طبیعی و با استفاده از وسایل کمکی مثل دستگاه مکش (واکیوم یا فورسپس) تقسیم شده، که مادر بایستی در صورت زایمان طبیعی یکی از این دو مورد را انتخاب کرده، که در این پژوهش منظور از زایمان طبیعی، زایمان با پیشرفت طبیعی یا همان زایمان طبیعی خود به خودی است، که نوزاد بدون استفاده از وسایل کمکی به دنیا می آید.